Zilver Magazine - Winter 2022

BERICHTEN UIT. WACHTMEISTERHAUS - 7
‘WISTEN WE AL DAT
WE DIT HADDEN?’
// Tekst en foto’s
PAUL ABELS
.14
Af en toe gebeuren er dingen in ons Duitse
dorp die wij niet geheel kunnen duiden. We
wonen bij de kerk, in het centrum. Er wordt
veelvuldig getrouwd en, voor Nederlandse begrippen,
zeer vaak ook in de kerk. Liefst twee
keer zagen we een trouwerij voorbijkomen
deze week, beide keren met een ritueeltje dat
we nooit eerder zagen. De bruid in het lang
posteerde zich met haar vriendinnen bevallig
voor het Langes Haus uit de 16 e eeuw. Voor de
fotograaf. De bruidegom stond erbij met zijn
vrienden. Die reikten hem een fles bier aan.
Hij nam er een slok uit, gaf de fles terug waarop
een van hen de fles kapot gooide op straat.
Waarna de bruidegom serviel met stoffer en
blik in de weer ging.
Wat betekent zoiets? Twee
keer, dat kan toch geen
toeval zijn? We vragen het
aan Tjibbe Valkenburg, bestuurslid van
de Stichting Hohes Haus. Hij is 29, een
gestudeerd man en ongeveer even oud
als de beide bruidegommen - misschien
heeft hij een plausibele verklaring? Hij
schudt zijn hoofd. ‘Ik kom hier al bijna
vijftien jaar in het dorp, maar dit heb ik
nog niet eerder gezien. Ik weet het niet.
Misschien een symbolische actie: het
vrije leven is afgelopen, vanaf nu moet
je netjes zijn, de rommel opruimen, nu
je getrouwd bent?’
Bestuurslid
In 1953 werd de Stichting Hohes Haus
opgericht. Het is een gebruikelijke
constructie die ervoor moest zorgen
dat een prachtig middeleeuws gebouw
niet ten prooi zou kunnen vallen
aan erfgenamen die hun erfdeel in
contanten wensten te ontvangen. Het
huis moet behouden blijven. Anno
2022 bestaat de Stichting nog steeds.
Het jongste bestuurslid is Tjibbe
Valkenburg, kunsthistoricus. Hoe komt
deze benjamin terecht in een stichting
die toch vooral gerund worden door
senioren? Oud-bestuurslid Lothar von
Bönninghausen vierde onlangs op het
Hohes Haus zijn tachtigste verjaardag.