19.12.2022 Views

Zilver Magazine - Winter 2022

Het winternummer van Zilver Magazine, het inspiratiemagazine voor de trotse Twense 60-plusser

Het winternummer van Zilver Magazine, het inspiratiemagazine voor de trotse Twense 60-plusser

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

hoorns | Boerenhuifkarren | Houten topgevels | Schilderachtige hoekjes

Foto Carlo ter Ellen / De Twentsche Courant Tubantia

.83

Nu ons kerstkind, veertig jaar later, de leeftijd van

tachtig jaar gaat bereiken, is er alle reden om weer eens

de aandacht te vestigen op deze kunstenaar die met zijn

rijke oeuvre van grote betekenis is voor Twente, maar

ook ver daarbuiten, tot in de Verenigde Staten toe. Vooral

zijn ramen in diverse kerken in Twente getuigen van

een grote schoonheid en kleurenrijkdom.

De karmelieten als rode draad in Jans

levensverhaal

Jan was geen Tukker van geboorte. Hij zag in1923 in

Roosendaal het levenslicht en overleed in 2017 op

94-jarige leeftijd in een verpleeghuis in Almere. Maar

het stond voor hem wel vast dat hij in Saasveld, bij zijn

eerste echtgenote Tonny, begraven wilde worden.

Schoenaker groeide vanaf 1925 op in Oldenzaal, waar

zijn vader als douaneambtenaar werkte. Na de hbs-b op

het Carmellyceum studeerde hij vrij en monumentaal

schilderen aan de Academie Kunstoefening in Arnhem.

Tussen Arnhem en Parijs, waar hij in 1947 voor een vervolgstudie

naartoe gaat, ligt zijn vroegste werk: een eerste

kruisweg in de kapel van het lyceum. En een opdracht

van twaalf apostelramen, verkregen via zijn klasgenoot

en bevriende pater karmeliet voor de dorpskerk van

Tilligte. Deze bezorgde hem later ook opdrachten in

Duitsland. Jan sloot zich na de Tweede Wereldoorlog aan

bij de Nieuwe Groep, een gezelschap kunstenaars dat naar

vernieuwing in de Twentse kunst zocht. Hij nam deel aan

een aantal tentoonstellingen van de groep, totdat hij in

1947 met een Franse studiebeurs naar Parijs vertrok om

de techniek van het frescoschilderen te bestuderen en

lessen in modeltekenen te volgen.

Na zijn terugkeer in Oldenzaal waren het opnieuw de

karmelieten die bemiddelden bij nieuwe opdrachten.

Hij kreeg de gelegenheid in de trappenhuishal van zijn

‘eigen’ Carmellyceum zijn vers geleerde frescotechnieken

te beproeven. In 1999 maakte hij voor de hoofdingang een

raam ter herinnering aan Titus Brandsma. >>

‘Zijn ramen in diverse kerken

in Twente getuigen van

een grote schoonheid en

kleurenrijkdom.’

ZILVER WINTER 2022 / 2023

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!