Zilver Magazine - Winter 2022
Het winternummer van Zilver Magazine, het inspiratiemagazine voor de trotse Twense 60-plusser
Het winternummer van Zilver Magazine, het inspiratiemagazine voor de trotse Twense 60-plusser
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
hoorns | Boerenhuifkarren | Houten topgevels | Schilderachtige hoekjes
Foto Carlo ter Ellen / De Twentsche Courant Tubantia
.83
Nu ons kerstkind, veertig jaar later, de leeftijd van
tachtig jaar gaat bereiken, is er alle reden om weer eens
de aandacht te vestigen op deze kunstenaar die met zijn
rijke oeuvre van grote betekenis is voor Twente, maar
ook ver daarbuiten, tot in de Verenigde Staten toe. Vooral
zijn ramen in diverse kerken in Twente getuigen van
een grote schoonheid en kleurenrijkdom.
De karmelieten als rode draad in Jans
levensverhaal
Jan was geen Tukker van geboorte. Hij zag in1923 in
Roosendaal het levenslicht en overleed in 2017 op
94-jarige leeftijd in een verpleeghuis in Almere. Maar
het stond voor hem wel vast dat hij in Saasveld, bij zijn
eerste echtgenote Tonny, begraven wilde worden.
Schoenaker groeide vanaf 1925 op in Oldenzaal, waar
zijn vader als douaneambtenaar werkte. Na de hbs-b op
het Carmellyceum studeerde hij vrij en monumentaal
schilderen aan de Academie Kunstoefening in Arnhem.
Tussen Arnhem en Parijs, waar hij in 1947 voor een vervolgstudie
naartoe gaat, ligt zijn vroegste werk: een eerste
kruisweg in de kapel van het lyceum. En een opdracht
van twaalf apostelramen, verkregen via zijn klasgenoot
en bevriende pater karmeliet voor de dorpskerk van
Tilligte. Deze bezorgde hem later ook opdrachten in
Duitsland. Jan sloot zich na de Tweede Wereldoorlog aan
bij de Nieuwe Groep, een gezelschap kunstenaars dat naar
vernieuwing in de Twentse kunst zocht. Hij nam deel aan
een aantal tentoonstellingen van de groep, totdat hij in
1947 met een Franse studiebeurs naar Parijs vertrok om
de techniek van het frescoschilderen te bestuderen en
lessen in modeltekenen te volgen.
Na zijn terugkeer in Oldenzaal waren het opnieuw de
karmelieten die bemiddelden bij nieuwe opdrachten.
Hij kreeg de gelegenheid in de trappenhuishal van zijn
‘eigen’ Carmellyceum zijn vers geleerde frescotechnieken
te beproeven. In 1999 maakte hij voor de hoofdingang een
raam ter herinnering aan Titus Brandsma. >>
‘Zijn ramen in diverse kerken
in Twente getuigen van
een grote schoonheid en
kleurenrijkdom.’
ZILVER WINTER 2022 / 2023