Zilver Magazine - Winter 2022

‘De plannen om
te backpacken
verdwenen als
sneeuw voor
de zon.’
in ploegen en hadden medewerkers voor de
bediening. We leverden kwaliteit en de mensen
wisten ons te vinden. Australiërs ontbijten niet
vaak thuis maar halen een broodje in de stad,
dus ook in de ochtend kon het al heel druk zijn.
Datzelfde gold voor de lunch. Dat waren echt
piekuren. ’s Avonds gaan de mensen hier op tijd
naar bed.’
Vervroegd pensioen
De Kalwijs werken zich drie slagen in de rondte
en verdienen goed. Ze reserveren geld voor
hun oude dag. Vervroegd pensioen is het doel.
Maar de lange werkdagen breken op. Na een
aantal jaren verkopen ze de lunchroom. Ze
nemen een snacktent over bij Wiseman’s Ferry,
dichter in de buurt van Sydney, een vergelijkbaar
concept, wederom in een toeristisch gebied.
Ook dit wordt een succes. Als ze allebei midden
vijftig zijn, is het doel bereikt en kunnen ze
stoppen met werken. Ze nemen de tijd voor
familiebezoeken naar Nederland, reizen door
Europa, vrienden opzoeken in Ecuador, nieuwe
landen ontdekken. Zo hebben ze heel wat van
de wereld gezien.
Ze zagen Australië veranderen. Waren het in
eerste instantie alleen Europeanen die het land
binnenkwamen, in de jaren tachtig en negentig
gingen de grenzen ook open voor mensen uit
Azië. Dat betekende een enorme instroom
van migranten uit China, Vietnam, Japan, de
Filippijnen, Indonesië, India en Pakistan. ‘Als
ik om me heen kijk, denk ik dat de blanken
momenteel in de minderheid zijn.’ Joops echtgenote
overleed een paar jaar geleden, maar
nog steeds voelt hij zich thuis in Australië. Ze
hebben nooit spijt gehad van hun immigratie.
‘Ik ben nu 84 en als ik het over mocht doen,
dan zou ik wellicht toch ook andere landen
bezoeken en daarna een keus maken zoals we
oorspronkelijk van plan waren, maar och, het
weer is hier meestal goed en het is mijn land
geworden.’
Tweede generatie
Nicht Marieke (49), de dochter van mijn broer
Hans Beune, heeft zich eveneens in Australië gevestigd.
Als twintiger trok ze er samen met een vriendin
naartoe om een jaar te backpacken en te werken. Na
aankomst konden ze terecht bij tante Iens en oom
Joop, maar binnen drie weken kochten ze een autootje
en gingen ze richting Melbourne. ‘We werkten in
wasserettes, horeca, beautysalons, overal waar maar
geld verdiend kon worden.’ Zo verkenden ze Adelaide,
Brisbane en Sydney.
In een kroeg in Sydney liep ze Mark Blinkhorne tegen
het lijf, een fotograaf. Liefde op het eerste gezicht.
Ze wilde alleen nog maar bij hem zijn en de plannen
om te backpacken verdwenen als sneeuw voor de
zon. Haar vriendin keert terug naar Nederland en
Marieke gaat op zoek naar een appartementje. In haar
woonplaats Borne had Marieke een nagelsalon en
daarom kan ze al snel in Sydney bij een nagelsalon
aan de slag. ‘Ik had het prima naar mijn zin en genoot
van het leven.’ Als haar visum afloopt en ze terug
moet naar Nederland, blijkt haar moeder ernstig ziek.
Marieke wordt heen en weer geslingerd tussen emoties.
‘Ik miste Mark en wilde direct weer terug, maar ik
was ook heel begaan met de zorg om mijn moeder.’
Vader Hans ziet zijn dochters innerlijke worsteling en
als het met zijn echtgenote >>
.49
ZILVER WINTER 2022 / 2023