19.12.2022 Views

Zilver Magazine - Winter 2022

Het winternummer van Zilver Magazine, het inspiratiemagazine voor de trotse Twense 60-plusser

Het winternummer van Zilver Magazine, het inspiratiemagazine voor de trotse Twense 60-plusser

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

De marke had ook een sociale kant. Er werd voor

elkaar gezorgd. Arme mensen, de brinksitters of

arbeiders die het hoofd niet boven water konden

houden, kregen kleding en turf of brandschadden

(plaggen) voor het open vuur. Brinksitters waren

lieden die illegaal op de woeste grond in een

hutje woonden. Die bouwden ze ’s nachts. ‘Als

’s morgens de schoorsteen brandde, dan mocht

het bouwsel blijven staan. Maar die brinksitter moest

wel vijf gulden betalen voor drie scheppel land.’

Markeschuld werd betaald door belasting die de

bewoners opbrachten en het onderhoud kwam uit

de opbrengst en verkoop van bomen en ont gonnen

woeste grond. Boetes voor overtredingen kwa men

in de markekas. Dat kon het clandestien omzagen

van bomen zijn, teveel turf afsteken van de woeste

gronden, het niet onderhouden van de telgenkaamp

of het buiten de marke verkopen van producten.

Markeboek

Joop Kroeze heeft veel informatie kunnen halen uit

het oude markeboek Azelo dat in het gemeentelijk

archief bewaard ligt. Hierin staan onder meer

de plekken opgetekend waar de markestenen zouden

moeten liggen. Maar ook dat op 23 september 1782

een nieuwe markepaal is geplaatst tussen Azelo

en Zenderen, omdat de oude was afgebroken.

Dit moet ongeveer op de oever van de beek tegen

Wilminks Maate achter de Lette geweest zijn. ‘De

ene partij, in dit geval Azelo, moest de paal leveren

en de andere, Zenderen, moest hem plaatsen, zo

waren de afspraken. Er ging een vat bier mee om de

zaak te beklinken.’

‘We blijven zoeken, er moeten

nog stenen te vinden zijn.’

Opheffen van de marken

De bezetting door de Fransen rond 1800 betekende

nieuwe regels en wetten. Zo kwam er onder meer

een herindeling in gemeentes die grotere gebieden

dan de bestaande marken omvatten. Hierdoor verdwenen

de marken. ‘In 1810 wordt in een vergadering

gesproken over het opheffen van de marke

Azelo. Men komt echter niet uit de verdeling van de

woeste gronden. Het duurt nog tot 1841 tot de baron

van Twickel erop aandringt om een besluit te nemen.

Immers, de marke Zenderen is al verdeeld en grenst

aan Azelo. Uiteindelijk wordt beslist dat de grootste

boeren het grootste stuk land krijgen en de kleinere

en kleinste boeren naar ratio een kleiner stuk. Zo

is het landgoed Twickel een heel stuk uitgebreid,

want zij hadden reeds de meeste grond in handen.

Zij kregen zes van de tien gewaarde boeren erven

toegewezen. Dat waren de erven die bij het ont staan

van de marke bestonden, dus de oudste boerderijen.

Deze erven waren tevens stemgerechtigd in

de marke.’

Kaart met Markengrenzen 1952. Afbeelding: www.markegrenzen.nl

De markestenen waren niet belangrijk meer en

menig boer groef ze in omdat ze in de weg lagen.

Sommigen verdwenen zelfs helemaal. Het is dus

geen eenvoudige klus om alle stenen weer op hun

plek te krijgen. Joop Kroeze: ‘Azelo moet ongeveer

zestien markestenen gehad hebben. Drie daarvan

liggen vlak bij mijn huis. Ze zijn allemaal genummerd

en voorzien van een bordje of een inscriptie.’

Zo ontdekte Kroeze bij het Rigtershoes in Zenderen

een steen die daar niet hoorde. ‘Hierin waren

de letters SAD gekerfd en het nummer 11. Staat

voor Sindron, de oude naam van Zenderen. AD

is Ambt Delden. 11 is het nummer van de steen.’

Na veel overleg met instanties en de nodige vergunningen

kon de steen uiteindelijk terug naar

zijn oorspronkelijke plaats aan de Bornerbroeksestraat

tegenover de Hondeborg. ‘Er ligt ook nog

een steen in het Stadsmuseum in Almelo. Die hoort

eigenlijk in Zenderen te liggen aan de weg Albergen

Zenderen. Of het ooit lukt om hem daar te krijgen

is de vraag, een museum geeft niet graag iets weg

uit de collectie.’

Rond de marke Azelo liggen nu vijf stenen op hun

plek. ‘We blijven zoeken, er moeten nog stenen

te vinden zijn, vooral als ze ooit door boeren zijn

ingegraven. Er zijn fanatieke leden bij het platform

die met een gps op pad gaan. Ik houd het bij prikken

in de grond. Zodra ik op iets stuit begin ik te graven.

Is de steen verdwenen en weet ik zeker dat hij op

een bepaalde plek gelegen moet hebben zoals het

markeboek aangeeft, dan leggen we er een replica

neer.’ Joops ogen beginnen te glinsteren. ‘Altijd

weer leuk als je echt iets gevonden hebt. Dat is

geschiedenis, dat maakt de cirkel rond.’

.41

ZILVER WINTER 2022 / 2023

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!