Zilver Magazine - Winter 2022
Het winternummer van Zilver Magazine, het inspiratiemagazine voor de trotse Twense 60-plusser
Het winternummer van Zilver Magazine, het inspiratiemagazine voor de trotse Twense 60-plusser
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
COLUMN. PAUL ABELS
Bennie &
Westie
Ik liet mijn hond uit langs het Twenthekanaal. Bennie had een
enorme tak in zijn bek. Het is een hond met ambitie en grote
voorwaartse drang. Traag schoven de schepen voorbij. De Ferox
uit Werkendam, de Neeltje Jacoba uit Hardinxveld Giessendam,
de Spinoza. De schippers lieten de Nederlandse vlag trots
wapperen in de wind, rood-wit-blauw, anders dan de vlaggen
van de boeren.
Alles was heftig in beweging, de hond, de bomen, de bladeren,
de maatschappij. Ik was blij dat de schepen zo rustig voeren.
In de verte kwam mij een man tegemoet. Hij frutselde snel zijn
hond aan de riem. Het was een moordenaar. De hond bedoel
ik. Ik lijnde mijn hond ook aan, hoewel het geen moordenaar is
maar een allemansvriend.
.70
‘Is dat ’n labrador?’ schreeuwde de man vanuit de verte. ‘Loa mer
los heur!’ Ik twijfelde even maar liet de Benniehond toch los.
Hij vloog erop af - het is een gezelligheidsdier. De man liep met
twee honden. Een vreeswekkende stafford met een stroomaggregaat
om de nek en een keffertje. ‘Kiek,’ zei de man, ‘asse
noe den hoond van oe bie de strot hef en hee wil nich losloatn,
datte deúr wil bietn zeg mar, want dat doot ze, nôh, dan dreai
ik hieran. Mooi ding heur.’ Hij toonde de traploos verstelbare
elektrocuteerinrichting die zijn hond als halsband om de nek had.
Ik vroeg of hij door kon draaien tot 220 volt. ‘Is nog nich neudig
west,’ zei de man.
Ik vertelde ook iets over mijn hond. Dat labradors vaak artrose
hebben. ‘Joa! Ik ken ’n kearl, den har ok ’n labrador met oktrose.
Den gaf-e wietöllie. Wietöllie! Met van dee PCB’s d’r deur. Wat
dach-ie: leup weer as de braandweer!’ Ik vroeg naar het witte
keffertje. ‘Westie? Den was eerst gel. Knalgel. Hartstikke gel!
Dat kwam zo, zien vrouwtje rookn als ’n schossteen. En Westie
steunk machtig oet de bek. Bin ik met ’m naar ’n veearts goan:
23 taandn d’roet trokkn. Joa, van dat rookn van dat vröawke
kwam dat.’ Of Westie alles kon eten, vroeg ik. ‘Zeker weten!
Taandvlees, zat genog! Spiekerhard!’
Paul Abels