2012-normalen for nynorsk rettskriving - Språkrådet

og fore- (jf. føregå/foregå s. 96) til ein uløyseleg floke, kunne nemnda lett gjort vanden til inkjes vedå velja føre- som einaste førefeste.FORMVERKETSUBSTANTIV3.1.1 Nokre grupper av hankjønnsord i fleirtalOm lag femti hankjønnsord har i dag uregelrett fleirtal på -er og -ene ogklammeform på [-ar] og [-ane]. Døme: gjester – gjestene [gjestar – gjestane].Rettskrivingsnemnda føreslår jamstelling her gjester/gjestar.Resultat: Eit system som har vore med i den offisielle nynorsken frå Aasen til i dagvert her skipla – mindre stabilitet. Det ser ut til at nemnda har vanskar med å godtaden faktiske kompleksiteten i språket, at ikkje alt kan forklarast ut frå «synkrone,moderne system» (s. 41).3.1.2 Nokre grupper av hankjønnsord i fleirtalOm lag førti hokjønnsord har obligatorisk uregelrett fleirtal på -ar og -ane ogklammeform på [-er] og [-ene]. Døme: reimar – reimane [reimer – reimene].Rettskrivingsnemnda føreslår jamstelling her reimar/reimer.Resultat: Eit system som har vore med i den offisielle nynorsken frå Aasen til i dagvert her skipla – mindre stabilitet.3.1.15 Substantiv på etterfestet -sle/-selNemnda vil gjera substantiv med etterfestet -sel til hankjønnsord (og i sume tilfelleinkjekjønnsord), medan substantiv med -sle skal vera hokjønnsord som før. Iinnstillinga hevdar nemnda at -sel kom inn i rettskrivinga i 1938 (medhokjønnsbøying), men det er òg nemnt at forma -sel er finnande i landsmålet tilAasen. Med andre ord ser det ut til at nemnda nyttar rettskriving i svært so trongtyding. Den historiske bakgrunnen til formene -sle/-sel er ikkje drøft i det heile.I tradisjonell norsk er orda med -sla/-sle (køyrsla, førsla) eller -sl (fødsl, blygsl)hokjønnsord. 6 I Norsk Grammatik § 64 skriv Aasen at ord på -sl ofte er uttala medein e mellom s og l, so at Høyrsl (f.) vert Høyrsel. Han kallar dette ei «uægte» utvidingav -sl, og han gjer merksam på at denne innskotne halvstavinga helst fell bort når6 Nokre fåe ord på -sl er inkjekjønnsord, som skræmsl og rensl.