2012-normalen for nynorsk rettskriving - Språkrådet

Nemnda tek til dømes ut rakl og hovold og lèt rakkel og hovel stå att. Her må detseiast at hovold er hovudoppføringsform i Norsk Ordbok, og at den forma kan seiastå dekkja uttalen hovel, men ikkje omvendt. Nemnda nemner ikkje bokl og fikl.Mykje tyder på at nemnda heller ikkje har noko tilhøve til mange av dei mindre«moderne» orda som dei har endra på.Dessutan: Dette dreier seg om lite brukte ord, der det statistiske grunnlaget er forlite til å vega det eine mot det andre.KONKLUSJONDet er tydeleg at endringane som nemnda her tek til ords for, i stor grad byggjer påbruk i bokmål og bokmålspåverka talemål. Den endelege tilrådinga er soleis i stridmed både mandatet («ei tydeleg, enkel og stram norm for nynorsk») og det fyrsteprinsippet til rettskrivingsnemnda («[n]ynorsken skal normerast på eigen grunn(ubunde av bruk i bokmål)»).Det aller meste av nynorsken (den delen som ikkje var valfri) er framleis grunnfest imålføra i si klassiske form. Normeringa av dei valfrie orda heng ikkje saman mednormeringa av dei andre orda! Med reformeringa av småplukk, serleg i røtene,overfører ein normeringsgrunnlaget til bokmålsvanar og bokmålspåverkanynorskvanar og stemplar hundrevis av sider i Nynorskordboka (med ord som eruendra sidan landsmålstida) som framandspråk.Dersom framlegget frå nemnda vert vedteke, vil me under presset frå detdominerande og hegemoniske bokmålet kunna koma til å sjå og høyra ein offisiellnynorsk som ligg so nær opp til bokmål at mange nynorskfolk ikkje lenger vil bryseg om å stri for honom. I ei tid der dialektane er utsette for sterk press, kunne eintydeleg, enkel og stram nynorsk i ei meiningsfull tyding av desse orda, vera eitryggstø for dei norske dialektane. Då ville nynorsken, som ein overbygnad over dei,kunna gjera dei ei beine att.Me bed difor Språkrådet leggja tilrådinga til sides og setja ned ei nemnd avnynorskkunnige personar som har som mål at nynorsken skal leva vidare som eitsjølvstendig mål.Kristin FridtunArvid Langeland