Tarıma Dayalı Gıda Sektörü Gelişimi Yol Haritası - Sanayi Bölgeleri ...

ŞANLIURFA TARIMA DAYALIGIDA SEKTÖRÜ YOL HARİTASI
tesislerinin sayısı ve kapasitesi küçük ölçekli imalatçılar için yeterli değildir ve yerel
şirketlerin kendi depolarını inşa edecek mali kapasiteleri yoktur.
Çiftçilerin farkındalık ve eğitim seviyeleri düşüktür ve bu "büyük alıcılar" için önemli
bir kısıtlamadır, çünkü belirli ön koşullar talep etmektedirler (örn. ürün
spesifikasyonları, yetiştirme koşulları, ürünlerin teslimat biçimi ve zamanı).
Büyük ölçekli imalatçılar merkezi olarak işletme hizmetleri sunmaktadır, (örn. eğitim
ve danışmanlık (teknik, pazarlama, yönetim), sertifikalandırma, halkla ilişkiler, reklam
ve baskı) ancak yerel imalatçıların da bu hizmetlere ihtiyaçları vardır. Bu hizmetleri
tedarik eden yerel şirketler ya yoktur ya da hizmetlerin kapasitesi ve kalitesi tatmin
edici değildir. Bu nedenle mevcut şirketler bu hizmetleri diğer illerden tedarik etmek
zorunda kalırlar ve bu fazladan maliyet ve zaman gerektirir.
Kimyasal, fiziksel ve mikrobiyolojik analiz sunan bağımsız (ve akredite) şirketler gıda
sanayisi için gereklidir. Kimyasal analiz hizmetleri sunabilen bir kamu laboratuarı
(Tarım İl Müdürlüğü’ne ait) vardır ancak burada gerçekleştirilebilen analizlerin sayısı
sınırlıdır ve görüşmelerimize göre analiz sonuçlarının alınmasında uzun gecikmeler
yaşanmaktadır. Sanayi yenilikçi olmak ve işletmenin gerektirdiği hızda ilerlemek için
hızlı ve güvenilir bilimsel veriye ihtiyaç duymaktadır.
İşbirliği Kuruluşları
Avantajlar
Harran Üniversitesi'nin sanayi ile ilişkilerinin geliştirilmesi gerekse de hem bir Ziraat
Fakültesi hem de Gıda (İşleme) Mühendisliği Bölümü olan bir üniversitenin varlığı bir
avantajdır. Şanlıurfa ilindeki birçok kurumun geçmişteki birçok işbirliği projesi
dolayısıyla daha fazla işbirliği için görece güçlü bir temeli vardır.
Aynı zamanda AGRO-GAP Öncü Çiftçiler Derneği ve GapEkoDer - Gap Ekolojik
tarım Derneği gibi görece güçlü kapasitesi, deneyimi ve işbirliği geçmişi olan STK'lar
vardır.
Dezavantajlar
Bazı ortak projeler/araştırmalar gerçekleştirilmiş olmasına rağmen genel olarak
Harran Üniversitesi ve yerel imalat sektörü arasındaki işbirliği zayıftır. Diğer sosyal
ve idari etkenlerle birlikte akademisyenlerin gönüllü olarak özel sektör işbirliği
hakkında çalışmaktan caydıran Üniversite Fon yönetmeliğine ilişkin bir sorun da
vardır. Yönetmelik uyarınca üniversitede bir araştırma gerçekleştirmek isteyen bir
şirket tarafından ödenen miktarın büyük bir kısmı üniversite fonu tarafından alıkonur
ve bunun çok az bir miktarı projeyi gerçekte yürüten akademisyen(ler)e verilir.
Araştırma ve ürün/süreç geliştirme projeleri özel sektörde iki ana ilgi konusudur. Bu
tür projelerin kayda değer miktarda zaman ve kişisel çaba gerektirdiği gerçeği göz
önünde bulundurulursa akademisyenler için uygun teşvikin mevcut olmadığı
sonucuna ulaşılabilir.
52 TARIMA DAYALI GIDA SANAYİ SEKTÖRÜ YOL HARİTASI | UNDP