Kiymetsiz Yazilar - Imami Rabbani Ahmed Faruki Serhendi Hz. ve Muhammed Masum Hz. Mektubatlarindan - Hazirlayan Huseyin Hilmi Isik

ni’metlerini varlıklara vermek ve bahş eylemek murâd eyledi.
Mahlûkları halk buyurup [mahlûkâtı yaratıp], kendi kemâlât-i
vücûd ve tevâbi’-i vücûdundan, ya’nî diğer sıfât-i kemâl
onlara bahş eyledi. Lâkin ondan bir parça ayrı olup, kullara
ulaşmak, çırayı çıradan yakmak gibi iktibâs değil idi ki,
böyle olmak noksanlık işâretidir. Allahü teâlâ, böyle olmakdan
çok yücedir. Yaratmakdan maksad, onlara ni’met ve ihsânlar
vermekdir. Yoksa onların vesîlesi ile [onlara ihtiyâcı olduğundan
değil] ismlerin kâmil ve sıfâtlarının tekmil olması
için değil. Hâşâ ve kellâ. Esmâ ve sıfâtı hadd-i zâtında kâmillerdir.
Hiç zuhûr ve mazhara ihtiyâcları yokdur. O hazret-i
celle şânühûda cümle kemâl fi’len hâsıldır. Bir kuvvete bağlı
değildir ki, onun meydâna gelmesi bir emre (işe) bağlı olsun.
Eğer şühûd ve müşâhede ise, o hazretde kendinden kendinedir.
[Yine nasıl olduğu bilinemez.] Ve eğer ilm ve ma’lûm ise
dahî, kendi bilir ve kendine ma’lûmdur. Ve bunun gibi işitmesi
ve konuşması kendindendir. Bütün kemâlât, o yerde [bu
husûsda] mufassal ve meydâna çıkmışlardır. Lâkin ünvân-ı
bîçûnî iledir [ötelerin ötesi ünvânı iledir]. Çûn için bîçûne rah
yokdur. [Bilinenden bilinmiyene yol yokdur.] Mahlûkât nedir
ki, Hak sübhânehu ve teâlânın kemâlâtının aynası olalar. Ve
âlem nedir ki, o cemâlin tafsîli ola. O hazret-i celle şânühûda,
ayni icmâlde tafsîl ve ayni dıykda [darlıkda] vüs’at vardır. Ve
çünki tafsîl ve vüs’at o makâmda bîçunîdir. Zan olunur ki, icmâle
tafsîl lâzım ola ki, âlemin yaratılmasına bağlıdır. Ve o icmâlin
temâmı, bu tafsîl ile ola. Ve hak olan odur ki, o yerde
[bu husûsda] hem icmâl vardır, hem tafsîl vardır. “VALLA-
HÜ VÂSİ’UN ALÎM.” [(Allahü teâlânın fadlı genişdir. Fakîre
genişlik verir ve onu zengin eder. Mülke lâyık olanı bilir.)
Bekara sûresi 247. Âyet-i kerîmesinin meâli.] Ma’lûm ola ki,
bu âlemin yaratılması, bir mertebede vâki’ olmuşdur ki, onun
o mertebeyi mukaddeseye hiç müzâhemesi ve müdafe’ası
yokdur. [Ol demiş, var olmuşdur.] Herhangi bir mevcûdun
varlığı, her ne kadar, diğer bir şeyin varlığının tahdîdini iktizâ
eder, amma o kâide bu makâmda geçerli değildir ki [Allahü
teâlânın yaratmasında böyle birşey yokdur], âlemin varlığı,
Allahü teâlânın varlığına hiç tahdîd ve nihâyet peydâ eylememişdir.
Ve hiç nisbet ve cihet isbât eylememişdir. Aynada
– 57 –