Inżynieria Ekologiczna Nr 2

TECHNOLOGIE ODOLEJANIA GRUNTÓW, ODPADÓW, ŒCIEKÓW
Tabela 2. Porównanie parametrów charakteryzuj¹cych jakoœæ œcieków ogólnozak³adowych i pochodz¹cych
z odwadniania olejów przepracowanych
3DUDPHWU
FLHNL
RJyOQR]DNáDGRZH
FLHNL ] RGZDGQLDQLD
ROHMyZ SU]HSUDFRZDQ\FK
]DZLHVLQD >PJ O@ ± ±
HNVWUDNW HWHURZ\ >PJ O@ ± ±
&K=7 >PJ2 O@
%=7 >PJ2 O@
± ±
NUH]RO >PJ O@ SRQL HM ±
:DUWR FL SDUDPHWUyZ Z
FLHNDFK RF]\V]F]RQ\FK
QDáR RQH QD 5 1 Ä*OLPDU 6 $
Z SR]ZROHQLX ZRGQRSUDZQ\P
Osad czynny francuskiej firmy TBA wykaza³ du¿¹ zdolnoœæ degradacji zanieczyszczeñ
obecnych w œciekach z „do³ów kwasowych”. Jednak próba zastosowania tego osadu nie
powiod³a siê w przypadku œcieków pochodz¹cych z przerobu olejów przepracowanych (zwanych
dalej œciekami redestylacyjnymi). Œcieki te dzia³a³y na mikroorganizmy osadu czynnego
toksycznie, doprowadzaj¹c do spadku jego aktywnoœci i niekorzystnych zmian w morfologii
k³aczków, a¿ do zupe³nej jego destrukcji.
Z tego powodu podjêto próbê ukszta³towania nowego osadu czynnego, opartego o szczepy
bakterii dostarczone przez firmê Bio-Ecology Services Sp.z.o.o z Warszawy pod nazw¹
handlow¹ Biotreat HDG.
Pilota¿owy rozruch instalacji biologicznego oczyszczania œcieków, maj¹cy stwierdziæ
mo¿liwoœæ budowy osadu czynnego degraduj¹cego zanieczyszczenia zawarte w œciekach
poredestylacyjnych trwa³ trzy miesi¹ce. Przez ten czas do komór napowietrzania wprowadzano
odpowiednio przygotowane dawki szczepionki mikrobiologicznej. Przygotowanie
naszczepów polega³o na rozpuszczeniu koncentratu bakteryjnego Biotreat HDG, po¿ywki
Bioactivator w wodzie i napowietrzaniu przez okres kilku godzin. Mia³o to na celu namna-
¿anie bakterii do fazy logarytmicznego wzrostu, w której wykazuj¹ one najwy¿sz¹ aktywnoœæ.
Ca³y proces przygotowania przeprowadzano w dwóch polietylenowych zbiornikach
V = 60 [l], Ÿród³em tlenu by³o powietrze dozowane przy u¿yciu pompki akwaryjnej. Œcieki
redestylacyjne dozowano do komór napowietrzania z wydajnoœci¹ ok. 3 [m3 /h].
Wartoœæ ChZT w dozowanych œciekach wynosi³a od 4000 -7000 [mgO 2 /l], BZT 5 ok.
750 [mgO 2 /l]. Stê¿enie tlenu w komorze napowietrzania utrzymywane by³o na poziomie
5-6 [mg/l], a temperatura na poziomie 23-27 o C. £adunek N i P dozowanego do komory
napowietrzania w formie saletry amonowej i superfosfatu by³ uzale¿niony od wartoœci ³adunku
ChZT dozowanego do komory. Stê¿enie N i P regulowano tak aby stosunek wartoœci
ChZT : N : P by³ jak 100 : 5 : 1. Zapewnia to optymalne warunki do wzrostu bakterii. Po
okresie dwóch miesiêcy od rozpoczêcia prób zanotowano gwa³towny wzrost biomasy do
poziomu oko³o 5 [kg s.m.o.cz./m 3 ]. Wraz ze zwiêkszeniem siê iloœci biomasy w komorach
napowietrzania uzyskano wysokie wartoœci redukcji ChZT od 85% do 90%, a tak¿e ponad
90% redukcjê BZT 5 i 99% redukcji krezolu (patrz ryc. 4 i 5).
107