Inżynieria Ekologiczna Nr 2

94
IN¯YNIERIA EKOLOGICZNA NR 2
Œcieki z instalacji TDA przesy³ane s¹ w rejon Oczyszczalni ruroci¹giem na estakadzie.
Mog¹ byæ równie¿ dowo¿one autocysternami. W³aœciwy proces rozpoczyna siê od nape³niania
œciekami jednego ze zbiorników kontroli pH. Po osi¹gniêciu odpowiedniego poziomu
cieczy w zbiorniku zawór odcinaj¹cy zamyka dop³yw do niego i otwiera zawór dop³ywu
œcieków do drugiego zbiornika.
W nape³nionym zbiorniku nastêpuje kontrola pH dostarczonych œcieków. Je¿eli pH < 6,5
uruchamiana jest pompa oraz zawór steruj¹cy dop³ywem roztworu NaOH. Dozowanie ³ugu
trwa do czasu osi¹gniêcia pH = 7,5. Natomiast w przypadku pH > 8,5 uruchamia siê pompa
oraz zawór steruj¹cy dop³ywem kwasu siarkowego. Dozowanie kwasu trwa do czasu osi¹gniêcia
pH = 7,5. W trakcie regulacji pH uruchamia siê mieszad³o propelerowe poziome.
Mo¿liwe jest równie¿ dogrzewanie œcieków.
Po odpowiednim zobojêtnieniu œcieków nastêpuje otwarcie zaworu wyp³ywowego i
przelanie ich do zbiornika buforowego. W tym czasie nape³niany jest drugi zbiornik i nastêpuje
w nim neutralizacja œcieków jak w opisie powy¿ej. Praca obydwu zbiorników odbywa
siê naprzemiennie. Œcieki ze zbiornika buforowego s¹ przepompowywane do reaktorów.
Przep³yw œcieków jest regulowany. Wydajnoœæ pomp od 2 do 10 m 3 /h.
Reaktory spe³niaj¹ 2 funkcje: hydrauliczn¹ i biochemiczn¹. Funkcja hydrauliczna to
umo¿liwienie przep³ywu œcieków obci¹¿onych zawiesinami, metalami ciê¿kimi i ró¿nymi
toksynami. Materia³y te odk³adaj¹c siê ograniczaj¹ przep³yw œcieków, co popularnie nazywa
siê zamulaniem. Usuwanie zamulin odbywa siê przez p³ukanie filtrów. Druga funkcja
zwana biochemiczn¹ eliminuje metale ciê¿kie. Polega ono na wymianie jonów z cz¹stkami
zawieraj¹cymi metale ciê¿kie, a wype³nieniem filtra.
Metale ciê¿kie zostaj¹ na trwa³e zwi¹zane z mas¹ wype³nienia. Po pewnym okresie
wk³ady s¹ ju¿ przesycone i nie zachodzi wi¹zanie metali ciê¿kich, nale¿y je wiêc wymieniæ.
Wk³ady maj¹ postaæ ziarnist¹, a œrednica tych ziaren jest wiêksza ni¿ wype³nienia wk³adów
filtracyjnych. Po stwierdzeniu zamulenia reaktora nale¿y przerwaæ pracê i przep³ukaæ go
czyst¹ wod¹ i przedmuchaæ sprê¿onym powietrzem.
Po wy³¹czeniu pierwszego reaktora rozpoczyna pracê drugi w sposób opisany powy-
¿ej. Œcieki z reaktorów bez metali ciê¿kich kierowane s¹ grawitacyjnie do zbiornika biologicznego
Zbiornik ten jest intensywnie napowietrzany, a iloϾ powietrza konieczna do natleniania
zale¿y od objêtoœci przep³ywaj¹cych œcieków i stê¿enia substancji toksycznych.
Œcieki s¹ oczyszczane przez mikroorganizmy. Warunkiem rozwoju i aktywnoœci bakterii
jest silne napowietrzanie œcieków oraz utrzymywanie odpowiedniej temperatury (+ 32 °C
± 5 °C). Powietrze o ciœnieniu 0,07 MPa dostarczane jest ze stacji sprê¿arek do kolektora,
z którego kierowane jest do 325 dyfuzorów membranowych ustawionych w 13 rzêdach po
25 w ka¿dym, umieszczonych na dnie basenu biologicznego.
Œcieki oczyszczone wyp³ywaj¹ z basenu biologicznego przez swobodny przelew i sp³ywaj¹
do dekantatora. W urz¹dzeniu tym nastêpuje „uspokojenie” oczyszczonych œcieków i
rozdzia³ na osad czynny gromadz¹cy siê w dolnej czêœci dekantatora i ciecz klarown¹. Osad
czynny zawieraj¹cy aktywne mikroorganizmy zawracany jest pomp¹ wirow¹ do zbiornika
biologicznego.
Sklarowana woda wyp³ywa przelewem obwodowym do kana³u, a stamt¹d do filtrów
koñcowych, pracuj¹cych naprzemiennie. Zadaniem ich jest ostateczne oczyszczenie œcieków
z pozosta³oœci zawiesinowych przed wyp³ywem z instalacji. Pomiar poziomu œcieków