Inżynieria Ekologiczna Nr 2

TECHNOLOGIE ODOLEJANIA GRUNTÓW, ODPADÓW, ŒCIEKÓW
Przebieg procesu oczyszczania
Surowe lub wstêpnie mechanicznie oczyszczone œcieki bytowo – gospodarcze doprowadzane
s¹ do oczyszczalni grawitacyjnie lub za pomoc¹ pompy. W pierwszej kolejnoœci
wp³ywaj¹ one do g³ównego zbiornika buforowo-wyrównawczego, w którym zachodzi proces
sedymentacji wiêkszych i ciê¿szych zanieczyszczeñ sta³ych. Dla wiêkszych jednostek
korzystniej jest przed wlotem do zbiornika buforowego zastosowaæ kratê p³ask¹ lub ³ukow¹
oraz piaskownik. Jest to wstêpny stopieñ oczyszczania, którego celem jest powolny i
d³ugotrwa³y rozk³ad biologiczny zanieczyszczeñ organicznych, a w przypadku zastosowania
piaskownika równie¿ oddzielenia czêœci mineralnych i nie zamulanie nimi zbiornika
buforowego. W procesie tym rozk³adowi ulegaj¹ skratki i organiczna gruba zawiesina a
tak¿e koœci, skóra itp. zanieczyszczenia sta³e. St¹d te¿ dla prezentowanego typu oczyszczalni
wczeœniejsze oddzielenie skratek jest zbêdne, potrzebne ono jest tylko w wyj¹tkowych
przypadkach np. gdy do œcieków bytowych kierowane s¹ równie¿ œcieki pochodz¹ce np. z masarni
i/lub rzeŸni, restauracji, szpitali lub ma³ych garbarni. W tym te¿ przypadku, gdy zachodzi
koniecznoœæ podniesienia poziomu dop³ywu œcieków do oczyszczalni, zaleca siê zastosowaæ
pompê z wirnikiem rozdrabniaj¹cym, natomiast przed ni¹ wydzielon¹ komorê piaskownika z
okresowym usuwaniem piasku. Wówczas krata mo¿e siê okazaæ zbyteczna.
Oczyszczone wstêpnie œcieki w zbiorniku buforowo-wyrównawczym, w którym zachodzi
równie¿ ich uœrednianie, zawieraj¹ce l¿ejsze zawiesiny p³yn¹ poprzez przelew do zbiornika wewnêtrznego
kszta³tu prostok¹tnego z zaokr¹glonym dnem. W zbiorniku tym znajduj¹ siê komory
ze sta³ymi i ruchomymi przegrodami, w taki sposób zamontowanymi, ¿e ciecz zmuszona jest
pokonywaæ krêt¹ drogê w kierunku od wlotu do jej wylotu. Przegrody te oddzielaj¹ od siebie
tak¿e kolejne wolno obracaj¹ce siê tarcze, w taki sposób by przep³ywaj¹ce œcieki przesz³y przez
ka¿d¹ z nich. Taki uk³ad przegród pozwala na znaczne przetrzymanie okreœlonej nimi objêtoœci
œcieków w ka¿dej z sekcji strefy biologicznej, co z kolei przed³u¿a czas ich przebywania w danej
sekcji, a tym samym czas kontaktu z obrotowo ruchomym z³o¿em tarczowym.
W wyniku ci¹g³ego obrotu tarcz czêœciowo zanurzonych w œciekach strefy biologicznej
obecne w nich mikroorganizmy przyczepiaj¹ siê do ich powierzchni a zw³aszcza igie³, z
którymi formuj¹ film aktywny biologicznie, od¿ywiaj¹cy siê zanieczyszczeniami zawartymi
w przep³ywaj¹cych œciekach. Organizmy te poch³aniaj¹ obecne w œciekach zanieczyszczenia,
które dla nich stanowi¹ pokarm, rozmna¿aj¹ siê gwa³townie w obecnoœci tlenu przedostaj¹cego
siê do nich z powietrza podczas obrotu tarczy w atmosferze. W ten sposób
ka¿da porcja filmu biologicznego wytworzona na rozwiniêtej ig³ami powierzchni tarcz obrotowych
i powsta³ych pomiêdzy tymi ig³ami mostków w postaci b³on, na przemian kontaktuje
siê z oczyszczanymi œciekami i tlenem atmosferycznym, stwarzaj¹c idealne warunki
dla intensywnego i wydajnego procesu oczyszczania.
Przebywanie tarcz w atmosferze powoduje wzbogacenie w tlen grubych warstw filmu i
b³on mostkowych oraz dostarczenie wysokowartoœciowej organicznej i tlenowej biomasy.
W wyniku tego procesu tlen dociera do g³êbszych pok³adów kolonii mikroorganizmów dziêki
mieszaniu i dyfuzji. Z czasem poszczególne warstwy filmu i b³on mostkowych ulegaj¹
mineralizacji i samoczynnie odpadaj¹ z powierzchni tarcz i igie³, na których to z kolei powierzchniach
nastêpuje ponowne rozmna¿anie siê drobnoustrojów a¿ do powstania odpowiedniej
gruboœci filmu i b³on biologicznych. prócz tego nie przytwierdzona ca³kowicie do
147