Cieplne właściwości dynamiczne grzejnika podłogowego

Cieplne właściwości dynamiczne grzejnika podłogowego
Ostatecznie wyznaczyć można średnią temperaturę górnej powierzchni grzejnika
podłogowego za pomocą zależności:
a także temperaturę dolnej jego krawędzi:
5.2. Metoda według normy PN EN 1264
t
t
sg
sd
qg
= tig
+ [ ° C]
(5.23)
h
35
g
qd
= tid
+ [ ° C]
(5.24)
h
Wzory służące do obliczeń cieplnych grzejników podłogowych opracowano także
w normie EN 1264. Przyjęto w niej następujące założenia upraszczające model:
– grzejnik podłogowy bez warstwy wykończeniowej (pokrycia podłogi) przekazuje 10%
strumienia ciepła w kierunku ku dolnej krawędzi grzejnika,
– podstawą obliczenia gęstości strumienia ciepła jest średnia logarytmiczna różnica
temperatury pomiędzy temperaturą czynnika grzejnego a temperaturą powietrza
w pomieszczeniu,
– nie ma innych dodatkowych źródeł ciepła w stropie.
Zgodnie z rysunkiem 5.3. poszczególne wielkości fizyczne oznaczają:
Rλ,B – opór przewodzenia ciepła warstw wykończeniowych podłogi, [m 2 ·K/W],
λE – współczynnik przewodzenia ciepła warstwy jastrychu, w którym znajduje się
wężownica, [W/m·K],
su – grubość warstwy jastrychu ułożonego nad wężownicą, [m],
dz – średnica zewnętrzna rury, [m],
B – rozstaw przewodów, [m].
Zgodnie z przedstawioną metodą gęstość strumienia ciepła oblicza się przy zastosowaniu
następującej zależności na średnią logarytmiczną różnicę temperatury ΔtH:
gdzie:
Δt
H
d
t z − t p
=
⎡t
z − t ⎤
i
ln⎢
⎥
⎢⎣
t p − ti
⎥⎦
tz – temperatura zasilania grzejnika podłogowego, [°C],
[ K ]
tp – temperatura powrotu czynnika grzejnego z grzejnika, [°C],
ti – temperatura powietrza w pomieszczeniu, [ C ,
(5.25)