Cieplne właściwości dynamiczne grzejnika podłogowego
Cieplne właściwości dynamiczne grzejnika podłogowego
Cieplne właściwości dynamiczne grzejnika podłogowego
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Cieplne</strong> <strong>właściwości</strong> <strong>dynamiczne</strong> <strong>grzejnika</strong> <strong>podłogowego</strong><br />
Jeżeli ciało jest izotropowe, to powyższy wzór upraszcza się do postaci:<br />
⎛ ∂T<br />
⎞<br />
⎜λ<br />
⎟<br />
⎝ ∂n<br />
⎠<br />
57<br />
A<br />
= α<br />
( T − T )<br />
A<br />
cz<br />
(6.19)<br />
Stosowanie warunku brzegowego III rodzaju w praktyce napotyka na trudności<br />
związane z określeniem przestrzennych zmian współczynnika przejmowania ciepła na<br />
powierzchni ciała.<br />
4. Warunki brzegowe IV rodzaju.<br />
Warunki brzegowe IV rodzaju występują na powierzchni styku dwóch ciał. Jeżeli styk<br />
jest idealny, to temperatura obydwu ciał w miejscu styku jest identyczna. Zachodzi również<br />
równość gęstości strumienia ciepła. W przypadku styku idealnego zachodzą następujące<br />
równości<br />
T1<br />
λ1<br />
∂n<br />
T1 = T A 2<br />
A<br />
A<br />
∂T<br />
= λ2<br />
∂n<br />
∂ 2<br />
A<br />
(6.20)<br />
(6.21)<br />
W rzeczywistości na styku dwóch ciał występuje opór cieplny i temperatury obydwu<br />
ciał w miejscu styku nie są jednakowe. Opór cieplny kontaktu jest charakteryzowany za<br />
pomocą kontaktowego współczynnika wnikania ciepła αkt zdefiniowanego następująco:<br />
( T −T<br />
)<br />
∂T1 ∂T2<br />
1 = hkt<br />
1 =<br />
A 2 λ A 2<br />
∂n<br />
A<br />
∂n<br />
λ (6.22)<br />
Współczynnik hkt charakteryzujący opór kontaktu zależy głównie od chropowatości<br />
powierzchni oraz siły docisku obydwu ciał. Opór kontaktu można znacznie zmniejszyć przez<br />
polerowanie obu stykających się powierzchni oraz zwilżanie ich cieczą.<br />
6.2. Metody numeryczne<br />
6.2.1. Metoda elementów skończonych<br />
Założeniem metody elementów skończonych jest podział rozpatrywanego obszaru na<br />
skończoną liczbę elementów, a następnie przyjęcie formuły określającej rozwiązanie<br />
przybliżone oraz na opracowaniu równań będących podstawą poszukiwania wartości funkcji<br />
w punktach węzłowych opracowanej siatki. Rozpatrywanym tutaj obszarem jest zarówno pole<br />
temperatury, jak i zmiany pola temperatury w czasie.<br />
Dzięki dużej swobodzie tworzenia siatki podziałowej możliwe jest tworzenie pola<br />
temperatury nawet w ciałach o skomplikowanych kształtach. Możliwość stosowania<br />
A