Ψηφιακό Τεκμήριο

Η νόρμα της Ισότητας (ίσες αμοιβές σε όλους, κοινό μοίρασμα ανεξάρτητα
από ανάγκες και εισροές) εφαρμόζεται κυρίως όταν υπάρχει ένας κοινός
στόχος, υπεράνω όλων, που μειώνει τις συγκρούσεις μέσα στο ομαδικό
περιβάλλον. Αυτή η κανονιστική συμπεριφορά είναι περισσότερο αποδεκτή
στις ανατολίτικες κοινωνίες όπου το ομαδικό πνεύμα κυριαρχεί του
ατομικού (Schwinger,1980).
Στις δυτικές κοινωνίες τόσο η ισότητα όσο και η ευθυδικία είναι εκτιμητές,
αλλά με διαφορετικό τρόπο η καθεμία και σε διαφορετικές περιστάσεις. Η
νόρμα της Ισότητας θα πρέπει να χαρακτηρίζει τις κάθε είδους ευκαιρίες
επίτευξης ενός στόχου, ενώ η νόρμα της Ευθυδικίας εφαρμόζεται στη
διανομή των αμοιβών. Έτσι η οικονομική ανισότητα είναι ανεκτή και δίκαιη
συχνά για τις δυτικές κοινωνίες. Όταν υφίσταται ισότητα ευκαιριών για
όλους, τότε ο καθένας είναι υπεύθυνος για τα αποτελέσματα που
επιτυγχάνει (Cook & Hegtvedt, 1986). Αυτά τα αποτελέσματα ή εκροές είναι
διαφορετικά από άτομο σε άτομο καθώς το καθένα φέρει διαφορετικές
εισροές και εκμεταλλεύεται με διαφορετικό τρόπο τις ευκαιρίες, τις
ικανότητες και τα ταλέντα του. Λόγω αυτής της αναλογικότητας στη σχέση
μεταξύ εισροών και εκροών, η διανομή των αμοιβών θεωρείται δίκαιη.
Πολλοί ερευνητές βρήκαν αρκετές διαφορές μεταξύ των δύο φύλων σε
σχέση με την προτίμηση τους σε μια κανονιστική συμπεριφορά διανομής. Οι
Major και Deaux (1982), έδειξαν ότι οι γυναίκες επεδείκνυαν μια κλίση
προς τον κανόνα της Ισότητας, ενώ οι άνδρες προς αυτόν της ευθυδικίας.
Με το πέρασμα του χρόνου και την αλλαγή των εργασιακών συνθηκών για
τις γυναίκες, αυτή η σχέση φαίνεται ότι αμβλύνεται (Crosby,1982).
Τέλος φαίνεται μέσα από πολλές έρευνες ότι τα άτομα με υψηλό κοινωνικό
status επιλέγουν ως νόρμα την ευθυδικία, ενώ η νόρμα της ισότητας και της
ανάγκης είναι πιο προσφιλής στα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα
(Rasinski, 1987). Αυτές οι εκφάνσεις της Διανεμητικής Δικαιοσύνης
βρίσκουν εφαρμογή παγκοσμίως, σε ποικίλα περιβάλλοντα, καθώς και στον
εργασιακό χώρο.
- 23 -