Ψηφιακό Τεκμήριο

1.7 ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΓΝΩΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΦΟΡΑΣ
Η θεωρία αυτή του Folger (1978) υπήρξε μια προσπάθεια
συγκεκριμενοποίησης της θεωρίας της ισότητας. Σύμφωνα με τη θεωρία
αυτή, μια άδικη κρίση συνίσταται σε μια κατάσταση, όπου το άτομο θεωρεί
ότι θα έπρεπε να είχε λάβει πιο επιθυμητές αμοιβές από εναλλακτικές
διαδικασίες, που θα έπρεπε να είχαν χρησιμοποιηθεί. Μια τροποποίηση του
μοντέλου αυτού αποτελεί η θεωρία της δικαιοσύνης, σύμφωνα με την οποία
για να θεωρηθεί μια κατάσταση άδικη, πρέπει να συνυπάρχουν 3
προϋποθέσεις:
1. Πρέπει να υπάρχει μια δυσάρεστη κατάσταση. Στα μάτια του
εργαζομένου- θύματος, θα πρέπει να υφίσταται μια αντίφαση, η
οποία όσο πιο μεγάλη είναι τόσο ενδυναμώνει την αντίδραση του
στην κατάσταση αυτή (would).
2. Θα πρέπει να έχει προσδιοριστεί ένα άτομο ως υπεύθυνο για την
αδικία. Σε αυτήν την κατάσταση, θα πρέπει ο δράστης της αδικίας να
είχε την επιλογή να λειτουργήσει διαφορετικά (could). Εάν αυτή η
συνθήκη δεν ισχύει και απλά τα πράγματα δεν μπορούσαν να είναι
διαφορετικά τότε δεν υφίσταται αδικία.
3. Η Τρίτη προϋπόθεση σχετίζεται με αρνητικές δράσεις, που
παραβιάζουν ηθικές αρχές (should). Μια κατάσταση δεν θεωρείται
άδικη, εάν δεν διέπεται από παραβίαση ηθικών κανόνων.
1.8 ΣΥΝΔΕΣΗ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΩΝ ΘΕΩΡΙΩΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ
ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΗΣ ΤΟΥΣ
Πρόκειται για μια προσέγγιση σχετικά με το πώς δομούνται οι
αναπαραστάσεις για τη δικαιοσύνη, που προσπαθεί να πραγματοποιήσει μια
σύνδεση μεταξύ διαδικαστικής και διανεμητικής δικαιοσύνης. Σύμφωνα με
τη θεωρία αυτή οι εργαζόμενοι εκ των συνθηκών συχνά αναγκάζονται να
παραχωρούν την εξουσία σε άλλους και η πράξη αυτή συχνά εγκυμονεί τον
κίνδυνο της εκμετάλλευσης, απόρριψης, ή και απώλειας της ταυτότητας
τους. Εξαιτίας αυτού του κινδύνου, το άτομο και δη ο εργαζόμενος
αισθάνεται ανασφάλεια στις σχέσεις του με τη διοίκηση και την εξουσία.
- 24 -