? ??????????? ???????????????? ??? ???????????? - the new users ...
? ??????????? ???????????????? ??? ???????????? - the new users ...
? ??????????? ???????????????? ??? ???????????? - the new users ...
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
18<br />
Συνεπώς, µια τέτοια σχέση µπορεί να υπάρξει<br />
ανεξαρτήτως φύλου! Κάποιοι άνθρωποι σταθερά ή σε<br />
κάποια φάση της ζωής τους επιλέγουν οµόφυλο<br />
σύντροφο και αυτό σε τίποτε δεν διαφοροποιεί το<br />
συναίσθηµά (ή µη), και πάντως την απόφασή τους,<br />
από εκείνους που προτιµούν ετερόφυλο.<br />
Η αντίρρηση από το συντηρητικό οπλοστάσιο είναι<br />
ότι γάµος υπήρξε πάντα (βλ. ορισµό ρωµαϊκού<br />
δικαίου) ο ετερόφυλος (!) και δεν µπορούµε να<br />
αλλάξουµε τις… παραδόσεις! Εξάλλου, η<br />
συνταγµατική κατοχύρωση του (αναγκαστικά<br />
ετερόφυλου) γάµου υποσκάπτεται από την<br />
αναγνώρισή του και σε… άλλους. Το επιχείρηµα<br />
µοιάζει µε αυτό που λέει ότι οι γυναίκες (κάποτε) και<br />
οι µετανάστες σήµερα δεν επιτρέπεται να<br />
αποκτήσουν δικαίωµα ψήφου, καθώς το Σύνταγµα το<br />
κατοχύρωνε µόνον για τους άρρενες Έλληνες<br />
πολίτες.<br />
Είναι προφανές ότι η αναγνώριση περισσότερων<br />
δικαιούχων ενός δικαιώµατος κάνει µια πολιτική πιο<br />
εξισωτική και αφαιρεί προνόµια από τους κατέχοντες<br />
το δικαίωµα. Οι αποκλεισµοί ωστόσο δεν µπορούν να<br />
χρησιµοποιηθούν ως… συνταγµατικό επιχείρηµα!<br />
Είναι απλώς πολιτικό, στο βαθµό που στηρίζεται και<br />
στηρίζει τους κοινωνικούς και πολιτικούς<br />
αποκλεισµούς. Η συµπεριληπτική ισότητα στην<br />
απόλαυση των δικαιωµάτων αποτελεί διακύβευµα<br />
και αιτούµενου του πολιτικού φιλελευθερισµού και<br />
ως τέτοιο είναι αναµενόµενο να συναντάει την<br />
αντίθεση των συντηρητικών ιδεών και ιδεοληψιών.<br />
4. Και µια πρόταση δικαστικού ακτιβισµού<br />
∆εν χρειάζεται καν να θεσµοθετηθεί γάµος<br />
οµοφύλων, πουθενά στο νόµο δεν αναφέρεται η<br />
διαφορά του φύλου ως προϋπόθεση σύναψης γάµου,<br />
αρκεί συνεπώς µια σύµφωνη µε το Σύνταγµα<br />
ερµηνεία του νόµου για να συναφθεί γάµος<br />
οµόφυλων ατόµων. Η συνταγµατική επιταγή<br />
αναγνώρισης γάµου οµοφύλων αποτελεί απόρροια<br />
της αρχής της ισότητας των φύλων στη σύγχρονη<br />
εκδοχή της: ισότητα φύλων δεν σηµαίνει πλέον<br />
απλώς και µόνον οι γυναίκες να µην είναι κατώτερες<br />
από τους άνδρες, σηµαίνει ότι το φύλο δεν µπορεί να<br />
θεωρείται καθοριστικό κριτήριο για τη γέννηση<br />
δικαιωµάτων, παρά µόνον εκεί όπου αυτά ανάγονται<br />
και συνδέονται µε τις βιολογικές διαφορές. Αφού ο<br />
γάµος δεν προϋποθέτει τεκνοποιία, δεν ανάγεται σε<br />
βιολογικές διαφορές και άρα δεν µπορεί η σύναψή<br />
του να έχει ως τυπική προϋπόθεση το φύλο των<br />
συµβαλλοµένων µερών. Το να µην µπορεί ο Α να<br />
συνάψει σύµβαση µε τον Β λόγω του φύλου του<br />
συνιστά απαγορευµένη διάκριση λόγω φύλου, ακόµη<br />
και αν και η Γ δεν µπορεί να συνάψει γάµο µε τη ∆,<br />
κατά τον ίδιο λόγο που συνιστούσε διάκριση λόγω<br />
φυλής η απαγόρευση σύναψης γάµου ενός µαύρου<br />
Rooster Review<br />
µε µια λευκή (στην Αµερική του πρώτου µισού του<br />
20ου αιώνα) ή ενός Γερµανού µε µια Εβραία (στο<br />
τρίτο Ράιχ), παρότι αντίστοιχα απαγορευόταν και σε<br />
έναν λευκό να παντρευτεί µια µαύρη (και σε έναν<br />
Εβραίο µια Γερµανίδα). Το ότι δηλαδή η<br />
απαγόρευση ισχύει και για τα δύο φύλα δεν της<br />
αφαιρεί την έµφυλη διάσταση, όπως η απαγόρευση<br />
και στις δύο φυλές δεν αφαιρούσε τη διάσταση της<br />
ρατσιστικής διάκρισης.<br />
Η άποψη αυτή –νοµικά άψογη- µπορεί να<br />
αντιµετωπιστεί µόνον µε επιχειρήµατα δηµοκρατικής<br />
διαδικασίας και ιστορικής ερµηνείας των νόµων: ο<br />
ιστορικός νοµοθέτης είχε στο νου του το γάµο ως<br />
ένωση ετεροφύλων και αυτό µόνον ο νοµοθέτης και<br />
όχι ο δικαστής ή ο… δήµαρχος µπορεί να το<br />
αλλάξει. Και µια τέτοια αλλαγή, καθώς αγγίζει<br />
ζητήµατα κοινωνικής ηθικής, πρέπει να<br />
αποτυπώνεται στην απόφαση του δηµοκρατικά<br />
εκλεγµένου νοµοθέτη, που απολαµβάνει αυξηµένης<br />
νοµιµοποίησης σε σχέση µε το δικαστή. Το τελευταίο<br />
αυτό επιχείρηµα είναι γνωστό και από άλλες<br />
περιπτώσεις, ανάγεται στη φύση και τη µορφή της<br />
δηµοκρατίας, στη διαλεκτική σύνθεση των<br />
διαδικαστικά δηµοκρατικών και ουσιαστικά<br />
δηµοκρατικών αλλά ουσιαστικά αριστοκρατικών<br />
συστατικών της στοιχείων και είναι αντικείµενο<br />
άλλης εκτενούς συζήτησης…<br />
Γ. Αντί επιλόγου… πολιτικός κατά νοµικού<br />
λόγου και η … άρνηση του Λόγου!<br />
Είναι προφανές ότι όλες οι παραπάνω απόψεις<br />
εκκινούν από βασικές παραδοχές που ανάγονται<br />
στην πολιτική άποψη και –συνειδητά ή ασυνείδητα-<br />
σε πολιτικές θεωρίες. Η υιοθέτηση της µιας ή άλλης<br />
από αυτές είναι συνεπώς περισσότερο θέµα<br />
ιδεολογικής τοποθέτησης. Η δογµατική καθαρότητα<br />
της τελευταίας άποψης βρίσκει τα όριά της στην<br />
πολιτική µας προαντίληψη και προκατάληψη.<br />
Ωστόσο, υπάρχει και κάτι πέραν του… Λόγου:<br />
υπάρχει η αγάπη που διατρέχει θρησκεία και<br />
πολιτική και τις ενώνει! Υπάρχει η αγάπη για τον<br />
άλλον και για τον Άλλον, όχι απλώς η ανοχή<br />
(tolerance) για το ∆ιαφορετικό, αλλά η αποδοχή του<br />
ως κοµµάτι µας, ως πλούτος, και άρα η<br />
συµπερίληψή του. Το αιτούµενο του πολιτικού<br />
φιλελευθερισµού για συµπεριληπτική, ολοένα<br />
διευρυνόµενη ισότητα στην απόλαυση των<br />
δικαιωµάτων, δεν στηρίζεται τόσο σε επιχειρήµατα<br />
πολιτικής θεωρίας, όσο στην αγαπητική σχέση<br />
εαυτών προς αλλήλους. Ίσως γι αυτό οι πραγµατικοί<br />
Χριστιανοί, περισσότερο και από τους αριστερούς, θα<br />
έπρεπε να στηρίζουν την αναγνώριση του γάµου<br />
οµοφύλων!
Change language