سا٠ا٠ÙÙ 15 Ù 16 - ketab farsi
سا٠ا٠ÙÙ 15 Ù 16 - ketab farsi
سا٠ا٠ÙÙ 15 Ù 16 - ketab farsi
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
81<br />
پائيد غير كا بر مها كه سلطا ست<br />
صو لز سركو مر ندند. ستا همين<br />
نگر كلى ست كه بر نمونه خوجه نظا لمللك مى<br />
گويد » يز تعالى هر عصر گا يكى ميا<br />
خلق بر گزيند به هنرها پاشاهانه ستو سته<br />
گرند مصالح جها بندگا بد با بند <br />
فسا شو فتنه بد بسته گرند هيبت حشمت<br />
عد ند تا مر چشم خلايق بگسترند لها ند <br />
گا مى گذند من همى باشند بقا لت همى<br />
خوهند…»12. يا به قو خوجه، » پاشا نيك پديد<br />
يد هل فسا مالش هد»13 لبته ين هم بگويم<br />
خوجه تا جا پيش مى كه » سلطا كدخد<br />
جها باشد» «جهانيا همه عيا بند يند»14.<br />
غزلى كه پيشتر به گوشه هائى نظرياتش شا كر<br />
بو، توجيه حاكميت ستبد ير حتى قد فرتر<br />
گذشته معتقد ست كه سلطا كه سايه هيبت خد<br />
بر مين ست چو » برگماشته خد ست بر خلق<br />
خويش»، نمى توند «محل صد شر باشد». به عبا<br />
يگر، حتى قتى جامعه شر ليل نه غير<br />
كامد ين نظا مستبد سالا، بلكه، ين ست كه »<br />
مر بدين گا چه بر ست با مير ما مى<br />
ند خوماست هم چنا كه بد كريم با خيانت<br />
ناستى نايمنى، يشا نيز ستمكا ظالمند….»<strong>15</strong>.<br />
فعلا به تناقضى كه يدگا نديشه نى چو غزلى<br />
همانند يدگا چو نمى پر جو<br />
شبا يك بر جو ليلى نباشند تبه كا ته به مر گر<br />
نيست، با ين همه، قتى كه سلطا يا هما شبا به<br />
جا ين كه عا باشد با «عيت» خو كه به قو<br />
بهر گو، مه بو، به عدلت فتا كند، ستمكا<br />
مى كند ظالم مى شو با هم گنا همين مر ست<br />
كه هر چه مى بينند خو شا ست. يعنى نه گنا <br />
نظا فرسالا ستبد بلكه با گنا مر ست،<br />
يعنى مى خوهم بگويم كه كسانى چو غزلى نه فقط<br />
مى كوشند ستبد ير توجيه نمايند، بلكه مى<br />
كوشند كه همه پى مدها مخر نيز تبرئه<br />
نمايند. خو شما نتظايد كه ين فضا فلسفى،<br />
نگرشى نسانى نسا سالا شكل بگير كه بخوهد سر<br />
مز نچه كه تفا مى فتد بيا. متاسفانه ين<br />
گونه نمى شو. كا، تنها همين بو. عامل بى<br />
حافظگى تايخى ما، مينه سا بر ممنو كر شك<br />
هنيت ما ست هرجا كه شك ممنو شو، نه فقط<br />
نجا جو ند بلكه هن هم شد نمى كند<br />
هرجا كه مى ماند. باقى حتى مى گويم بد <br />
نبو، مسئوليت پذير هم نيست.<br />
عجالتا به ستا هائى كه با فر شاهى برگزيد<br />
بو شاها نكا مشابه يم نمى پر. لى نكته<br />
ين ست كه گر ما يرنى، هنيت تايخى خو، همه<br />
ما تبه كا بو باشيم نيامند يك قا بالاسر، تا <br />
صو لز بر سرما بكوبد تا ستمگر ما بر يك يگر<br />
جلوگير نمو باشد، شن ست كه ين قا بالاسر نمى<br />
توند – نظر مشكلا جرئى ين نگر مى گويم- مثل<br />
خوما باشد.<br />
بالاسر مثل خوما قا ين گر ست. هم سا ليل<br />
باشد كه بخوهد به ما بگويد نگذ چه كه بنا<br />
بر «طبيعت خو» - برسا ين يدگا - مى خوهيم<br />
ما هم طبيعى ست، بدهيم، نجا بدهيم، نجا<br />
يك يگر جمع مى شويم مى نيم پد مى<br />
نسانها تى بزهكا قتى به سخن يگر، يم.<br />
ين فرهنگ پذيرفتيم، ين عامل – يعنى عتقا به<br />
يك عامل باند ، به صو مقا يا شخصيتى جد <br />
خو ما- نيز جتنا ناپذير مى شو.<br />
لى، گستر تايخ خو چه كر يم؟ يا به سخن<br />
يگر، ين مشكل چگونه بر ما حل كر ند؟<br />
فصل نامه ساما نو، شما <strong>16</strong>، <strong>15</strong> تابستا پاييز 1390
Change language