DPMS Thesis April 2008_hacking thrown away objects in the public ...
DPMS Thesis April 2008_hacking thrown away objects in the public ...
DPMS Thesis April 2008_hacking thrown away objects in the public ...
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
συντελείται για χρονικό διάστηµα, όπου µε το βλέµµα του το υποκείµενο επεξεργάζεται το πεταµένο αντικείµενο και αποφασίζει ή όχι την µεταφορά του,<br />
δηλαδή µια νέα αφαίρεση από τον κόµβο του δικτύου για να διαβεί και πάλι το όριο, αυτή τη φορά όµως από το δηµόσιο σε ένα ιδιωτικό θύλακα. Η σχέση<br />
που αναπτύσσει ο νέος κάτοχος µε το µετα-αντικείµενο αυτό, µπορεί να διαφέρει από εκείνη του πρώην κατόχου µε το αντικείµενο, χωρίς να επεκταθούµε<br />
περισσότερο. Εκείνο που θεωρούµε κρίσιµο είναι πως το συµβάν, σηµατοδοτεί και πάλι την µετάλλαξη της ταυτότητας του αντικειµένου µέσω της<br />
αντίστροφης µετάβασης, από το δηµόσιο στο ιδιωτικό µέσω της οικειοποίησης και όχι της αγοράς στο εσωτερικό ενός νέου χώρου.<br />
Με τη µεσολάβηση του συγκεκριµένου συµβάντος, επιτυγχάνεται µια ετεροχρονισµένη ανταλλαγή µεταξύ αγνώστων κατά τα άλλα µελών της ίδιας<br />
συλλογικότητας που κατοικεί στην ευρύτερη κλίµακα του οικοδοµικού τετραγώνου ή του αστικού δικτύου. Ένα αντικείµενο, όταν µπορεί να ανταλλάσσεται<br />
εν δυνάµει αποκτά κοινωνικό χαρακτήρα, αφού µαταιώνει την αδράνεια και τίθεται και πάλι σε κίνηση ανάµεσα σε ανθρώπους, ώστε να εξυπηρετήσει<br />
διαφορετικούς σκοπούς κάθε φορά. Ο Μ.Mauss 10 στο δοκίµιο του για το δώρο, και στη συνέχεια ο Levi-Strauss θεωρούν την ανταλλαγή αγαθών µε την<br />
έννοια του δώρου, ως ένα από τα βασικά κυκλώµατα κυκλοφορίας και ανταλλαγής συµβόλων, έτσι όπως αυτά διαφαίνονται καθαρά και στις πρωτόγονες<br />
κοινωνίες. Μια τέτοια ανταλλαγή µε λανθάνουσα δυναµική θεωρούµε πως λαµβάνει χώρα, ως µικροσυµβάν στην πόλη σήµερα. Δυνητικά το πεταµένο<br />
αντικείµενο, µπορεί να θεωρηθεί και ως ένα είδος έµµεσου δώρου, που προσφέρεται ανοιχτά στο δηµόσιο χώρο µέσω της διαµεσολάβησής του από τον<br />
κόµβο ενός κάδου απορριµµάτων. Δεχόµαστε πως η πράξη της απόρριψης του πρώην χρήστη δεν συνεπάγεται και την πράξη της προσφοράς ενός<br />
δώρου. Παρόλα αυτά το πεταµένο αντικείµενο, είναι δυνατόν να ενέχει την πιθανότητα ενός δώρου προς ένα άλλο µέλος της συλλογικότητας, όταν<br />
ξεφεύγει από την προδιαγεγραµµένη πορεία του και µετατρέπεται σε οικειοποιήσιµο µετα-αντικείµενο. Η θέση του πεταµένου αντικειµένου και ο<br />
προσανατολισµός του πολλές φορές υποδηλώνουν τη διάθεση του πρώην κατόχου το αντικείµενο αυτό να µεταβεί σε ένα νέο κύκλο ζωής απευθυνόµενο<br />
σε µέλος της συλλογικότητας. Το δώρο, όπως και το πεταµένο αντικείµενο φέρει ως άυλο περιεχόµενο την αντανάκλαση της παρουσίας του δωρητή. Στην<br />
προκειµένη περίπτωση όµως, ο δωρητής παραµένει άγνωστος και ταυτίζεται περισσότερο µε το σύνολο της υπάρχουσας συλλογικότητας γύρω από τον<br />
κόµβο αυτό. Αν επεκταθούµε λιγάκι θα συµπληρώσουµε πως η ανταπόδοση θεωρείται από τον M.Mauus ως βασική συνισταµένη της έννοιας του δώρου,<br />
βασισµένη στη γενναιοδωρία στον αρχαϊκό τρόπο ανταλλαγής. Σε αντιστοιχία στο δίκτυο της πόλης η ανταπόδοση βρίσκει τη θέση της στην έννοια της<br />
γενικευµένης ετεροχρονισµένης ανταλλαγής του αντικειµένου, όχι απευθείας µεταξύ κάποιων ορισµένων υποκειµένων, αλλά τυχαία µεταξύ αόριστων<br />
µελών της ίδιας συλλογικότητας. Παρόλα αυτά, όπως σηµειώθηκε, το φαινόµενο αυτό εµφανίζεται σε µια λανθάνουσα κατάσταση η οποία δεν είναι<br />
έκδηλη.<br />
Η ενδεχόµενη ανταλλαγή συµβαίνει ως µετατόπιση της κοινωνικότητας από τους ανθρώπους στα αντικείµενα µε την προϋπόθεση λογικής κρίσης,<br />
ανεξαρτήτως της έκβασής της, όπως θα έλεγε ο Max Weber 11 . Μέσω της ανταλλαγής υπάρχει µια ροή ενέργειας και ταλάντευση της ταυτότητας του<br />
αντικειµένου µέσα από τη µετάλλαξη νοήµατος και χρήσης από άνθρωπο σε άνθρωπο. Το χαρακτηριστικό αυτής της ανταλλαγής, είναι πως αποτελεί<br />
λανθάνουσα δυναµική του καθιερωµένου πλέον συστήµατος παραγωγής και κατανάλωσης. Όταν η κλίµακα που εξετάζουµε είναι αυτή µεταξύ των<br />
οικοδοµικών τετραγώνων οι σχέσεις που διαρθρώνονται είναι θα έλεγε κανείς βεβιασµένα υποτυπώδεις, αλλά για τη συγκεκριµένη έρευνα αξιοσηµείωτες.<br />
Ο σχολιασµός αυτός στηρίζεται στη µακροχρόνια παρατήρηση και έρευνα, που µπορεί να κατατεθεί πλέον: στο αστικό δίκτυο της πόλης λειτουργεί ένα<br />
υποτυπώδες αυθόρµητο και αντιδραστικό κυκλοφοριακό σύστηµα ανταλλαγής αντικειµένων µεταξύ συλλογικοτήτων.<br />
10<br />
10 Θάνος Λίποβατς , Η Ψυχολογία του Πολιτικού, Οδυσσέας, 4 η έκδ, Αθήνα ,2003, σ. 40-41<br />
11 Μαρία Αντωνοπούλου, Κοινωνική πράξη και υλισµός, Αλεξάνδρεια, 2000, βλ. Max Weber,”General Economic History” Transaction history Publ., New Brunswick, Λονδίνο<br />
1995, σ.123.