05.04.2014 Views

DPMS Thesis April 2008_hacking thrown away objects in the public ...

DPMS Thesis April 2008_hacking thrown away objects in the public ...

DPMS Thesis April 2008_hacking thrown away objects in the public ...

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

συντελείται για χρονικό διάστηµα, όπου µε το βλέµµα του το υποκείµενο επεξεργάζεται το πεταµένο αντικείµενο και αποφασίζει ή όχι την µεταφορά του,<br />

δηλαδή µια νέα αφαίρεση από τον κόµβο του δικτύου για να διαβεί και πάλι το όριο, αυτή τη φορά όµως από το δηµόσιο σε ένα ιδιωτικό θύλακα. Η σχέση<br />

που αναπτύσσει ο νέος κάτοχος µε το µετα-αντικείµενο αυτό, µπορεί να διαφέρει από εκείνη του πρώην κατόχου µε το αντικείµενο, χωρίς να επεκταθούµε<br />

περισσότερο. Εκείνο που θεωρούµε κρίσιµο είναι πως το συµβάν, σηµατοδοτεί και πάλι την µετάλλαξη της ταυτότητας του αντικειµένου µέσω της<br />

αντίστροφης µετάβασης, από το δηµόσιο στο ιδιωτικό µέσω της οικειοποίησης και όχι της αγοράς στο εσωτερικό ενός νέου χώρου.<br />

Με τη µεσολάβηση του συγκεκριµένου συµβάντος, επιτυγχάνεται µια ετεροχρονισµένη ανταλλαγή µεταξύ αγνώστων κατά τα άλλα µελών της ίδιας<br />

συλλογικότητας που κατοικεί στην ευρύτερη κλίµακα του οικοδοµικού τετραγώνου ή του αστικού δικτύου. Ένα αντικείµενο, όταν µπορεί να ανταλλάσσεται<br />

εν δυνάµει αποκτά κοινωνικό χαρακτήρα, αφού µαταιώνει την αδράνεια και τίθεται και πάλι σε κίνηση ανάµεσα σε ανθρώπους, ώστε να εξυπηρετήσει<br />

διαφορετικούς σκοπούς κάθε φορά. Ο Μ.Mauss 10 στο δοκίµιο του για το δώρο, και στη συνέχεια ο Levi-Strauss θεωρούν την ανταλλαγή αγαθών µε την<br />

έννοια του δώρου, ως ένα από τα βασικά κυκλώµατα κυκλοφορίας και ανταλλαγής συµβόλων, έτσι όπως αυτά διαφαίνονται καθαρά και στις πρωτόγονες<br />

κοινωνίες. Μια τέτοια ανταλλαγή µε λανθάνουσα δυναµική θεωρούµε πως λαµβάνει χώρα, ως µικροσυµβάν στην πόλη σήµερα. Δυνητικά το πεταµένο<br />

αντικείµενο, µπορεί να θεωρηθεί και ως ένα είδος έµµεσου δώρου, που προσφέρεται ανοιχτά στο δηµόσιο χώρο µέσω της διαµεσολάβησής του από τον<br />

κόµβο ενός κάδου απορριµµάτων. Δεχόµαστε πως η πράξη της απόρριψης του πρώην χρήστη δεν συνεπάγεται και την πράξη της προσφοράς ενός<br />

δώρου. Παρόλα αυτά το πεταµένο αντικείµενο, είναι δυνατόν να ενέχει την πιθανότητα ενός δώρου προς ένα άλλο µέλος της συλλογικότητας, όταν<br />

ξεφεύγει από την προδιαγεγραµµένη πορεία του και µετατρέπεται σε οικειοποιήσιµο µετα-αντικείµενο. Η θέση του πεταµένου αντικειµένου και ο<br />

προσανατολισµός του πολλές φορές υποδηλώνουν τη διάθεση του πρώην κατόχου το αντικείµενο αυτό να µεταβεί σε ένα νέο κύκλο ζωής απευθυνόµενο<br />

σε µέλος της συλλογικότητας. Το δώρο, όπως και το πεταµένο αντικείµενο φέρει ως άυλο περιεχόµενο την αντανάκλαση της παρουσίας του δωρητή. Στην<br />

προκειµένη περίπτωση όµως, ο δωρητής παραµένει άγνωστος και ταυτίζεται περισσότερο µε το σύνολο της υπάρχουσας συλλογικότητας γύρω από τον<br />

κόµβο αυτό. Αν επεκταθούµε λιγάκι θα συµπληρώσουµε πως η ανταπόδοση θεωρείται από τον M.Mauus ως βασική συνισταµένη της έννοιας του δώρου,<br />

βασισµένη στη γενναιοδωρία στον αρχαϊκό τρόπο ανταλλαγής. Σε αντιστοιχία στο δίκτυο της πόλης η ανταπόδοση βρίσκει τη θέση της στην έννοια της<br />

γενικευµένης ετεροχρονισµένης ανταλλαγής του αντικειµένου, όχι απευθείας µεταξύ κάποιων ορισµένων υποκειµένων, αλλά τυχαία µεταξύ αόριστων<br />

µελών της ίδιας συλλογικότητας. Παρόλα αυτά, όπως σηµειώθηκε, το φαινόµενο αυτό εµφανίζεται σε µια λανθάνουσα κατάσταση η οποία δεν είναι<br />

έκδηλη.<br />

Η ενδεχόµενη ανταλλαγή συµβαίνει ως µετατόπιση της κοινωνικότητας από τους ανθρώπους στα αντικείµενα µε την προϋπόθεση λογικής κρίσης,<br />

ανεξαρτήτως της έκβασής της, όπως θα έλεγε ο Max Weber 11 . Μέσω της ανταλλαγής υπάρχει µια ροή ενέργειας και ταλάντευση της ταυτότητας του<br />

αντικειµένου µέσα από τη µετάλλαξη νοήµατος και χρήσης από άνθρωπο σε άνθρωπο. Το χαρακτηριστικό αυτής της ανταλλαγής, είναι πως αποτελεί<br />

λανθάνουσα δυναµική του καθιερωµένου πλέον συστήµατος παραγωγής και κατανάλωσης. Όταν η κλίµακα που εξετάζουµε είναι αυτή µεταξύ των<br />

οικοδοµικών τετραγώνων οι σχέσεις που διαρθρώνονται είναι θα έλεγε κανείς βεβιασµένα υποτυπώδεις, αλλά για τη συγκεκριµένη έρευνα αξιοσηµείωτες.<br />

Ο σχολιασµός αυτός στηρίζεται στη µακροχρόνια παρατήρηση και έρευνα, που µπορεί να κατατεθεί πλέον: στο αστικό δίκτυο της πόλης λειτουργεί ένα<br />

υποτυπώδες αυθόρµητο και αντιδραστικό κυκλοφοριακό σύστηµα ανταλλαγής αντικειµένων µεταξύ συλλογικοτήτων.<br />

10<br />

10 Θάνος Λίποβατς , Η Ψυχολογία του Πολιτικού, Οδυσσέας, 4 η έκδ, Αθήνα ,2003, σ. 40-41<br />

11 Μαρία Αντωνοπούλου, Κοινωνική πράξη και υλισµός, Αλεξάνδρεια, 2000, βλ. Max Weber,”General Economic History” Transaction history Publ., New Brunswick, Λονδίνο<br />

1995, σ.123.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!