DPMS Thesis April 2008_hacking thrown away objects in the public ...

είτε κατοικιών, είτε ακόµη και δηµόσιων κτιρίων. Παρόλα αυτά το WOBO, ήταν η πρώτη προσπάθεια σχεδιασµού ενός αντικειµένου container µαζικής
παραγωγής µε την προοπτική µελλοντικής του επανάχρησης ως δοµικό υλικό. Τρία χρόνια µετά την αρχική ιδέα το µπουκάλι σχεδιάστηκε από τον
αρχιτέκτονα John Habraken 190 , µε την ονοµασία WOBO. Παρόλα αυτά η Heineken φοβήθηκε τον κίνδυνο, όπως αναφέρεται ένα νέο concept να
υπονοµεύσει την αγοραστική έως τότε δύναµη του προϊόντος, καθώς οι ειδικοί του µάνατζµεντ ήταν αντίθετοι σε µια τέτοια κίνηση. Απ’ ότι φαίνεται
υπάρχουν µόνο δύο κατασκευές, σε ιδιόκτητο έδαφος της Heineken, που έχουν κατασκευαστεί από τα µπουκάλια WOBO. Καταλήγοντας θεωρούµε πως
ήταν µια ιδέα αρκετά πρωτοποριακή για την εποχή της, όχι στη βάση της επανάχρησης (γυάλινα µπουκάλια), αλλά περισσότερο στη βάση του
σχεδιασµού ενός προϊόντος για να βγει στην παραγωγή µε την δυναµική της µελλοντικής επανάχρησης του µε µια εντελώς διαφορετική χρήση.
62
-Witold Rybczynski, Sulphur House, 1971.
Μαζί µε την οµάδα του Πανεπιστηµίου McGrill στο Μόντρεαλ του Καναδά ο Witold Rybczynski, µέλος της οµάδας Garbage Architects,
πειραµατίστηκε µε µια ανόργανη χηµική ουσία το θείο (sulphur). Πρόκειται για το γνωστό θειάφι, ένα κίτρινο στερεό αµέταλλο 191 που απαντάται ελεύθερο
στη φύση, αλλά πιο συγκεκριµένα παράγεται ως κατάλοιπο κατά τη διαδικασία του ραφιναρίσµατος του πετρελαίου. Το θειάφι λοιπόν είναι απόβλητο της
διαδικασίας παραγωγής. Ο Rybczynski προτείνει 192 να αναµιχθεί αρχικά µε άµµο και ύστερα µε τη διαδικασία της πύρωσης να µορφοποιηθεί σε ένα νέο
υλικό αντοχής αντίστοιχης του τσιµέντου. Ο πειραµατισµός για την κατασκευή ενός σπιτιού ελάχιστου κόστους από πλίνθους θείου, συνεχίστηκε για
κάποια χρόνια από το Πανεπιστήµιο McGrill του Καναδά. To 1973, η οµάδα συνεργάστηκε τελικά µε Ινδιάνους στην Alberta, τµήµα του Δυτικού Καναδά,
για την υλοποίησή µιας κατοικίας στην κοινότητα. Το θειάφι ως απόβλητο της βιοµηχανικής παραγωγής, ενώ θεωρητικά δεν έχει καµία αξία µέσα από
αυτή την εφαρµογή µετατράπηκε σε βασικό στοιχείο για την δηµιουργία ενός δοµικού υλικού.
-Martin Pawley, The Cornel Project, 1973
“Housing it seems, is not an architectural problem, and the problem of housing cannot be dealt by the architect.
Housing is a problem of economic, fiscal, political, social, population and planning.” 193
Την ίδια περίοδο ο Martin Pawley, ως βασικός ερευνητής του Garbage Housing, συµµετείχε σε πρόγραµµα του Πανεπιστηµίου Cornell σε
συνεργασία µε τον δήµο του Santiago της Χιλής. Η έρευνα προσανατολιζόταν στην ανεύρεση πιθανών εναλλακτικών τρόπων χρήσης των
παραπροϊόντων ή άχρηστων αντικειµένων, σε ένα νέο πλαίσιο κατασκευής κατοικίας που θα αντιµετώπιζε την εκρηκτική τάση της αστικής ανάπτυξης. Το
πολεοδοµικό πρόγραµµα αναζητούσε πειραµατικές λύσεις σχεδιασµού κατοικίας µε πολύ χαµηλό κόστος µε τη χρήση των σκουπιδιών της εγχώριας
καταναλωτικής παραγωγής, ώστε να ανταπεξέλθουν οι κάτοικοι της περιοχής. Με βάση τα παραπάνω κριτήρια, µια ιδιαίτερα πρωτοποριακή πρόταση
ήταν η εξής: Το 1971, το εργοστάσιο παραγωγής αυτοκινήτων µάρκας Citroen στη Χιλή, αναγκαστικά για πολιτικούς λόγους έπρεπε να σταµατήσει την
εισαγωγή µηχανών και διάφορων εξαρτηµάτων και κατά συνέπεια να κλείσει. Το γεγονός αυτό αναγνώστηκε από την οµάδα Garbage Housing, ως µια
καλή ευκαιρία τα κελύφη των αυτοκινήτων να βρουν µια νέα χρήση. Φοιτητής του προγράµµατος σχεδίασε πειραµατικά το πρώτο σπίτι φτιαγµένο από το
190 Site: http://www.rhyolitesite.com/bottle1.html http://www.artbook.com/189102468x.html
191 Site: http://el.wikipedia.org/wiki/Θείο
192 Martin Pawley, Architecture versus Housing, New York: Praeger Publishers, 1971, σ. 67
193 Ό.π., σ.128