05.04.2014 Views

DPMS Thesis April 2008_hacking thrown away objects in the public ...

DPMS Thesis April 2008_hacking thrown away objects in the public ...

DPMS Thesis April 2008_hacking thrown away objects in the public ...

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

είναι οι βασικές κατευθύνσεις στο σχεδιασµό µιας πλατφόρµας δυνητικοποίησης, µέσα από τρεις διαδοχικές φάσεις. Η µετατροπή των αντικειµένων σε<br />

µετα-αντικείµενα περνά µέσα από τη διαδικασία της διάδοσης της πληροφορίας και της δυνητικοποίησης τους. Οι συλλογικότητες που αναπτύσσονται<br />

γύρω από κάθε κόµβο καθορίζουν, σε µεγάλο βαθµό και µέσα από διαδραστικές πράξεις, το µετά της αφαίρεσης των πεταµένων αντικειµένων και τη<br />

δυνατότητα ανατροπής της προδιαγεγραµµένης πορείας τους. Η µετατροπή ενός πεταµένου αντικειµένου σε µετα-αντικείµενο συνιστά µια πράξη <strong>hack<strong>in</strong>g</strong>.<br />

Χακεύω (στα ελληνικά) ένα πεταµένο αντικείµενο, σηµαίνει εφαρµόζω την αφαίρεση στην πληροφορία και εκφράζω τη δυνατότητα να υπάρξουν νέοι<br />

κόσµοι 3 µέσα από την επινόηση µιας νέας πιθανής χρήσης.<br />

Στο τρίτο κεφάλαιο η πιθανότητα διαφυγής του πεταµένου αντικειµένου αποτελεί µια νέα ενεργή πραγµατικότητα, αφού µελετώνται εφαρµογές<br />

δυνητικοποίησης του πεταµένου αντικειµένου στην τέχνη και την αρχιτεκτονική. Τίθεται το ζήτηµα της γνώσης και του πειραµατισµού ως ικανές συνθήκες<br />

να µετασχηµατίζουν το θεωρητικά άχρηστο αντικείµενο λίγο πριν την καταστροφή του, σε χρήσιµο και ενεργό µέσα ένα νέο δίκτυο σχέσεων. Ο Barry Allen<br />

αναφέρει πως όταν η γνώση φτάνει στα όρια της, όταν εξαντλείται, τότε µονάχα εµφανίζονται τα σκουπίδια και κατ’ακολουθία τα πεταµένα αντικείµενα.<br />

Μέσα από το πρίσµα αυτό ανοίγει ένα πεδίο µετασχηµατισµών (trashformations), άλλοτε των σκουπιδιών και των πεταµένων αντικειµένων και άλλοτε του<br />

ίδιου του χώρου που µπορεί να αντιµετωπίζεται ως σκουπίδι, µε σκοπό να προκύψει µια νέα προοπτική στην εξέλιξη του κύκλου ζωής τους. Εξετάζοντας<br />

ένα ευρύ φάσµα παραδειγµάτων από την τέχνη και την αρχιτεκτονική, ανακαλύπτουµε ότι οι πρακτικές δυνητικοποίησης µπορούν να διακριθούν σε 6<br />

βασικές κατηγορίες, µε βάση τη µεθοδολογική τους προσέγγιση. Με όρους εντροπίας, αναλύουµε τις διαφορετικές µεθόδους µε την εξής σειρά: Επινόηση<br />

νέας χρήσης του αντικειµένου, επανάχρηση χώρου, προσαρµογή σε νέο περιβάλλον, κολάζ, µετασχηµατισµός και υλική µετάλλαξη. Καλλιτέχνες,<br />

αρχιτεκτονικές οµάδες και ρεύµατα, εστιάζουν στο µετά των χρονοτοπικών θραυσµάτων για τη µετάβαση της ζωής του πεταµένου αντικειµένου σε ένα νέο<br />

πλαίσιο. Ενδεικτικά αναφέρουµε το Merzbau του Kurt Schwitters µε αφετηρία το 1923, το κίνηµα Garbage Hous<strong>in</strong>g της δεκαετία του ’70, τον Τάκη Ζενέτο<br />

µε το όραµα της Ηλεκτρονικής Πολεοδοµίας και τα χωροδικτυώµατα φτιαγµένα από υλικά απορριµµάτων, του Rural Studio της δεκαετίας του ’90, την<br />

αρχιτεκτονική οµάδα Lo/tek από τα µέσα της δεκαετίας του ’90 στη Νέα Υόρκη και τέλος τις πειραµατικές εφαρµογές υλικής µετάλλαξης της Λυδίας<br />

Καλλιπολίτη το 2004. Θεωρούµε πως µια σειρά από χειρισµούς επανάχρησης ή αλλιώς χακέµατος είναι δυνατόν να προκύψει, αν η αντιβιτρίνα λειτουργεί<br />

ως καταλύτης δράσεων ενός πλήθους συλλογικοτήτων, σε ένα µηχανισµό που διασυνδέει το τοπικό µε το ψηφιακό για την ανάδειξη της πεταµένης<br />

υλικότητας.<br />

5<br />

3 Mc Kenzie Wark, Ένα Μανιφέστο των Χάκερ, µτφ. Νεκτάριος Καλϊτζής, Scripta, 2004, παρ. 071.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!