DPMS Thesis April 2008_hacking thrown away objects in the public ...

αποτελέσει κάποιο είδος δώρου, προς την συλλογικότητα . Έτσι, η πράξη της απόρριψης, δεν παράγει την έννοια του δώρου προς τη συλλογικότητα,
αλλά πολύ απλά, το αντικείµενο µέσα σε 24 ώρες έχει κονιορτοποιηθεί. Μια δεύτερη πράξη χειρισµού της συλλογικότητας γύρω από τον κόµβο, είναι
όµως µετά την πράξη της απόρριψης ενός αντικειµένου, ο πρώην κάτοχος να επιθυµεί να λειτουργήσει ως δότης του συγκεκριµένου αντικειµένου. Αυτό
σηµαίνει πως επιθυµεί, κρίνει και αξιολογεί, πως το αντικείµενο θα µπορούσε να αποτελέσει δώρο, για κάποιο άλλο µέλος της συλλογικότητας,
επιτυγχάνοντας έτσι µια ετεροχρονισµένη ανταλλαγή. Το θέµα όµως που προκύπτει στο χειρισµό αυτό είναι ότι το αντικείµενο, πλέον ως δώρο στο
δηµόσιο χώρο αναζητά κάποιο παραλήπτη. Στο σηµείο αυτό, η πληροφορία είναι αυτή που µετατρέπει το αντικείµενο σε δώρο.
Η έννοια της ετεροχρονισµένης ανταλλαγής αντικειµένων αναφέρεται σε αυτή την αµιγώς ποιοτική ανταλλαγή, αδιαµεσολάβητη από την
παρεµβολή του ποσοτικού µέσου του χρήµατος. Το πεταµένο αντικείµενο έχει µεταβεί από έναν ιδιωτικό θύλακα, στο δηµόσιο χώρο ελεύθερο και εν
δυνάµει προφέρεται ως δώρο µε άγνωστο παραλήπτη. Η µεταβολή όµως του πεταµένου αντικειµένου σε δώρο γίνεται µέσω της πληροφορίας, όπως
αναφέρθηκε. Τι εννοούµε µε αυτό; Το δώρο, για να υπάρξει ως τέτοιο, χρειάζεται έναν δότη αλλά και έναν παραλήπτη. Όταν ένας πρώην κάτοχος αφήνει
ένα αντικείµενο στον κάδο απορριµµάτων µετά την πράξη της απόρριψης, είτε αφήνει το αντικείµενο µε σκοπό κάποιος άλλος να το πάρει είτε όχι. Ακόµη
και αν ο σκοπός του είναι να γίνει δότης, τότε ο πιθανός παραλήπτης πρέπει να είναι κάποιος περαστικός από τον κόµβο εκείνο µέσα σε πολύ σύντοµο
χρονικό διάστηµα. Όπως έχει παρατηρηθεί, στο αστικό δίκτυο της Αθήνας λειτουργεί µε µια λανθάνουσα δυναµική, ένα τέτοιο είδος ετεροχρονισµένης
ανταλλαγής πεταµένων αντικειµένων, που προσφέρονται ως δώρο δίπλα σε κάδους σκουπιδιών. Τα αντικείµενα που οι προκάτοχοί τους µπορεί να τα
αντιλαµβάνονται ως δυνητικά δώρα προς τα µέλη της συλλογικότητας, επιµελώς τα τοποθετούνε συνήθως έξω από τον κάδο απορριµµάτων, ώστε όσο το
δυνατόν πιο έντονα, να µεταφέρουν την πληροφορία πως διατίθενται ως δώρα. Όχι εντός του κάδου, ώστε να εξασφαλίσουν την ορατότητά τους από τον
περαστικό. Πρόκειται για την ενσυνείδητη σιωπηλή πράξη, που καθιστά κάθε µέλος της υπάρχουσας συλλογικότητας εν δυνάµει δότη και παραλήπτη ενός
δώρου. Η αλήθεια είναι όµως ότι η συνέχιση του κύκλου ζωής του αντικειµένου (ιδιωτικό-->δηµόσιο--> πληροφορία του δώρου-->οικειοποίηση--> ιδιωτικό
κλπ) είναι δύσκολο να πραγµατοποιηθεί, καθώς και οι δύο µεταβάσεις του κύκλου αυτού είναι αρκετά ισχνές. Η πληροφορία της ύπαρξης ενός πεταµένου
αντικειµένου, και η µετάδοσή της ή η ελεύθερη πρόσβαση σε αυτήν, ενισχύουν και τις δύο αυτές µεταβάσεις. Ο χρήστης που πετάει ένα αντικείµενο, µε την
µετάδοση της πληροφορίας γνωστοποιεί την ύπαρξη του αντικειµένου και την πρόθεση του να γίνει δότης, δυνητικοποιεί δηλαδή το πεταµένο αντικείµενο
ως δώρο. Η πληροφορία αυτή γνωστοποιείται σε ένα ευρύ σύνολο από πιθανούς ενδιαφερόµενους, αναζητά δηλαδή τον παραλήπτη του δώρου. Η
πληροφορία, χακεύοντας την µορφή ιδιοκτησίας του δώρου, καθιστά ικανό το χάκεµα (ως επανάχρηση) του αντικειµένου, και δηµιουργεί ποιοτικούς
δεσµούς ανάµεσα στα µέλη µιας συλλογικότητας του δικτύου της πόλης, βασισµένους στην οικονοµία του δώρου.
Η δυναµική αυτή εµφανίζει κάποια κοινά χαρακτηριστικά µε την έννοια του χακέµατος, όπως την εννοούσε η κουλτούρα των χάκερ της δεκαετίας
του ’60. Δύναται να προσφέρει την πληροφορία ως δώρο, ελεύθερη σε όλες τις εκφάνσεις της – ως απόθεµα και ως ροή 151 . Το υλικό απόθεµα που
εµφανίζεται διάχυτο στην πόλη ολοκληρώνοντας έναν κύκλο ζωής, µέλλει να αποτελέσει καταστατικά ενέργεια που χάθηκε, αν δεν διαµεσολαβηθεί µέσω
της πληροφορίας και δεν εκφραστεί ως τέτοια η δυναµική του να υπάρχει εκεί ως δώρο. Αν η πληροφορία δεν επιτελέσει το σκοπό της και δεν διαδοθεί
ελεύθερα σε όλα τα µέλη της συλλογικότητας ενός δικτύου, τότε οι πιθανότητες το πεταµένο αντικείµενο να ακολουθήσει την προδιαγεγραµµένη φάση
κονιορτοποίησής του και να καταστραφεί, είναι εξαιρετικά µεγάλες. Διαφορετικά αν η δυναµική που εµφανίζει ως δώρο στη συλλογικότητα διαδοθεί,
47
151 Mc Kenzie Wark, ό.π., παρ. 138