DPMS Thesis April 2008_hacking thrown away objects in the public ...

Η τρίτη φάση σχεδιασµού, σε µια πιο ουτοπική µορφή που µπορεί να επιφέρει ερωτηµατικά, είναι αυτή της πλατφόρµας που θα επεκτείνεται σε
όλους τους δυνατούς κόµβους του δικτύου που λειτουργεί σε κάθε πόλη του κόσµου. Όπως και στις δύο πρώτες φάσεις σχεδιασµού, η αντιβιτρίνα που
δύναται να εµφανίζει κάθε κόµβος είναι το πεδίο προβληµατοποίησης, για τον εξής λόγο: τα πεταµένα αντικείµενα είναι τα δυνητικά δώρα τα οποία
προσφέρονται στα µέλη µιας συλλογικότητας, εξασφαλίζοντας έτσι την επιµήκυνση στον κύκλο ζωής τους µέσα από µια επανάχρηση (χάκεµα). Σε έναν
ψηφιακό κόσµο επικοινωνίας η διαδικασία λήψης και µετάδοσης της πληροφορίας όσον αφορά το πεταµένο αντικείµενο αυτοµατοποιείται. Αν λάβουµε
υπόψη µας το γεγονός πως σήµερα θέλοντας ή µη, πέρα από τα υποκείµενα (βλ. διαβατήρια), γίνονται προσπάθειες να φέρουν σχεδόν όλα τα αντικείµενα
πάνω τους µικροσκοπικά τσιπάκια, τότε θεωρητικά όλα τα πεταµένα αντικείµενα είναι δυνατόν την στιγµή που τοποθετούνται στον εδικό χώρο της
αντιβιτρίνας, να στέλνουν αυτόµατα την πληροφορία σε όλους τους κόµβους της πλατφόρµας, είτε πραγµατικούς, είτε ψηφιακούς. Στη συνέχεια ο κάθε
χρήστης της πόλης ή του διαδικτύου, δυνητικά αλλά και πραγµατικά, θα µπορεί να χακεύει την πληροφορία όσον αφορά τα πεταµένα αντικείµενα που
βρίσκονται σε διάφορα σηµεία του κόσµου.
Τα συγκεκριµένα µικροτσίπ RFID (Radio Frequency Identification) χρησιµοποιούνται ευρέως ήδη στην αγορά, σε supermarket και
πολυκαταστήµατα, πάνω σε αντικείµενα αντικαθιστώντας το γνωστό barcode και στέλνοντας διάφορα µηνύµατα. Για να το πετύχουν αυτό, χρησιµοποιούν
τα ραδιοκύµατα που λαµβάνουν από έναν RFID 160 reader, και µε την ενέργεια που αποκτούν, αποστέλλουν πίσω στο reader τις πληροφορίες που
περιέχουν. Όµως το τσιπάκι είναι πολύ πιθανό να συνεχίσει να υπάρχει πάνω στο κάθε αντικείµενο, µπουκάλι ή κρεµάστρα ή οπουδήποτε, ακόµη κι αν
πεταχτεί. Ως δεδοµένη συνθήκη λοιπόν του σύγχρονου κόσµου, τα RFID δεν είναι απλώς η ασύρµατη εκδοχή του barcode. Αφού οι πληροφορίες που εν
δυνάµει µεταφέρουν οι RFID ετικέτες είναι πολύ περισσότερες σε σχέση µε τον γραµµωτό κώδικα, ενώ η ανάγνωσή τους και η συνακόλουθη αναγνώριση
του προϊόντος, της συσκευασίας ή του αντικειµένου επί του οποίου επικολλώνται, πραγµατοποιείται ασύρµατα. Τα δύο σηµαντικότερα πλεονεκτήµατα της
εν λόγω τεχνολογίας, είναι η αυξηµένη ταχύτητα ανάγνωσης, σχεδόν ταυτόχρονα, πολλαπλών ετικετών και η ελαχιστοποίηση των λαθών στην ανάγνωση
και καταχώριση των δεδοµένων. [υποσ. 7]
Συνεπώς, έστω και πειραµατικά, σε επίπεδο έρευνας θα είχε ενδιαφέρον, όχι µόνο η ενεργοποίηση ενός ενδεχόµενου παγκόσµιου χακέµατος των
πεταµένων αντικειµένων, αλλά επίσης και η παγκόσµια online καταγραφή µε την αυτόµατη δηµοσιοποίηση της κάθε πληροφορίας που φέρει ένα
πεταµένο αντικείµενο, όπως γεωγραφικές συντεταγµένες, τόπο, χρόνο και φωτογραφία του αντικειµένου. Ο κάθε χρήστης θα µπορούσε δυνητικά να
χακέψει πληροφορίες για τα πεταµένα αντικείµενα όλου του κόσµου Ιαπωνία, Αργεντινή, Ευρώπη, Ρωσία, Αφρική, Αυστραλία. Πρόκειται για µια µέθοδο,
που γίνεται παραδεκτό πως θέτει ερωτήµατα, όσον αφορά τον έλεγχο που επιβάλλεται στα αντικείµενα και διαµέσω αυτών και στα υποκείµενα. Είναι κάτι
όµως που λίγο πολύ ήδη συµβαίνει σε κάθε cd για παράδειγµα που µπορεί να µεταφέρει κάποιος µαζί του, ενώ ιχνηλατείται και η πορεία του. Η τρίτη
φάση σχεδιασµού είχε περισσότερο νόηµα στο να τονίσει µια άλλη διάσταση χρήσης της τεχνολογίας στο πεδίο των πεταµένων αντικειµένων. Κάθε πόλη
αποκρυπτογραφείται µε όρους διάχυτης ύλης στους κόµβους, ενώ γίνεται λόγος για την δηµιουργία σε πραγµατικό και ψηφιακό χώρο της throw awayβιτρίνας-
αντιβιτρίνας των πεταµένων αντικειµένων.
53
160 Το RFID είναι τα αρχικά του όρου Radio Frequency Identification που η µετάφραση του όρου στα ελληνικά είναι «ταυτοποίηση µέσω ραδιοσυχνοτήτων». Πτυχιακή
Εργασία Τίτλος: Τεχνολογίες RFID και εφαρµογές τους. Όνοµα Φοιτητή: Παύλου Δηµήτρης