DPMS Thesis April 2008_hacking thrown away objects in the public ...

Π Ρ Ο Λ Ο Γ Ο Σ
4
Αφετηρία ενασχόλησής µε το αντικείµενο των σκουπιδιών ή αλλιώς µε τα πεταµένα αντικείµενα στο δηµόσιο χώρο της πόλης, αποτελεί η θεωρητική
εργασία 1 για το µάθηµα Αντίληψη, Αναπαράσταση και Νοηµατοδότηση του Χώρου. Συµπληρωµατικά λειτούργησε και η βιωµατική έρευνα στο κέντρο της
Αθήνας, µε αφορµή τη δηµιουργία του video µε τίτλο «το µετα-αντικείµενο στην πόλη» 2 , στα πλαίσια του µαθήµατος Πλαστική και Σύγχρονα Επικοινωνιακά
Μέσα στην Απεικόνιση του Χώρου. Κατά την εκπόνηση των εργασιών αυτών µελετήθηκαν ζητήµατα που θέσανε κάποιες βάσεις για την µετέπειτα έρευνα
και σύνταξη της τωρινής διπλωµατικής εργασίας. Χαρακτηριστικά αναφέρουµε πως έγινε διερεύνηση ζητηµάτων όπως η µετάβαση της ταυτότητας του
αντικειµένου από το ιδιωτικό στο δηµόσιο, το καταναλωτικό αντικείµενο και η σχέση του µε τον άνθρωπο, ο κάδος απορριµµάτων ως µια νέα βιτρίνα και
τόπος ετεροχρονισµένης ανταλλαγής αντικειµένων, όπως επίσης και η παραδοχή της πιθανότητας διαφυγής του αντικειµένου από το προγραµµατισµένο
σηµείο τέλους.
Όλα τα παραπάνω αποτελέσανε τα χνάρια, ή αλλιώς την πρώτη ύλη στη νέα περιπέτεια των σκέψεων, για την συνέχιση της έρευνας στο πεδίο της
σπαταληµένης υλικότητας στην πόλη. Η διπλωµατική αυτή περιλαµβάνει τη συγγραφή τριών κεφαλαίων, που αντιπροσωπεύουν τα διαφορετικά στάδια
επεξεργασίας µιας κοινής συνισταµένης. Πρόκειται για το πραγµατικό, το δυνητικό και το ενεργό της κατάστασης των πεταµένων αντικειµένων στην πόλη.
Μέσα από το πραγµατικό, γίνεται µια προσπάθεια οριοθέτησης του περιγράµµατος αλλά και της ουσίας του προβλήµατος των πεταµένων αντικειµένων.
Το περίγραµµα είναι το πλαίσιο µέσα στο οποίο εµφανίζονται τα σκουπίδια, ως αναµενόµενη συνθήκη προδιαγεγραµµένης καταστροφής των αντικειµένων
σε µια καταναλωτική κοινωνία που µελετάται. Ενώ η ουσία είναι το ποσό της χαµένης ενέργειας που εκλύεται όταν ένα αντικείµενο καταστρέφεται, δηλαδή
ο ρυθµός µεταβολής του ποσού της εντροπίας. Απλουστευµένα µαθηµατικά µοντέλα εισάγονται που µελετούν την πιθανή εξέλιξη του δυναµικού
συστήµατος της πόλης και είναι δυνατόν να µας βοηθήσουν να εξάγουµε κάποια ποιοτικά συµπεράσµατα για το ρόλο της επανάχρησης. Η έστω και µικρή
µεταβολή σε παραµέτρους του υποτιθέµενου κλειστού συστήµατος της πόλης, οδηγεί δυνητικά σε µια τελείως διαφορετική ποιοτική συµπεριφορά του
συστήµατος.
Με βάση αυτό το συµπέρασµα στο δεύτερο κεφάλαιο γίνεται µετάβαση στη δυνητικοποίηση του πεταµένου αντικειµένου, µε σκοπό την αύξηση της
πιθανότητας να επαναχρησιµοποιηθεί µέσα από µια νέα επινόηση και κατά συνέπεια να µειωθεί ο ρυθµός αύξησης της εντροπίας. Η βιωµατική έρευνα
οδήγησε στην παραδοχή της λειτουργίας ενός παρασιτικού συστήµατος ετεροχρονισµένης ανταλλαγής αντικειµένων µε λανθάνουσα δυναµική. Τόπος
αυτής της ανταλλαγής είναι πιθανά κάθε κόµβος του δικτύου, που ορίζεται από το σύνολο των κάδων απορριµµάτων στην πόλη. Η ανάδειξη της
δυναµικής του συστήµατος ανταλλαγής µεταξύ µελών συλλογικότητας που αναπτύσσεται σε κάθε πόλη αποτελεί βασικό ζητούµενο, καθώς έτσι
εξασφαλίζεται κατά µεγαλύτερο ποσοστό η πιθανότητα επανάχρησης της διάσπαρτης πεταµένης υλικότητας. Η πράξη της απόρριψης θεωρείται πως είναι
δυνατόν να µεταβάλλεται και σε µια χειρονοµία που σχετίζεται µε αυτή της προσφοράς ενός δώρου στο δηµόσιο χώρο της πόλης. Η πληροφορία είναι
αυτή που µετατρέπει τελικά το πεταµένο αντικείµενο σε δώρο, αφού γνωστοποιεί την ύπαρξή του σε κάθε δυνητικό παραλήπτη. Διερευνώνται το ποιες
1 Μεταπτυχιακή εργασία για το ΔΠΜΣ, µε τίτλο Μετάβαση ταυτότητας του αντικειµένου στην πόλη. Παρασιτική και ετεροχρονισµένη ανταλλαγή, για το µάθηµα:Αντίληψη,
Αναπαράσταση και Νοηµατοδότηση του Χώρου. Καθηγητής: Σταύρος Σταυρίδης, 2006.
2 Video 2006, To µετα-αντικείµενο στην πόλη-post-object in the city, για το µάθηµα του ΔΠΜΣ: Πλαστική και Σύγχρονα Επικοινωνιακά Μέσα στην Απεικόνιση του Χώρου.
Kαθηγητές: Νικόλαος Λάσκαρης, Σπύρος Παπαδόπουλος. Προβλήθηκε επίσης στο Athens Video Art Festival, 2007 και στην Biennale 1:Thessaloniki Biennale of
Contemporary Art, 2007 για το Public Screen.