DPMS Thesis April 2008_hacking thrown away objects in the public ...

1 . 2 Ε Ν Ν Ο Ι Ε Σ – Δ Ι Α Σ Π Α Ρ Τ Η Υ Λ Η
11
Θεωρούµε πως τώρα είναι η κατάλληλη στιγµή να ορίσουµε, τι εννοούµε µε τον όρο διάσπαρτη ύλη µέσα στην πόλη και τι εννοούµε πεταµένα
αντικείµενα, για την οµαλή συνέχεια της θεωρητικής διερεύνησης. Είναι γνωστό πως η καθηµερινή µας ζωή περιστρέφεται γύρω από αντικείµενα, είτε στον
προσωπικό µας χώρο είτε αλλού. Η χρήση των αντικειµένων εµφανίζεται καταλυτική ακόµη και για τις κοινωνικές σχέσεις και την καθηµερινή πρακτική.
Παράλληλα, όπως προαναφέρθηκε µε βάση την οπτική της Douglas, η απώθηση και η απόρριψη των αντικειµένων ως πράξη είναι κάτι περισσότερο από
βιολογική ανάγκη, είναι θεµελιώδης αρχή για την ταξινόµηση του εαυτού. Ο όρος dirt που χρησιµοποιείται από την ίδια 12 , δηλαδή η βρωµιά ή στη
συγκεκριµένη περίπτωση το αντικείµενο ως απόρριµµα, είναι το παραπροϊόν της συστηµατικής τακτοποίησης και ταξινόµησης της ύλης. Οπότε η
τακτοποίηση συνεπάγεται και την απόρριψη των µη κατάλληλων στοιχείων ή αντικειµένων, σε ένα σύνολο βάσει του οποίου γίνεται η κρίση. H Gay
Hawkins στην εισαγωγή του βιβλίου “Culture and Waste”, αναφέρει πως η πράξη του να ξεφορτώνεσαι πράγµατα, “getting rid of things”, είναι µια από τις
πιο καθηµερινές εµπειρίες απώλειας. Συµπληρώνει καταλήγοντας πως πρόκειται για µια πράξη που είναι αλληλένδετη µε τις πρακτικές και τις συνήθειες
µέσα από τις οποίες καλλιεργούµε τη σχέση µας µε τον κόσµο.
“A dancing plastic bag”
Τι συµβαίνει όµως, όταν για τους (Χ) λόγους τα αντικείµενα που άλλοτε αποτελούσαν ύλη σε φάση κίνησης παύουν να κινούνται και
τοποθετούνται στην άκρη του δρόµου, δίπλα σε κάδους απορριµµάτων αυξάνοντας τη διάσπαρτη υλικότητα της πόλης; Η Gay Hawkins 13 αναρωτιέται
επίσης στο άρθρο του “Documentary Affect: Filming Rubbish” για την τύχη µιας πλαστικής σακούλας που εµφανίζεται ιπτάµενη σε σκηνή της ταινίας
American Beauty. Πρόκειται µάλλον, πιο συγκεκριµένα όπως αναφέρει, για µια σακούλα που χορεύει αφήνοντας τον θεατή έκπληκτο. Πώς είναι δυνατόν
αυτό το κοµµάτι σκουπιδιού να χορογραφείται από τον άνεµο και να προκαλεί µια εξ ολοκλήρου µη απρόσµενη πολλαπλότητα. Δεν υπάρχει αµφιβολία
πως η πλαστική σακούλα εµφανίζεται ως αντικείµενο χωρίς περιθώριο βελτίωσης ή αλλαγής, είναι το απόλυτα άχρηστο και νεκρό όταν αφαιρείται από το
εσωτερικό ενός θύλακα. Παρόλα αυτά µετατρέπεται σε ένα πραγµατικό δυναµικό αντικείµενο που το παρασύρει ο άνεµος και κινηµατογραφείται ως τέτοιο.
Ένα πεταµένο αντικείµενο, η πλαστική σακούλα, εµφανίζεται σε µια σκηνή λυτρωτικής µεταµόρφωσης και µας εισάγει σε ένα άλλο επίπεδο που αφορά
µεν περισσότερο µια κινηµατογραφική απεικόνιση, αλλά και γιατί όχι µια καθηµερινή σκηνή στην πόλη που µπορεί να προβληµατίσει όσον αφορά τη
δυναµική των σκουπιδιών.
“What is identified as waste is so identified because it is lying on the ground” 14 .
Σηµειολογικό ενδιαφέρον παρουσιάζει ενδεικτικά η ταύτιση που γίνεται µε τα σκουπίδια για τα αντικείµενα που βρίσκονται στο έδαφος. Το έδαφος
προσδιορίζει το τέλος στη ζωή του αντικειµένου, αφού όπως αναφέρεται και στο βιβλίο “Culture and Waste”, τα απόβλητα θεωρούνται ως τέτοια εξαιτίας
της θέσης τους να κείτονται πάνω σε αυτό. Πρόκειται για µια διασύνδεση που γίνεται ανάµεσα στο πεταµένο αντικείµενο και το έδαφος η οποία δεν µας
είναι άγνωστη. Παρατηρείται πως τα πεταµένα αντικείµενα µετά την πράξη αφαίρεσης από τον ιδιωτικό θύλακα στο δηµόσιο, τοποθετούνται επιµελώς
δίπλα σε ένα κάδο απορριµµάτων. Κείτονται σε δηµόσιο έδαφος, σε µια στάση αναµονής. Η πράξη αποτελεί µια διάσταση της καθηµερινής µας
διασύνδεσης µε το έδαφος. Η καθηµερινή εικόνα ενός πεταµένου αντικειµένου, δίπλα σε ένα κάδο απορριµµάτων παραπέµπει σε µια καθηµερινή
12 Mary Douglas, Purity and Danger: An analysis of the Concepts of pollution and Taboo, London Routledge and Kegan Paul,1978, σ. 36
13 Gay Hawkins, Documentary Affect: Filming Rubbish: άρθρο στο site:http://www.lib.latrobe.edu.au/AHR/archive/Issue-September-2002/hawkins.html
14 Gay Hawkins and Stephen Muecke, Culture and Waste-The Creation and Destruction of Value, Rowman & Littlefield Publishers, Inc., 2003, σ.61