DPMS Thesis April 2008_hacking thrown away objects in the public ...

κέλυφος αυτοκινήτων Citroen 2CV Fourgonette, µετά τη µελέτη των επιµέρους µηχανολογικών στοιχείων. Η µετατροπή αυτή αποδείχθηκε ιδιαίτερα
πετυχηµένη, από άποψη συνδυασµού σχεδιαστικών µεθόδων αλλά παρόλα αυτά δεν εξυπηρετούσε την Χιλιανή κοινότητα της εποχής. Παράλληλα µε
αυτή τη λύση σχεδιάστηκαν από την ίδια οµάδα και άλλα πρότυπα κατοικιών, από χρησιµοποιηµένα αντικείµενα µαζικής κατανάλωσης, όπως αλουµινένια
κουτάκια, γυάλινα µπουκάλια, παλιά λάστιχα, χαρτόνια συσκευασίας και containers, για να πετύχουν αυτό που ο Martin Pawley αποκαλούσε “parasitic
housing policy”. Το 1973 ο Martin Pawley σε µια απολογητική διάθεση παραδέχτηκε συνοπτικά πως κάθε προσπάθεια εισαγωγής νέων µεθόδων θα
πρέπει να λαµβάνει υπόψη της στο σύνολό της την βιοµηχανία παραγωγής οικοδοµικών υλικών αλλά και τις τάσεις της µαζικής καταναλωτικής
παραγωγής.
63
[ Ζενέτος, υλικά για τα χωροδικτυώµατα στην Ηλεκτρονική Πολεοδοµία, 1974]
Στο βιβλίο «Τάκης Ζενέτος, Ψηφιακά Οράµατα» 194 γίνεται αναφορά στην εργογραφία του ιδίου. Μεταξύ άλλων αναφέρεται, πως σε συνέντευξή του
προς τον Α.Κ. Αλεξανδρόπουλο, στον Οικονοµικό Ταχυδρόµο της εποχής του 1974, ο Ζενέτος οραµατίζεται τη δηµιουργία των χωροδικτυωµάτων από
υλικά απορριµµάτων. Ο Δηµήτρης Παπαλεξόπουλος, εξασφάλισε την πρόσβαση σε άρθρο του Οικονοµικού Ταχυδρόµου 195 . Επιβεβαιώνεται λοιπόν, µέσα
από τα λεγόµενα του Ζενέτου, πως ο ίδιος θεωρούσε ένα από τα µεγάλα προβλήµατα της εποχής την σταδιακή µείωση των πηγών ενέργειας. Παράλληλα
τον απασχολούσε η επιτάχυνση των µεταβολών της δοµής της κοινωνίας 196 . Εκείνο που πρότεινε λοιπόν ήταν οι εύκαµπτες κατασκευές ώστε να
ανανεώνονται συνεχώς µε βάση τις απαιτήσεις της κοινωνίας. Συγκεκριµένα, µιλώντας για τα υλικά στην «Ηλεκτρονική Πολεοδοµία» αναφέρει: «Ο
σκελετός του φορέα θα είναι ένα χωροδικτύωµα καλωδίων από πλαστικές ύλες, ώστε το δικτύωµα να µη χρειάζεται συντήρηση, να έχει αντοχή και µεγάλη
διάρκεια ζωής. Τα υλικά πληρώσεως του δικτυώµατος θα προέρχονται από χρησιµοποιηµένα υλικά και από απορρίµµατα, µε ένα µέρος αδρανών και ένα
µέρος συγκολλητικών ουσιών, που ακόµα δεν παράγονται βιοµηχανικά». Προσέθετε µε µια προβολή στο µέλλον πως «θα υπάρχουν υλικά διαφόρων
κατηγοριών, που θα ανακυκλώνουν τα απορρίµµατα προηγούµενων χρήσεων». Συµπληρώνει επίσης λίγο παρακάτω, όσον αφορά για τα τεχνητά
επίπεδα «δεν αποκλείεται, να κατασκευάζονται από ειδική σύνθεση υλικών ανακυκλουµένων απορριµµάτων µε συγκολλητικό το τσιµέντο». Μερικές
δεκαετίες αργότερα, δηλαδή σήµερα, διαβάζουµε για τον δαυλό πλάσµατος στις εγκαταστάσεις της εταιρίας Startech Envίronmental [υποσ.10]. Με βάση
την επιστήµη της νανοτεχνολογίας υποστηρίζεται πως είναι δυνατόν να παραχθεί είτε καύσιµο, είτε πρώτες ύλες για δοµικά υλικά από σκουπίδια 197 .
Παράλληλα ο Ζενέτος 198 πειραµατιζόταν, κατά το χρονικό διάστηµα 1958 µε 1973, µε την κατασκευή πειραµατικών χρηστικών αντικειµένων µε
ανακύκλωση/επανάχρηση συµβατικών βιοτεχνικών ή βιοµηχανικών αντικειµένων. Θεωρείται σηµαντικό στο σηµείο αυτό να γίνει αναφορά σε τρία
παραδείγµατα που προωθούν την τεχνολογία δεύτερης χρήσης, όπως δηµοσιεύονται στα «Θέµατα Χώρου και Τεχνών» στις αρχές της δεκαετίας του ’70.
Ο Ζενέτος στις συγκεκριµένες εφαρµογές επαναχρησιµοποιεί θεωρητικά «άχρηστα» πλέον αντικείµενα αυτούσια, σε ένα νέο πλαίσιο σχεδιασµού. Μια
από τις πρώτες εφαρµογές 199 , είναι το «κάθισµα για µπαρ από εγκαταλειµµένο άροτρο» το οποίο κατασκευάστηκε το 1959. Για την ελληνική
194 Ελένη Καλαφάτη, Δηµήτρης Παπαλεξόπουλος, Τάκης Ζενέτος. Ψηφιακά Οράµατα και Αρχιτεκτονική, εκδ. Libro, 2006, σ.157
195 Συνοµιλία µε τον αρχιτέκτονα – πολεοδόµο Τ.Χ.Ζενέτου µε τον Α.Κ.Αλεξανδρόπουλο για τα δοµικά υλικά του µέλλοντος. Απόκοµµα εφηµερίδας,
Οικονοµικός Ταχυδρόµος, περίοδος ΄Β έτος 48φ. 1054, Ηµεροµηνία: 4/07/1974, σ. 40
196 Ελένη Καλαφάτη, Δηµήτρης Παπαλεξόπουλος, ό.π., σ.40
197 Site: http://www.ecocity.gr/main.php?cat=64&art=570
198 Ελένη Καλαφάτη, Δηµήτρης Παπαλεξόπουλος, ό.π., σ. 149
199 Ανακύκλωση, Τάκης Ζενέτος, απόκοµµα από τα Θέµατα Χώρου-Τεχνών, 1, 1970, σ. 136-137