DPMS Thesis April 2008_hacking thrown away objects in the public ...

2 . 0 Δ Υ Ν Η Τ Ι Κ Ο Π Ο Ι Η Σ Η Τ Ο Υ Π Ε Τ Α Μ Ε Ν Ο Υ Α Ν Τ Ι Κ Ε Ι Μ Ε Ν Ο Υ
36
«Για να παίξει τον ανθρωπολογικό του ρόλο το αντικείµενο οφείλει να περνά από χέρι σε χέρι, από υποκείµενο σε υποκείµενο, να διαφύγει την ιδιοποίηση, την ταύτιση µ' ένα
όνοµα, την αποκλειστικότητα ή τον αποκλεισµό.» 102
Τα πεταµένα αντικείµενα βρίσκονται καθηµερινά έξω στο δηµόσιο χώρο της πόλης, µε εστία συνάθροισης τοπολογικά τον κάδο απορριµµάτων.
Πρόκειται για µια πραγµατικότητα πως ο κάδος απορριµµάτων σηµατοδοτεί την αρχή του τέλους στη ζωή του αντικειµένου. Από την άλλη όµως, η ύπαρξη
του πεταµένου αντικειµένου στο δηµόσιο χώρο για ένα συγκεκριµένο χρονικό διάστηµα, είναι δυνατόν να τροφοδοτήσει µια συνέχεια στον κύκλο ζωής του
µέσω της ετεροχρονισµένης ανταλλαγής µεταξύ µελών της υπάρχουσας συλλογικότητας γύρω από αυτό. Όπως αναφέρθηκε ήδη στο πρώτο κεφάλαιο,
κατά τη διάρκεια της βιωµατικής έρευνας στο κέντρο της πόλης, διαπιστώθηκε πως λειτουργεί σε λανθάνουσα µορφή ένα δίκτυο ανταλλαγής των
πεταµένων αντικειµένων. Υποκείµενα αυτής της πράξης µπορεί να είναι νέοι φοιτητές που βρίσκουν αντικείµενα επίπλωσης κάνοντας βόλτες στις γειτονιές
τριγύρω, µόνιµοι κάτοικοι που επιλέγουν από τα σκουπίδια ένα πεταµένο αντικείµενο, εφήµεροι κάτοικοι µια πόλης που δεν επενδύουν στην αγορά
αντικειµένων, ρακοσυλλέκτες, καλλιτέχνες, αρχιτέκτονες, µπορεί να είναι τέλος ο οποιοσδήποτε, περιστασιακά ή συστηµατικά. Δεν γίνεται λόγος µε
ποσοτικά δεδοµένα, αλλά µε ποιοτικά. Φτάνει η επιβεβαίωση για τη συγκεκριµένη εργασία, πως υπάρχει µια τέτοια συλλογικότητα που δρα στην
κατεύθυνση της δυνητικοποίησης του αντικειµένου, από πεταµένο αντικείµενο σε εν-δυνάµει µετα-αντικείµενο, ώστε να διαφεύγει από την
προδιαγεγραµµένη µονόδροµη πορεία της κονιορτοποίησής του.
Ο Levy αναφέρει πως στη σχολαστική φιλοσοφία δυνητικό είναι αυτό που υπάρχει εν δυνάµει και όχι εν ενεργεία 103 . To πεταµένο αντικείµενο
φέρει µια δυναµική να µεταβεί σε ένα νέο κύκλο ζωής λόγω της ύπαρξής του σε δηµόσιο χώρο. Καταστατικά όµως, είναι προφανές πως προορίζεται για
την φάση της κονιορτοποίησής του σε µια χωµατερή. Το πραγµατικό είναι πως σήµερα, ο κάδος σκουπιδιών αποτελεί αστική συνθήκη και σηµείο
συνάθροισης όχι µόνο των πεταµένων αντικειµένων στην πόλη, αλλά και καθηµερινά της εκάστοτε συλλογικότητας γύρω από αυτό. Οι κόµβοι όπως
αναλύθηκε στο πρώτο κεφάλαιο, λειτουργούν ως καταλύτες των συλλογικοτήτων που ορίζονται τοπικά µέσα στο δίκτυο της πόλης. Τα πεταµένα
αντικείµενα αποτελούν την έκφραση µιας πράξης αφαίρεσης από το ιδιωτικό στο δηµόσιο, που αναµένει την αντίστροφή πράξη αφαίρεσης από το
δηµόσιο στο ιδιωτικό και πάλι αντίστροφα. Η ύπαρξη αυτής της συλλογικότητας, που κάτω από Χ συνθήκες αναδεικνύει τη δυνατότητα της πράξης της
αφαίρεσης του πεταµένου αντικειµένου, από το τοπολογικό σηµείο που ορίζει ο κάδος απορριµµάτων για µια µελλοντική επανάχρηση, είναι θα λέγαµε
εκείνη που δυνητικοποιεί το πεταµένο αντικείµενο.
Επιλέγουµε να αναφερθούµε στο παράδειγµα της κηδείας, όπως αναλύεται από τον Levy 104 , κάνοντας τη µεταφορά από τον νεκρό, στο πεταµένο
αντικείµενο. Ο ίδιος αναφέρει το παράδειγµα της κηδείας ως ένα παράδειγµα πρωταρχικής δυνητικοποίησης. Η οµάδα που περιστρέφεται γύρω από τον
102
Pierre Levy, Δυνητική Πραγµατικότητα, Η φιλοσοφία του Πολιτισµού και του Κυβερνοχώρου, εκδ. Κριτική, 1 η έκδ: Μάιος 1999, 1 η ανατ. Ιούνιος 2001, σ.159
103
Ό.π., σ. 21
104
Ό.π., σ. 162