Pobierz cały numer w wersji PDF. - Przegląd Zachodniopomorski

190 Recenzje ∗ Omówienia ∗ Polemikidziś. Niepotrzebne są natomiast informacjeo dziewiętnastowiecznych koszarach,które nie były elementami fortyfikacji,a jedynie miejscem kwaterunku wojska.Zebrany w omawianej pracy materiałilustracyjny również podlega oceniei uwagom recenzenckim. Warto podkreślić,że dawna kartografia Stargardu, znajdującasię głównie w zasobach berlińskiejBiblioteki Państwowej, nie jest znanaszerszemu gronu badaczy. Niestety i w tejczęści pracy widać wiele mankamentów.W rekonstrukcji miasta w połowieXVIII w. autorka nie podała źródeł kartograficznych,z jakich korzystała przy tymopracowaniu (il. 1), a jest ono kompilacjąkatastru M.F. Schwadtkena z 1724 r. orazplanu z ok. 1700 i 1740 r., przechowywanychw zasobach berlińskich. Plan (il. 3)datowany na 1692 r. jest kopią wykonanąw tym roku (o czym informuje legenda:Cop: Ao 1692), ale ukazującą sytuacjęz okresu wojny trzydziestoletniej. Rękopisznajduje się w zbiorach nie Biblioteki Królewskiejw Sztokholmie, lecz ArchiwumWojennego w Sztokholmie.Jednak w największe zdumieniewprawia nas opis pod ilustracją 5. Jestto widok Stargardu oddający stan miastaw pierwszej połowie XVIII w. Za tym czasemprzemawiają różne charakterystyczneelementy, np. barokowy hełm wieży północnejkościoła Mariackiego, wzniesionyw latach 1723–1724, czy zniszczonyw 1697 r. hełm wieży kościoła św. JanaChrzciciela. Wobec takich faktów widoknie mógł powstać przed 1630 r., jak sugerujeautorka. Ponadto obraz nie jest zaginiony,a znajduje się w zbiorach Muzeumw Stargardzie 26 . Czytelnikowi brakujew artykule ilustracji obrazujących fortyfikacjestargardzkie sensu stricto. Możnabyło wybrać widoki historyczne znanez wielu wcześniejszych publikacji bądźposłużyć się współczesnymi fotografiamizachowanych reliktów.MARCIN MAJEWSKI26Dawny Stargard. Miasto i jego mieszkańcy. Katalogwystawy..., s. 40–41, poz. 20.