Pobierz cały numer w wersji PDF. - Przegląd Zachodniopomorski

Na drodze do XI Igrzysk Olimpijskich w Berlinie... Cz. I31cyklicznie, za każdym razem skupiały dziesiątki tysięcy zawodników i widzów.Pod względem masowości były to największe zawody tego typu na świecie. Kolejnymiimprezami sportowymi organizowanymi w latach dwudziestych XX w.były Zawody Rzeszy o Nagrodę Ojczyzny (Reichskämpfe um den Preis des Vaterlandes)oraz ogólnoniemiecki Dzień Boiska Sportowego (Spielplatzwerbetag),który 9 maja 1920 r. zgromadził w całych Niemczech w 331 miejscowościach ponadmilion uczestników. Turnerstwo i sport miały symbolizować poczucie wspólnotyi kolektywną siłę 65 .Mieszczańscy funkcjonariusze sportu prowadzili działalność w RepubliceWeimarskiej, ale równie intensywnie zabiegali o powrót Niemiec do wspólnotyolimpijskiej. Proces „otwierania Niemiec na Europę” dokonywał się niewątpliwiew ramach stopniowego zdejmowania z tego kraju ciężaru postanowień traktatuwersalskiego i stopniowego przywracania Rzeszy Niemieckiej równoprawnejpozycji z innymi mocarstwami w Europie. 29 stycznia 1927 r. DRAfL podjąłdecyzję o zainicjowaniu wobec rządu starań o przyznanie Rzeszy organizacjiigrzysk w 1936 r. 66 Uskrzydleni sukcesami swojej reprezentacji w Amsterdamiew 1928 r. działacze niemieccy przystąpili do działania. Doskonałą okazją była29. sesja MKOl, odbywająca się 25–30 maja 1930 r. w Berlinie. Gospodarzewykorzystali tę sposobność i publicznie zgłosili kandydaturę stolicy Niemiecpodczas otwarcia sesji w auli Uniwersytetu im. Fryderyka Wilhelma 67 . Decyzjazapadła rok później, 23 kwietnia 1931 r. w Lozannie, gdzie za Berlinem głosowało43 z 59 delegatów. Niemcy mieli się podjąć organizacji letnich igrzyskw 1936 r. Pokonana została Barcelona, która również liczyła na organizacjęXI IO. Do przekonywającego sukcesu Niemiec w głosowaniu przyczynił się takżereprezentujący Polski Komitet Olimpijski delegat z II RP 68 . Theodor Lewaldtriumfował, ale ten niewątpliwy sukces Niemiec przypadł na okres głębokiegokryzysu ekonomicznego i deflacyjnej polityki finansowej kanclerza HeinrichBrüninga. To z kolei zmusiło przewodniczącego DRAfL do staczania heroicznychbojów z ministrami i Reichstagiem o fundusze niezbędne do przygotowania i wysłaniaza ocean niemieckiej reprezentacji olimpijskiej. Nie wypadało bowiem,65Bundesarchiv (dalej: BA), Rep. 43 II/726: Der DRA und seine Arbeit 1917 bis 1933, s. 119,120a; M. Krüger, Olympische Spiele in Deutschland..., s. 72.66BA, Rep. 43 I/1982, f. 191–194: prezydent DRAfL do kanclerza, Berlin, 1.03.1927.67H. Hoffmann, Mythos-Olympia..., s. 11.68Za: 1894–1994. The International Olympic Committee: One Hundred Years. The Idea – ThePresident – The Achievements, Vol. 1, under supervision of R. Gafner, Lausanne 1994, s. 260.