Pobierz cały numer w wersji PDF. - Przegląd Zachodniopomorski

Wybory Prezydenta RP w 2010 roku....91w państwie byli: jeden z trzech założycieli Platformy Obywatelskiej – AndrzejOlechowski (kandydat Stronnictwa Demokratycznego), lider ugrupowaniaWolność i Praworządność – Janusz Korwin-Mikke, lider partii PrawicaRzeczypospolitej – Marek Jurek, lider Samoobrony RP – Andrzej Lepper, liderSolidarności Walczącej – Kornel Morawiecki oraz lider Polskiej Partii Pracy– Bogusław Ziętek. Czterech z tych kandydatów ubiegało się – bez powodzenia– o urząd Prezydenta RP także w wyborach wcześniejszych: J. Korwin-Mikke(w latach 1995, 2000 oraz 2005), A. Lepper (w latach 1995, 2000 i 2005),W. Pawlak (w roku 1995), a także A. Olechowski (w roku 2000) 11 .Kampania wyborcza 12Przedłużająca się żałoba narodowa, która początkowo łączyła Polaków, w wynikudziałań różnych środowisk politycznych z czasem zaczęła dzielić społeczeństwo,m.in. na tych, którym wolno opłakiwać śmierć prezydenta, oraz na tych,którym tego czynić nie wolno. Podział dokonał się także na linii zwolennikówi przeciwników pochówku pary prezydenckiej na Wawelu 13 , przy czym ponadpołowa ankietowanych opowiedziała się przeciw takiemu rozwiązaniu 14 . Zdaniemm.in. części publicystów próba pojednania była tylko pozorna, a decyzjao miejscu pochówku tylko przyspieszyła eskalację konfliktu 15 . Dużą rolę w jego11Na podstawie dokumentów Państwowej Komisji Wyborczej (PKW).12Opis kampanii wyborczej został przeprowadzony na podstawie informacji, jakie zaprezentowanona łamach trzech tzw. opiniotwórczych tygodników: „Polityka”, „Newsweek Polska” oraz„Wprost”.13M. Pęczak, Żałoby nasze narodowe, „Polityka” 2010, nr 17, s. 26–27; P. Bratkowski, Żałobaprzed burzą, NP 2010, nr 17, s. 17–18; A. Stankiewicz, P. Śmiłowicz, Kto po prezydencie...,s. 27; M. Król, Nie polezie orzeł..., s. 48; D. Baliszewski, Rodzi się legenda, „Wprost” 2010, nr 17,s. 68–69; M. Janicki, W. Władyka, Pokolenie PP, „Polityka” 2010, nr 18, s. 16–18; RozmowaW. Smoczyńskiego z A. Wajdą: Nie możemy żyć fikcją, tamże, nr 21, s. 24–26; C. Michalski,Kozioł... ofensywny, „Wprost” 2010, nr 19, s. 24–25.14Wawel? Weto!, NP 2010, nr 17, s. 12.15Jak pisze Piotr Bratkowski: Ale moim zdaniem ta decyzja [chodzi o pogrzeb pary prezydenckiejna Wawelu – P.Ch.] tylko nadała formę temu, co dla uważnego obserwatora jasne było bodajjuż od następnego dnia po katastrofi e pod Smoleńskiem. Nie było żadnego pojednania, lecz tylkojego pozór. Zaś głęboki dramat, jaki po tej tragedii przeżyli krewni i bliscy ofiar, a także wieluzwykłych Polaków, został bardzo szybko rozpuszczony w konwencji nieustającego spektaklu medialnego,tym razem utrzymanego w tonacji żałobnej. Nadzieje, że ta tragedia przeorze zbiorowąświadomość i w efekcie nasze życie publiczne, były od początku myśleniem życzeniowym. P. Bratkowski,Żałoba..., s. 17.