Pobierz cały numer w wersji PDF. - Przegląd Zachodniopomorski

Na drodze do XI Igrzysk Olimpijskich w Berlinie... Cz. I37skiej propagandy 84 . Międzynarodowemu Komitetowi Olimpijskiemu wystarczyłoto zapewnienie, mimo że jego członkowie wiedzieli już o ogłoszonymw Rzeszy zakazie działalności organizacji robotniczych i wykluczeniu ze sportużydowskich funkcjonariuszy. Choć widoczny był terror i postępująca likwidacjapozostałości Republiki Weimarskiej, trudno było wówczas (lata 1934–1936)przewidzieć, iż za kilka lat Hitler rozpocznie również zbrojną ekspansję tery -torialną, tym bardziej że wszędzie deklarował pokojowe intencje. WłodarzeMKOl, a także rządy państw, nie widzieli lub nie chcieli widzieć niczego niepokojącegow decyzjach podejmowanych w Niemczech w tym okresie. A jużsamo podważanie rozstrzygnięć wersalskich, ustawy norymberskie i postępującymilitaryzm powinny skłonić MKOl do przeniesienia igrzysk! Większość członkówkomitetu starała się bagatelizować niepokojące informacje i robić wszystkow myśl zasady, że „im spokojniej – tym lepiej”. W efekcie współpracowano z nazistamiw pełnym przekonaniu, pomagając im pośrednio w umacnianiu tyranii 85 .Świat wielkiej polityki, MKOl i nadrzędne organizacje sportu, takie jakFIFA i FIBA, uznały proces „zrównania” niemieckiego sportu w III Rzeszyza wewnętrzną sprawę Niemiec i traktowały nowe instytucje oraz nowych ludzijako równoprawnych członków międzynarodowej rodziny narodów i ruchuolimpijskiego. Ta akceptacja pozwoliła Hitlerowi, Komitetowi OrganizacyjnemuXI IO i Urzędowi Sportu Rzeszy na dalsze propagowanie berlińskiej imprezypoza granicami Rzeszy. Pieniędzy na ten cel nie szczędzono, o czym świadczyprawdziwie oszałamiająca liczba publikacji w różnych językach oraz seria akcjireklamowych w najważniejszych krajach sąsiedzkich. Działania te przyniosłyoczekiwany efekt – rosła liczba entuzjastów berlińskich igrzysk i malała grupazwolenników ich bojkotu. Nie do przecenienia była tutaj działalność Lewaldai jego (co można wnioskować z treści korespondencji) przyjaźń z de Coubertinem.Doprowadzenie do organizacji XI Igrzysk Olimpijskich w Berlinie było sukcesemFührera oraz wyrazem politycznej i moralnej kapitulacji opinii światowej,w tym USA, które najdłużej wahały się nad udziałem w tej imprezie. Nawiązując84Tamże, s. 176–177.85R. Rürup, 1936. Die Olympischen Spiele..., s. 27–29. Dobitnym przykładem współpracy międzynazistami i MKOl jest casus K. Rittera v. Halta, współodpowiedzialnego za nazyfikację sportui wiernego paladyna Hitlera. Po wojnie przywrócono mu funkcję przedstawiciela Niemiecw MKOl! O filogermańskim nastawieniu obu prezydentów MKOl, Sigfrida Edströma (1946–1952)i Avery’ego Brundage’a (1952–1972), ważnym dla szybkiej rehabilitacji Niemców w sporcie światowympo 1945 r. – zob. A. Höfer, Der Olympische Friede..., s. 172–173.