Publikacja w wersji do pobrania (pdf) - Czerwiec '56 - Instytut ...

Przebieg œledztwa prowadzonego przed „procesem trzech”... 201„jak Pani go ¿al, to niech siê Pani po³o¿y obok niego” 46 . Jak wynika z tej samejrelacji masakrowaniu funkcjonariusza WUds.BP przygl¹da³o siê, nie reaguj¹c,4 milicjantów. Przecz¹ temu zeznania milicjantów z posterunku dworcowego,którzy zgodnie zeznali, ¿e usi³owali dotrzeæ do bitego, ale pod wp³ywem gróŸbze strony t³umu, w obawie o w³asne ¿ycie wycofali siê 47 . Jeszcze inny œwiadekopowiada³, jak to Foltynowicz skaka³ po klatce piersiowej Izdebnego, wykrzykuj¹c,¿e musi zdechn¹æ, a Sroka udawa³ lekarza, podnosz¹c owiniêtymw papier palcem powieki pobitego i wk³ada³ mu niedopa³ek papierosa dogard³a (w innej wersji rzuci³ w niego niedopa³kiem) 48 . W kilku zeznaniachpor. Jan Mackiewicz, z-ca naczelnika Wydzia³u IV WUds.BP w £odzi. Akta Józefa Foltynowicza,IPN Po 04/2443, k. 47.46 Wedle zeznañ jednego ze œwiadków, propozycjê po³o¿enia siê obok bitego z³o¿y³ owejkobiecie J. Sroka, Protokó³ przes³uchania œwiadka Witolda Wechmanna z 6 VII 1956 r., Aktaœledcze, t. 1z5,s.258.47 Tak ca³¹ sytuacjê opisa³ por. Józef KuŸniak, ówczesny komendant Rejonowej KolejowejMilicji Obywatelskiej w Poznaniu: „Oko³o godz. 14. 00 grupa operacyjna zameldowa³a mi, ¿e naperonie czwartym dworca osobowego w Poznaniu wtargnê³a grupa bojówkarzy, ok. 500 osóbi morduj¹ cz³owieka, krzycz¹c, ¿e jest to major z Urzêdu Bezpieczeñstwa, morderca ludzi. JakoKomendant Rejonu wys³a³em na miejsce pracowników operacyjnych po cywilnemu, aby rozeznaliilu jest pasa¿erów na peronie czwartym i ilu bojówkarzy jednoczeœnie poleci³em roz³adowaæsytuacjê wewn¹trz grupy bojówkarzy. Kilka minut póŸniej otrzyma³em wiadomoœæ, ¿e na peronieczwartym jest ok. 2 tys. ludzi, wœród nich oko³o 200 bojówkarzy, którzy podsycaj¹ do morderstwai wznosz¹ wrogie okrzyki. Poniewa¿ si³y funkcjonariuszy MO by³y nie wystarczaj¹ce na rozpêdzeniegrupy bojówkarzy i gapiów a w t³umie nie mog³em u¿yæ broni zameldowa³em o sytuacji na tereniedworca Komendantowi Wojewódzkiemu MO p³k. [Tadeuszowi] Pietrzakowi do Sztabu ZabezpieczeniaMiasta – Komendantowi Miasta kpt. Bierzysko prosz¹c o pomoc. Otrzyma³em odpowiedŸ,¿e pomocy nie otrzymam, gdy¿ brak odpowiednich si³ a te si³y które by³y na terenie miastazabezpiecza³y inne obiekty. Komendant Wojewódzki MO poleci³ mi dzia³aæ we w³asnym zakresiei unikaæ strzelania do w t³um. Wobec powy¿szego uda³em siê na teren stacji do KomisariatuKolejowego MO sk¹d wys³a³em na peron czwarty w grupê bojówkarzy 10 funkcjonariuszy MOpo cywilnemu z zadaniem, aby przy zbli¿aniu umundurowanych funkcjonariuszy MO nawo³ywaæbojówkarzy do pozostawienia mordowanego ¿o³nierza i ucieczki. Kilka minut póŸniej zabra³em10-ciu umundurowanych funkcjonariuszy MO uzbrojonych w pistolety i uda³em siê na peronczwarty, gdzie zasta³em du¿e zgrupowanie ludzi. Wraz z milicjantami poszed³em [wyraz nieczytelny– K.B.] t³um na boki nawo³uj¹c do rozejœcia i w ten sposób doszed³em do dwóch metrówdo mordowanego ¿o³nierza. W dalszym ci¹gu krzycz¹c nawo³ywa³em do odst¹pienia od morderstwachc¹c dojœæ do ¿o³nierza i zabraæ go. W tym czasie grupa bojówkarzy bli¿ej mi nieznanakopa³a po g³owie i bokach le¿¹cego nieprzytomnie na ziemi ¿o³nierza. Na mój widok i wezwanie(by³em w mundurze por. MO) bojówkarze podnieœli dziki krzyk i gwizdy, a nastêpnie skierowalisiê w moj¹ stronê krzycz¹c „Rozbroiæ go – powiesiæ go – na szyny go”. Nie maj¹c odpowiedniejliczby ludzi i nie chc¹c strzelaæ w t³um por. J. KuŸniak wycofa³ siê. Akta œledcze, t. 1 z 5,s. 289–291. Wersjê wydarzeñ podan¹ przez komendanta potwierdzili inni obecni na dworcu milicjanci.O samym fakcie interwencji funkcjonariuszy wspomnia³ te¿ w swych zeznaniach J. Pfeiffer,lekarz. Protokó³ przes³uchania œwiadka J. Pfeiffera z 23 VII 1956 r. Akta œledcze, t. 1 z 5, s. 309.Bez w¹tpienia w powy¿szym fragmencie w¹tpliwoœci musi budziæ podana liczba osób obecnych naperonie 4. Mo¿na siê jedynie domyœlaæ, ¿e zosta³a ona zawy¿ona b¹dŸ na skutek zdenerwowanialicz¹cego, b¹dŸ w celu podkreœlenia, jak trudne zadanie sta³o przed garstk¹ milicjantów.48 Protokó³ przes³uchania œwiadka Witolda Wechmanna z 6 VII 1956 r, Akta œledcze, t. 1z5,s. 227.