Flensburg Journal Ausgabe 187 - April 2018

Snack up platt: Korten spelen
Is Fröhjohrstiedt – uns Frünnen hebbt wedder Bescheed seggt to en
Runn Korten. Kloor, wi kaamt geern, vörher gifft dat wat to’n Eten,
mitünner en Supp oder ok en lecker Schinkenbroot, Keesecken un
Soltstangen achterna– un bito hebbt wi wat Feins to’n Drinken op
den Disch. De spaansche Rootwien smeckt mal wedder allerbest – un
de Kist Beer weer vör een Stünn doch noch vull!
Maakt nix, is doch so kommodig – in’n Sommer hebbt wi all keen
Tiet. Denn mööt wi in’n Goorn, to’n Arbeiden, versteiht sik. Man mitünner
ok to’n Grillen. Un dorüm: wi mööt den Winter noch geneten.
Dat Kortenkloppen geiht los – un de Kass klötert ok al düchtig! Prima,
denn köönt wi mal wedder alltohoop to’n Gröönkohleten gahn. Oder
villicht ok mal in’t Theater? Dor gifft dat doch ümmer so feine Stücken
– hoochdüütsch un plattdüütsch. Noch sünd wi uns nich eenig.
Eerstmal speelt wi as dull Ruten ut. Kleverveer is ok dorbi, Hartendaam
un Krüüzkönig – un Pik Esch nich vergeten. Mal winnt de
een, mal de anner. Un denn ümmer düsse Snacks, dor is dat Enn vun
weg.
„Glieks krieg ik em!“ – „Ik luer …“ – „Nix dor, nu bün ik an de Tour!“ –
„Un de, un denn de, un nu kümmst du …“ So geiht dat munter wieder.
Un na jeedeen Runn mutt dat kumplette Spill noch mal dörchsnackt
warrn, tominnst een Beer lang: „Also, wenn du de Ruten Teihn nich
rutsmeten harrst, denn kunn ik …“ – „Un du hest veel to lang mit dien
Kleverbuer rumhöödt, sülven schuld!“ „So kunn dat ja nix warrn, du
harrst mal lever de Krüüzdaam rutrücken schullt.“ – „Ach, laat mi
doch in Roh mit dien Sabbelee, gornix harr ik!“
Un so geiht de Avend so sienen Gang – wi snackt un vertellt un
kloppt de Korten un diskereert as dull. Denn is dat meist Middernacht
– un so bilütten wöllt wi na Huus. Uns fallt noch dat een oder anner
in – un mit eenmal seggt een vun uns: „Ach Lüüd, dat Leven is doch
en Spillwark …“ – „Nu man nich so melanklüterig!“ Un doch kaamt
wi all en beten in’t Simmeleren un denkt över dat Leven na. Batz, un
glieks kümmt düsse Vergliek … Man dat kann de Dichtersmann Hans
Hansen Palmus veel beter as wi:
Kortenspill
Wenn een dat mal so nehmen will:
uns Leven is en Kortenspill.
De een speelt goot, - de anner slecht;
Wi speelt uns „männich Stevel“ trecht.
Mal sitt dat Glück in’t Spill mit in
un bringt uns männich schöön Gewinn;
mal gaht wi meist to dull heran,
reizt uns dat beste Spill toschann.
Is ok en Spill mal „för de Katt“:
wi hebbt dor unsen Spaß an hatt.
Tokamen Spill gewinnt wi sacht,
bav’nop is, de toletzen lacht.
Un geiht eenmal dat Spill toenn,
denn leggt de Korten still wi hen,
seggt liesen „pass“ un höögt uns noch:
Bunt weer dat Spill, man schöön weer ’t doch!
Na, dat is doch mal en gode Woort an’t Enn vun uns schönen
Avend. Wi harrn dat bunt, hebbt uns höögt, mitünner ok argert,
man nich dull. Man liekers: wi sünd uns all eenig – so
gau leggt wi de Korten noch nich an de Kant!
Marianne Ehlers
102 FLENSBURG JOURNAL • 04/2018