929f0f7ffbeb64504dfac75ce304aeac

Marysia
Przybyszewska
“I inherited my passion for the culinary art from my
family. I grew up in a home where the kitchen was
the most important room of all. At times I have the
impression that the kitchen stove is on day and night
there. My mother is forever discovering new flavours
and experimenting with new ingredients. It was
thanks to her, and also to my aunt and grandmother
– whose pierogi are unrivalled – that I developed this
consuming passion for cooking.
For many years I was a vegetarian (but today my
diet also includes fish), and it was in harmony with
the precepts of that cuisine that I prepared dishes
for the breakfasts I organized in a number of cafes
and restaurants of Warsaw. I love the moment when
people sit down at the table, pass food from one to
another, and discuss what they like.
I am a photographer by profession, but when a few
years ago my friends asked me to run a kitchen in
a bistrot they were just starting up, I immediately
agreed. I realized that it was going to be hard work,
yet nothing could have pleased me more. I recently
went through a 3 ½ month training course at
Copenhagen’s Noma restaurant, and this proved to be
one of the most significant experiences I’ve ever had.
In the kitchen I give prime importance to vegetables,
and what grows wild. I think that a return to the
woods and to long-forgotten plants allows us to turn
over a new leaf in the field of cookery, and also gives
us the chance to eschew artificial and unhealthy
ingredients. I love using traditional recipes, handed
down from generation to generation. I always keep
a notebook by my side which is chock-full of notes
taken by my grandmother and her friends. This is the
most precious cookbook I have.”
„Pasję gotowania wyniosłam z domu, w którym
najważniejszym miejscem zawsze była kuchnia.
Czasem mi się wydaje, że cztery palniki pracują
tam na okrągło. Mama wciąż odkrywa nowe smaki,
testuje nowe produkty. To właśnie ona, wraz z moją
babcią i ciocią, której pierogi i konfitury nie mają
sobie równych, sprawiły, że gotowanie stało się moją
miłością absolutną.
Przez wiele lat byłam wegetarianką (dziś w mojej
diecie są obecne ryby) i w ten sposób karmiłam
również ludzi na organizowanych przeze mnie
śniadaniach w kilku warszawskich kawiarniach
i restauracjach. Uwielbiam moment, gdy wszyscy
siedzą razem przy stole, podają sobie jedzenie
i rozmawiają o tym, co im smakuje.
Z zawodu jestem fotografem, ale gdy kilka lat
temu znajomi zaproponowali mi poprowadzenie
kuchni w nowo otwieranym bistro, natychmiast
się zgodziłam. Zdawałam sobie sprawę, że jest to
ciężka, fizyczna praca, a jednak wiedziałam, że nic
nie będzie sprawiało mi większej przyjemności.
Niedawno wróciłam z trzyipółmiesięcznego
stażu w kopenhaskiej Nomie i to było jedno
z najciekawszych doświadczeń w moim życiu.
W kuchni stawiam na warzywa i dziko rosnące zioła.
Uważam, że powrót do lasu i dawno zapomnianych
roślin jest przełomem w gotowaniu i szansą
na pozbycie się z kuchni sztucznych i niezdrowych
składników. Lubię korzystać z tradycyjnych receptur
przekazywanych z pokolenia na pokolenie. Jestem
w posiadaniu zeszytu pełnego notatek mojej babci i jej
przyjaciółek ‒ jest to dla mnie najcenniejsza książka
kucharska”.
84 85