lois, decrets, ordonnances et reglements wetten, decreten ...

Art. 103. Cet article reprend en substance, tout en le précisant, le texte
de l’article 118 de l’arrêté royal du 8 janvier 1996. Il s’applique en
adjudication. Il traite du dépassement du délai de validité des offres.
Dans ce cas en effet, le pouvoir adjudicateur peut soit renoncer à
attribuer le marché, soit refaire la procédure, conformément à l’article
35 de la loi. Le pouvoir adjudicateur peut aussi ne pas faire application
à ce stade de l’article 35 de la loi et décider de poursuivre la procédure
telle que celle-ci est déterminée dans le présent article 103. Ceci ne porte
cependant pas préjudice à la faculté de faire usage dudit article 35 à un
stade ultérieur de la procédure.
En cas d’expiration du délai de validité des offres, le pouvoir
adjudicateur peut demander par écrit au soumissionnaire ayant remis
l’offre régulière la plus basse s’il consent au maintien de celle-ci. Si ce
dernier y consent par écrit et sans réserve, le pouvoir adjudicateur
procède à l’attribution puis à la conclusion du marché. La notion de
« sans réserve » signifie que toute modification de l’offre est exclue.
Si ce soumissionnaire ne consent au maintien de son offre que
moyennant un supplément de prix justifié par des circonstances
postérieures à l’ouverture des offres - justification que le pouvoir
adjudicateur doit vérifier - le marché lui est attribué pour autant que
son offre reste la moins disante.
L’alinéa 4, qui correspond en partie à l’alinéa3del’article 118 précité,
a été précisé. Ils’applique dans les hypothèses suivantes :
- le soumissionnaire ne consent pas au maintien de son offre. Dans ce
cas, il se met définitivement hors jeu;
-iln’y consent que moyennant un supplément de prix non justifié;
-iln’y consent que moyennant un supplément justifié ayant pour
conséquence que son offre n’est plus la moins disante.
Dans ces hypothèses, le pouvoir adjudicateur a le choix, comme dans
l’arrêté royal du 8 janvier 1996 :
- soit de s’adresser successivement aux autres soumissionnaires
réguliers selon l’ordre du classement, en procédant de la même façon
qu’à l’égard du soumissionnaire ayant remis l’offre initiale la moins
disante;
- soit de demander à tous les autres soumissionnaires réguliers de
revoir le prix de leur offre. Les nouveaux prix éventuellement présentés
par ces soumissionnaires ne doivent pas être justifiés au regard de
circonstances survenues postérieurement à l’ouverture des offres. En
outre, et il s’agit d’un élément nouveau, le soumissionnaire qui a remis
initialement l’offre régulière la plus basse et qui n’a pas refusé le
maintien de son offre, participe également à ce nouveau tour, ne fût-ce
que par le biais du supplément de prix initial qu’il avait demandé, que
ce supplément ait été justifié ou non.
Le choix initial entre les deux hypothèses doit être motivé au cas par
cas par le pouvoir adjudicateur, en fonction des spécificités de chaque
dossier. La première solution est notamment appropriée lorsque les
prix du soumissionnaire classé premier et ceux du soumissionnaire
classé deuxième sont fort proches. Quand l’écart entre leurs prix est
plus important, il sera préférable d’opter pour la deuxième solution afin
de remettre l’ensemble des soumissionnaires en concurrence. Le choix
initial par le pouvoir adjudicateur de la première hypothèse ne
l’empêche pas de passer à la seconde en temps utile.
Un certain nombre de dispositions du projet sont applicables lorsque
le pouvoir adjudicateur choisit de demander à tous les autres soumissionnaires
réguliers de revoir le prix de leur offre. Il s’agit en effet à
nouveau d’un stade de la procédure pour lequel la transparence
nécessaire doit être préservée.
Art. 104. Cet article traite du dépassement du délai de validité des
offres en appel d’offres. Il reprend en substance, tout en le précisant
dans le même sens que l’article précédent, le texte de l’article 119 de
l’arrêté royal du 8 janvier 1996. Il est donc renvoyé mutatis mutandis au
commentaire relatif à l’article 103.
MONITEUR BELGE — 09.08.2011 — BELGISCH STAATSBLAD
44913
Art. 103. Dit artikel neemt hoofdzakelijk de tekst over van artikel 118
van het koninklijk besluit van 8 januari 1996, die evenwel nader wordt
verduidelijkt. Het is van toepassing bij aanbesteding. Het gaat nader in
op het verstrijken van de geldigheidstermijn van de offertes. In dat
geval kan de aanbestedende overheid hetzij de gunningsprocedure
stopzetten, hetzij de procedure herbeginnen, in toepassing van
artikel 35 van de wet. De aanbestedende overheid kan eveneens
beslissen artikel 35 van de wet in dit stadium niet toe te passen, en de
procedure voort te zetten op grond van het onderhavig artikel 103. Dit
doet evenwel geen afbreuk aan de mogelijkheid om het voormeld
artikel 35 toe te passen in een later stadium van de procedure.
Ingeval de geldigheidstermijn van de offertes is verstreken, kan de
aanbestedende overheid de inschrijver die de laagste offerte heeft
ingediend, schriftelijk vragen of hij instemt met het behoud ervan. Als
laatstgenoemde daarmee schriftelijk en zonder voorbehoud instemt,
gaat de aanbestedende overheid over tot de gunning en vervolgens tot
de sluiting van de opdracht. De notie « zonder voorbehoud » betekent
dat elke wijziging van de offerte is uitgesloten.
Indien deze inschrijver slechts instemt met het behoud van zijn
offerte mits hij een prijstoeslag krijgt die hij verantwoordt op grond van
omstandigheden die zich na de opening van de offertes hebben
voorgedaan - verantwoording die de aanbestedende overheid dient te
verifiëren - wordt de opdracht aan hem gegund voor zover zijn offerte
de laagste blijft.
Het vierde lid, dat gedeeltelijk overeenstemt met het derde lid van
het voormeld artikel 118, is verduidelijkt. Het is van toepassing in de
volgende gevallen :
- de inschrijver stemt niet in met het behoud van zijn offerte. In dat
geval zet hij zich definitief buitenspel;
- hij stemt daarmee slechts in mits hij een niet verantwoorde
prijstoeslag krijgt;
- hij stemt daarmee slechts in mits een verantwoorde prijstoeslag die
tot gevolg heeft dat zijn offerte niet meer de laagste is.
In deze gevallen kan de aanbestedende overheid, zoals in het
koninklijk besluit van 8 januari 1996 :
- hetzij zich achtereenvolgens, volgens de rangschikking, richten tot
de andere regelmatige inschrijvers, en hierbij op dezelfde wijze te werk
gaan als voor de inschrijver die oorspronkelijk de laagste offerte had
ingediend;
- hetzij alle andere regelmatige inschrijvers vragen om hun offerteprijs
te herzien. De nieuwe prijzen die deze inschrijvers eventueel
hebben ingediend, moeten niet worden verantwoord op grond van
omstandigheden die zich na de opening van de offertes hebben
voorgedaan. Bovendien, en dit vormt een nieuw element, participeert
de inschrijver die oorspronkelijk de laagste regelmatige offerte had
ingediend en die zijn offerte heeft behouden mits prijstoeslag, eveneens
aan deze nieuwe ronde, zij het enkel met de door hem initieel
gevraagde prijstoeslag, ongeacht of deze verantwoord was of niet.
De aanvankelijke keuze tussen beide hypotheses valt geval per geval
te motiveren door de aanbestedende overheid, in functie van de
eigenheden van elk dossier. De eerste oplossing is met name aangewezen
wanneer de prijzen van de eerste en de tweede gerangschikte
inschrijver zeer dicht bij elkaar liggen. Wanneer hun prijzen verder uit
elkaar liggen, zal het eerder aangewezen zijn te kiezen voor de tweede
oplossing teneinde op die manier alle inschrijvers opnieuw in concurrentie
te brengen. De initiële keuze voor de eerste hypothese verhindert
de aanbestedende overheid niet om, zodra aangewezen, over te gaan
naar de tweede.
Een aantal bepalingen van het ontwerp zijn toepasselijk wanneer de
aanbestedende overheid ervoor kiest om aan alle andere regelmatige
inschrijvers te vragen hun offerteprijs te herzien. Het gaat immers
opnieuw om een nieuw stadium in de procedure waarvoor eveneens in
de noodzakelijke transparantie moet worden voorzien.
Art. 104. Dit artikel behandelt het verstrijken van de geldigheidstermijn
van de offertes bij offerteaanvraag. Het neemt hoofdzakelijk de
tekst over van artikel 119 van het koninklijk besluit van 8 januari 1996,
die evenwel in dezelfde zin als het vorige artikel wordt verduidelijkt.
Er wordt dus mutatis mutandis verwezen naar de toelichting bij
artikel 103.