APV 2012 bijlage toelichting - Bestuur

voorkomen. In dat geval zou voor dit artikel volstaan kunnen worden met de aanhef van lid 1 en het bepaalde in
lid 2. In beleidsmatige zin dient deze keuze uiteraard wel zo goed mogelijk te worden onderbouwd.
Tweede lid
Het tweede lid heeft betrekking op straatprostitutie buiten de daartoe aangewezen gebieden en tijden en geeft -
ter handhaving van het verbod daarop - politieambtenaren de bevoegdheid een bevel tot onmiddellijke
verwijdering te geven. De plicht om aan zo’n bevel onmiddellijk gevolg te geven vloeit voort uit artikel 184 van
het Wetboek van Strafrecht, evenals de sanctie op niet-naleving.
Derde lid
Het derde en vierde lid hebben betrekking op straatprostitutie binnen de daartoe aangewezen gebieden en
tijden. Krachtens het in lid 3 gestelde kan, bijvoorbeeld in het belang van de openbare orde en veiligheid of de
voorkoming of beperking van overlast ter plaatse, door politieambtenaren een bevel tot onmiddellijke
verwijdering worden gegeven aan prostituees, maar ook aan andere aldaar aanwezige personen. De plicht om
aan zo’n bevel onmiddellijk gevolg te geven vloeit voort uit artikel 184 van het Wetboek van Strafrecht, evenals
de sanctie op niet-naleving.
Vierde lid
Als het mondeling bevel tot verwijdering als bedoeld in lid 3 geen soelaas blijkt te bieden, kan naar het middel
van de schriftelijke verblijfsontzegging in het vierde lid worden gegrepen. Een verblijfsontzegging behelst een
verbod om zich na aanzegging door of vanwege de burgemeester te bevinden - in casu - op de wegen en
gedurende de tijden als bedoeld in het eerste lid, voorzover in de aanzegging genoemd. Uit een
verblijfsontzegging vloeit een sterke beperking van de bewegingsvrijheid voort, zoals die onder meer wordt
gewaarborgd door artikel 12 van het Internationaal Verdrag inzake de Burgerrechten en Politieke Rechten
(IVBPR). Deze moet daarom met de grootst mogelijke zorgvuldigheid worden opgelegd. De maatregel moet
noodzakelijk zijn, moet proportioneel zijn (in verhouding tot de veroorzaakte ordeverstoring) en er moet worden
voldaan aan het subsidiariteitsbeginsel, dat erop neerkomt dat niet met een minder ingrijpend middel zou kunnen
worden volstaan. Uit de jurisprudentie over verblijfsontzeggingen blijkt dat de rechter de volgende factoren in
zijn toetsing betrekt: staat de mate van overlast in verhouding tot de omvang van de maatregel (welk gebied en
welke tijdstippen)? Zijn er op dit verbod individuele uitzonderingen noodzakelijk? En hoe lang geldt het verbod?
De beantwoording van deze vragen is sterk casuïstisch. Het vijfde lid heeft betrekking op de eventueel
noodzakelijke uitzonderingen op het verbod die in het concrete geval moeten worden gemaakt. Indien
betrokkene zijn woon- of werkadres heeft in het desbetreffende gebied, dient dit in beginsel van het verbod te
worden uitgezonderd.
Jurisprudentie
Uit HR 09-01-1973, NJ 1973, 134, alsmede uit de conclusie van advocaat-generaal Remmelink voor HR 08-05-
1979, NJ 1979, 554, kan worden opgemaakt dat artikel 3.2.6 (oud) niet in strijd komt met artikel 239 van het
Wetboek van Strafrecht (dat toeziet op de schennis van de eerbaarheid).
Voor wat betreft de bevoegdheid om in de APV tippelverboden op te nemen en tippelzones aan te wijzen (en in
te richten), kan worden gewezen op HR 23-10-1990, NJ 1991, 542, Gst. 6926, 4: de APV-bepaling van de
gemeente Groningen waarin het personen van wie redelijkerwijs kan worden aangenomen dat die zich aan
prostitutie overgeven wordt verboden om post te vatten of zich heen en weer te bewegen op door het college
139