APV 2012 bijlage toelichting - Bestuur

Bestuursdwangaanschrijving tegen het ligplaats innemen met een woonschip op een niet aangewezen gedeelte
van een openbaar water. Legalisatie is niet mogelijk en beroep op gelijkheidsbeginsel gaat niet op. ABRS 7-12-
2000, JG 01.0039 m.nt. W. Vos.
De afwijzing van een verzoek om maatregelen te treffen teneinde een onbezette ligplaats met een woonschip te
kunnen innemen moet worden aangemerkt als een weigering om feitelijke handelingen te verrichten. Deze
weigering is niet op enig rechtsgevolg gericht en het bezwaar hiertegen is terecht niet ontvankelijk verklaard.
Het college heeft daarnaast in redelijkheid kunnen besluiten een verzoek om aanwijzing van een andere ligplaats
af te wijzen. Aan het college komt ter zake van aanwijzingen van ligplaatsen krachtens artikel 5.3.2 APV een
ruime mate van beleidsvrijheid toe. ABRS 9-3-2001, Gst. (2001) 7143, 2 m.nt. HH.
Mededeling dat ligplaatsen van woonschepen niet (meer) gebonden zijn aan objecten, maar aan personen, is een
voor bezwaar en beroep vatbaar besluit in de zin van artikel 1 :3 Awb. ABRS 1-8-2001, JB (2001) 248.
Een algeheel verbod om met een woonschip in een gemeente te verblijven is in strijd met artikel 88 van de
Huisvestingswet. Er kan zich echter in een bepaalde gemeente de situatie voordoen dat er geen plaatsen in
openbaar water geschikt zijn om te worden bestemd of aangewezen om door een woonschip te worden
ingenomen. Met artikel 88 van de Huisvestingswet is dan ook niet beoogd om iedere gemeente de verplichting
op te leggen nieuwe ligplaatsen te creëren, teneinde aan tenminste één woonschip plaatst te kunnen bieden op
haar grondgebied. ABRS 7-11-2001 nr. 200100971/1.
Het betreft de afbakeningsbepaling van artikel 5.3.2, derde lid, van de APV. Appellant betoogde dat het verbod
van het eerste lid van dat artikel (om met een vaartuig ligplaats in te nemen op openbaar water) niet geldt,
omdat het in het derde lid genoemde Binnenvaartpolitiereglement (BPR) van toepassing is. De Afdeling zegt
daarover: “met name uit de woorden “voor zover” blijkt dat het antwoord op de vraag of het in het eerste lid
vervatte verbod geldt, afhankelijk is van de reikwijdte van het BPR.” En verderop: “Aan artikel 5.3.2 van de
APV, dat is geplaatst in hoofdstuk 5, met het opschrift “andere onderwerpen huishouding gemeente” liggen
(ook) andere motieven ten grondslag zoals hiervoor weergegeven. De omstandigheid dat in het voorliggende
geval de belangen ter bescherming waarvan het BPR is vastgesteld zich niet verzetten tegen het afmeren van
een vaartuig op de door appellant verlangde locatie laat de uit artikel van de APV blijkende wenselijkheid tot
ordening van het innemen van ligplaats uit een oogpunt van openbare orde, volksgezondheid etc. onverlet. Het
in het eerste lid van artikel 5.3.2. van de APV vervatte verbod behoudt dan ook in het voorliggende geval in
zoverre betekenis.” De Afdeling erkent hier dus de aanvullende werking van de APV, ook als hogere regelgeving
van toepassing is. ABRS 28-04-2004, LJN-nr. AO8510, De Gemeentestem 2004, 7210, 109 m.nt. J.M.H.F.
Teunissen.
De rechtbank heeft met juistheid overwogen dat het enkele feit dat een milieuvergunning is verleend niet
betekent dat artikel 5.3.2, derde lid, van de APV van toepassing is. Niet is gebleken dat in het kader van de
verleende milieuvergunning het door de APV gediende belang van ordening van het innemen van ligplaatsen met
vaartuigen uit een oogpunt van openbare orde is meegewogen of dat belang als gevolg van de verleende
milieuvergunning rechtens geen relevantie meer zou hebben. De milieuvergunning kent geen bepalingen omtrent
het innemen van ligplaatsen. De desbetreffende bepaling van de APV voorziet niet in een door de Wet
milieubeheer geregeld onderwerp. De Afdeling deelt dan ook de conclusie van de rechtbank dat de verlening van
de milieuvergunning niet afdoet aan het in de APV vervatte verbod met een vaartuig ligplaats in te nemen.
ABRS 17 november 2004, 200308597/1, LJN-nr. AR5815, JB 2005/17.
209