APV 2012 bijlage toelichting - Bestuur

Het Intergemeentelijk Orgaan Rivierenland (IOR) had een inzamelvergunning voor textiel verleend aan een
charitatieve instelling. Het bestuur van het IOR besloot uit oogpunt van doelmatigheid de inzameling van textiel
zelf ter hand te nemen en de samenwerking met de charitatieve instelling te beëindigen. In een spoedprocedure
bij de Raad van State werd door de instelling betoogd dat er geen sprake was van een afvalstof, omdat het
textiel met het oogmerk op hergebruik werd ingeleverd en ingezameld.
De Raad van State oordeelde echter anders. Het ingezamelde textiel (draagbare en niet-draagbare kleding,
lakens, dekens, grote lappen stof en gordijnen) is aan te merken als een huishoudelijke afvalstof, omdat de
aangeboden kleding kennelijk ongesorteerd wordt aangeboden en daarom nog een sorteerbewerking moet
ondergaan. Een deel van de ingezamelde textiel kan namelijk gebruikt worden overeenkomstig de
oorspronkelijke bestemming, een deel is slechts geschikt voor een ander gebruik en een deel is onbruikbaar. De
Raad van State verwijst ook naar een uitspraak van het Hof van Justitie, waarin werd geoordeeld dat het
toepassingsgebied van het begrip afvalstof afhangt van de term “zich ontdoen van”. In de genoemde feiten ligt
volgens de Raad van State een aanwijzing besloten dat de huishoudens zich van het textiel hebben willen
ontdoen, voornemens zijn zich daarvan te ontdoen of zich daarvan moeten ontdoen. De inzameling is daarom
primair een verantwoordelijkheid van de lokale gemeente. Voor de collectevergunning heeft de uitspraak van de
Raad van State de volgende consequentie. De inzameling van textiel valt onder het toepassingsgebied van de
afvalstoffenverordening (voorheen afdeling 4.2 van de model-APV, nu uitgebracht als aparte model-
Afvalstoffenverordening ) Het verstrekken van een inzamelingsvergunning voor de inzameling van textiel is
hierdoor niet mogelijk, omdat textiel in nagenoeg alle gevallen kan worden beschouwd als een afvalstof in de zin
van artikel 1.1, eerste lid, Wet milieubeheer. Het is namelijk niet aannemelijk dat een burger zijn textiel
gesorteerd kan aanbieden. Immers deze kan niet weten voor welke bestemming hij bijvoorbeeld lappen of kleren
aanbiedt (hergebruik, poetslap of onbruikbaar). Een sorteerbewerking lijkt hierdoor altijd noodzakelijk. Gesteld
kan worden dat de gemeente op grond van artikel 10.22 Wet milieubeheer een zorgplicht heeft voor de
inzameling van textiel, hierdoor is de model-Afvalstoffenverordening van toepassing. Dat betekent overigens
niet dat de gemeente de inzameling van textiel zelf ter hand moet nemen. De inzameling van textiel kan nog
steeds worden overgelaten aan charitatieve instellingen. De gemeente kan bijvoorbeeld op grond van artikel 7,
tweede lid, van de model-Afvalstoffenverordening besluiten een charitatieve instelling aan te wijzen als
inzamelaar van textiel. Ook kan het college op grond van artikel 11 van de model-Afvalstoffenverordening
besluiten een inzamelvergunning te verlenen aan een charitatieve instelling. Het CBF informeert gemeenten ook
over charitatieve instellingen welke kleding inzamelen.
ABRS 28-01-2003, nr. 200206958.
Jurisprudentie overig
Noch een APV-vergunning inzake het inzamelen van geld en goed, noch een vergunning voor het inzamelen van
huishoudelijke afvalstoffen en/of groot huisvuil is vereist. Inzameling van kleding is geen inzameling van huisvuil.
Inzamelen bij een centraal inzamelpunt is geen inzameling aan de weg of aan huis. Vz. ARRS 19-01-1993, JG
93.0355 , Gst. 1994, 6983, 3 m.nt. EB.
Het beleid van het college dat - conform het advies van het Centraal Archief van het Inzamelingswezen - sedert
1985 aan landelijk opererende instellingen die in de zgn. vrije periode collecteren, de voorwaarde wordt gesteld
tot het binnen twee jaar overleggen van een financiële verantwoording, in de vorm van een jaarverslag met een
accountantsverklaring, is niet onredelijk. ARRS 28-02-1989, AB 1989, 251.
187