De Leuenberger Konkordie - hwba-vriezenveen - Welkom

geloof, de heiligheid en het eeuwige leven als vruchten vloeien (1,9). De oorzaak
van de verkiezing is het welbehagen van God (beneplacitum Dei). De verkiezing
kan niet veranderd of herroepen worden (I, 11). De leer van de volharding der
heiligen, die in het vijfde hoofdstuk behandeld wordt, hangt hiermee samen.
De twee begrippen barmhartigheid en gerechtigheid, die we ook al in de Nederlandse
Geloofsbelijdenis (art. 16) tegenkwamen, komen ook hier naar voren:
God bewijst Zijn barmhartigheid door sommigen het geloof te schenken. Hij
bewijst Zijn rechtvaardigheid door de anderen in het verderf te laten (I, 15).
Beide zijn gegrond in Gods besluit (decretum).
Niet allen zijn verkoren; sommigen zijn niet verkoren, maar ze zijn voorbijgegaan.
God heeft besloten om hen te laten in hun ellende, waarin zij zichzelf door hun
eigen schuld hebben gestort. Zodoende spreken de Dordtse Leerregels in 1,15
van een besluit der verwerping (decretum reprobationis). Op grond hiervan kunnen
we zeggen, dat de Dordtse Leerregels (op bescheiden wijze) de leer van een
dubbele predestinatie bieden. Tegelijk moeten we echter ook zeggen dat de
Dordtse Leerregels duidelijk ontkennen dat verkiezing en verwerping symmetrisch
tegenover elkaar staan. Er is een principieel onderscheid tussen die beide.
Heel duidelijk lezen we dat in het slot van de Dordtse Leerregels, waar met
zoveel woorden wordt gezegd dat we nooit mogen denken dat God, 'zonder
rekening te houden met de zonde, het grootste deel van de wereld tot de eeuwige
verdoemenis voorbeschikt en geschapen heeft, en dat de verwerping op
gelijke wijze de oorzaak van het ongeloof en de goddeloosheid is, zoals de verkiezing
de fontein en de oorzaak van het geloof en de goede werken is*. Met
andere woorden: elke gedachte aan symmetrie wordt met kracht afgewezen.
De predestinatie in de Leuenberger Konkordie
Omdat de predestinatie tot de verschilpunten tussen de lutherse en gereformeerde
traditie behoort, zijn in de Leuenberger Konkordie de paragrafen 24 tot
en met 26 eraan gewijd.
Hier wordt gesteld, dat in het Evangelie de onvoorwaardelijke aanneming van de
zondaar door God wordt beloofd.Wie daarop vertrouwt, mag zeker zijn van het
heil, en Gods verkiezing prijzen. Over de verkiezing kunnen we slechts spreken
met het oog op de roeping tot het heil in Christus.
Het geloof heeft wel de ervaring dat de heilsboodschap niet door allen wordt
aangenomen; het herkent echter toch het geheimenis van Gods handelen. Het
getuigt tegelijkertijd van de ernst van de menselijke beslissing, alsook van de realiteit
van de universele heilswil van God. Het getuigenis van de Schrift aangaande
Christus belet ons om een eeuwig raadsbesluit van God tot definitieve verwer-
- 52-