Voorkant scriptie

• 1.Selecteren van een reeks fragmenten
Nadat is vastgesteld welke vraag-/antwoordsequenties interessant zouden kunnen zijn voor de
analyses is hier vervolgens een aantal sequenties uit geselecteerd. Deze selectie is gebaseerd
op drie criteria: allereerst moest sprake zijn van meerdere opeenvolgende vragen:
“vervolgvragen”. Dit (uiteraard) omdat vervolgvragen doorgaans gesteld worden omdat de
interviewer van mening is onvoldoende of geen antwoord te hebben gekregen, maar zeker ook
omdat daarbij de interactie tussen interviewer en geïnterviewde goed zichtbaar is, iets wat van
belang is voor de analyses.
Het tweede selectiecriterium betreft het gespreksonderwerp. Het gesprek met de
minister-president bestaat doorgaans uit meerdere onderwerpen die op het moment van het
interview spelen. De gekozen vraag-/antwoordsequenties moeten onder één
gespreksonderwerp vallen. Immers, als de interviewer na een (vraagontwijkende) reactie het
gespreksonderwerp verandert, heeft de vervolgreactie van de geïnterviewde geen verband
meer met de voorafgaande vraag/antwoordsequenties, iets wat wel van belang is bij de
bestudering van de interactie bij (vraagontwijkend) antwoordgedrag. Het einde van het
gespreksonderwerp vormt zo een natuurlijke afbakening voor de selectie van te analyseren
vraag/antwoordsequenties (Pomerantz and Fehr, 1997, 71).
Het einde van het gespreksonderwerp is in het gesprek met de minister-president
tamelijk eenvoudig vast te stellen aan de hand van de topicale organisatie van het gesprek. Zo
is er vaak sprake van een einde als een vraag-/antwoordsequentie inhoudelijk niet
overeenkomt met de voorafgaande; bij markeerders als “ten slotte, laatste vraag”; het
beëindigen van het nieuwsinterview. Ook is het einde vast te stellen door te kijken naar
prefaces, gezien het feit dat bij lange prefaces vaak een nieuw gespreksonderwerp wordt
geïntroduceerd.
Het derde selectiecriterium was van belang om het aantal fragmenten niet te groot te
laten worden: een fragment moet nog nieuwe inzichten bieden, de zogenoemde eis van de
theoretische saturatie (Mazeland, 2003, 248). Uit iedere transcriptie is op bovenstaande wijze
een episode met vervolgvragen geselecteerd.
De geselecteerde sequenties uit de gesprekken zijn opgedeeld in fragmenten. Ieder
fragment begint waar de interviewer een vraag stelt en eindigt waar de reactie van de ministerpresident
is afgelopen. Dit laatstgenoemde is vòòr het moment dat er een vervolg- of nieuwe
vraag van de interviewer volgt. In het geval van nieuwe vragen moet er dus ook gekeken
worden naar de topicale organisatie van het interview. Immers, een nieuwe vraag, oftewel een
vraag die geen vervolgvraag is, hoort niet bij de selectie omdat deze betrekking heeft op een
nieuw onderwerp.