Voorkant scriptie

presuppositie dat Melkert door de ESF-fraude beschadigd kan worden. Het is overigens een ja/nee-
vraag.
Kok reageert in regels 349-354 en doet dat niet met ja of nee, maar verwijst met het woordje
“vrees” wel terug naar het woord “bang” in de vraag. Hij wendt dit woord aan om zijn eigen agenda te
voeren. Dat doet hij ook door in algemene termen te spreken. Immers, hij komt niet te spreken over
Melkert, maar slechts over zijn eigen angst in die zin dat hij zich er over het algemeen niet zo door
laat leiden (regel 349). Hij specificeert zich in regel 350 ietwat door te zeggen dat hij geen bange
gevoelens heeft. Hij zegt niet of dit niet hebben van bange gevoelens betrekking heeft op een
mogelijke beschadiging van Melkert, wat dan in dit geval zou inhouden dat hij niet bang is dat
Melkert beschadigd wordt. Verder is de uiting in regel 350 Kok een soort conclusie, ingeleid met het
woord “dus”. Daarmee beëindigt Kok zijn betoog en geeft hij zichzelf de mogelijkheid voor een
agendawijziging.
Dat doet hij ook in regels 351-354 aan de hand van de woorden “een beetje bezorgd” (regel
351), die een bruggetje vormen voor wat Kok daarna gaat zeggen. Immers, de woorden sluiten nauw
aan bij “bang, vrees en bange gevoelens” uit het voorafgaande. Aan de hand van de
woordencombinatie richt Kok zich na een tamelijk lange pauze van 1 seconde met metacommunicatie
mogelijk impliciet tot Witteman met het woord “mensen”: “ik ben wel een beetje bezorgd over een
zekere voorbarigheid die zich misschien van mensen meester zou kunnen maken bij het al hebben van
een oordeel voordat dat door de feiten gerechtvaardigd is”. Als Kok zich inderdaad impliciet tot
Witteman richt, beschuldigt hij hem er hier van in zijn vraagstellingen beweringen te doen die niet op
feiten berust zijn, namelijk dat Melkert beschadigd wordt, zonder dat er conclusies van onderzoeken
naar de ESF-fraude bekend zijn. Opnieuw beschouwt Kok Wittemans’ vraagstelling dan niet als
neutraal. Het is ook mogelijk dat Kok zich met zijn uiting impliciet tot de media in het algemeen richt.
Met de uiting impliceert Kok verder dat hij het antwoord op de vraag niet geeft omdat er nog geen
onderzoeksresultaten bekend zijn.
Opvallend is hierbij verder dat Kok “non-verbaal” begint te lachen op het moment dat hij in
regel 354 de woorden “feiten gerechtvaardigd is” uitspreekt en dat Witteman de vervolgvraag in
fragment 12 eveneens non-verbaal lachend stelt in regels 356-358. Met non-verbaal lachen wordt
bedoeld dat het lachen zichtbaar, maar niet hoorbaar is. De vervolgvraag is een letterlijke herhaling
van de vorige vraag. Het letterlijk herhalen is iets wat met name gebeurt als de interviewer geen
antwoord heeft gekregen, waarbij dus een probleem met het antwoord bestaat (Koole en Waller, 2005,
94). Dat is hier ook enigszins het geval, want Kok geeft niet aan of hij bang is dat Melkert beschadigd
wordt en legt verder niet expliciet uit waarom hij dat niet aangeeft.