Voorkant scriptie

De overlap is problematisch, want Kok’s beurt is nog niet ten einde. Dit blijkt uit het feit dat hij
omhoog gaat met zijn intonatie. Bovendien is er sprake van competitieve overlap. Immers, Witteman
produceert in regel 322 onsamenhangende woordjes en claimt daarmee de beurt. Daarbij lost Kok de
overlap in regel 321 op door op een gegeven moment te stoppen met praten, waarna Witteman het
woord “kans” met nadruk uitspreekt om vervolgens zijn toon weer te normaliseren als hij de enige
spreker is (Schegloff, 2000, 12;17).
Witteman stelt de vraag in regels 322-324: “maar op dus dus dit is dus de kans bestaat dat
Melkert daar zwaar beschadigd uitkomt”. Daarmee haakt hij in op de woorden van Kok uit regels
320-321 “wat wisten bewindslieden op belangrijke momenten, wat konden ze weten en hoe hebben ze
daarop gereageerd”, die de link naar Melkert ook gemakkelijk maken. Hij is immers dé
bewindspersoon die fouten heeft gemaakt en Witteman weet nog niet of Kok wel of niet vindt dat
Melkert beschadigd kan worden door de ESF-fraude.
De vraag is van het verklarende type en Kok kan hem met “ja” of “nee” beantwoorden.
Geheel neutraal is de vraag niet geformuleerd. Het woord “dus” wordt enkele malen in het begin van
de vraag genoemd en suggereert een conclusie van Witteman. Daarmee maakt hij een bevestigend
antwoord geprefereerd. Ook de extreme case formulation die de vraag kent, draagt hieraan bij: “zwaar
beschadigd” in regel 324. Deze heeft het effect dat Kok zich bij een ontkennend antwoord ook moet
uitspreken over de mate van beschadiging. Het ontkennen van “zwaar beschadigd” is immers nog niet
het ontkennen van “beschadigd”.
Kok reageert in regel 325 in overlap. Het gaat om bijnacompleet-overlap en deze is niet
problematisch omdat de beurt van Witteman bijna een PRO heeft bereikt, zoals blijkt uit de dalende
intonatie en de grammaticale compleetheid van de zin. Wel is er sprake van competitieve overlap,
gezien het feit dat Witteman zijn spreektempo opvoert vòòr het uitspreken van de extreme case
formulation, tijdens welke de overlap begint. Dit kan hem in staat stellen zijn beurt als enige spreker
af te maken, iets wat dus niet lukt. Opvallend is hierbij ook de timing van Kok’s reactie. Hij reageert
nog tijdens de extreme case formulation.
Daarmee vertoont Kok verzet tegen de vraag, al lijkt hij deze vanaf regel 325 te gaan
beantwoorden, gezien de woordherhaling “de kans bestaat dat”. Echter, Kok gaat vervolgens in regels
326 en 327 in op het belang van het onderzoek en praat niet over de kans dat Melkert er zwaar
beschadigd uitkomt. Hij wendt de woordjes “de kans bestaat” aan om de agenda in zijn voordeel te
wijzigen (325-327). Hij geeft aan dat het onderzoek naar de ESF-fraude zeer belangrijk is. Hij houdt
zichzelf en Melkert op die manier buiten schot: eerst moeten de resultaten van het onderzoek worden
afgewacht voordat er een conclusie kan worden getrokken over de positie van Melkert, danwel
hemzelf.
Daaropvolgend produceert Kok metacommunicatie. Eerst laat hij in regel 328 een lange pauze
van 1 seconde vallen, waarna hij in de regels 328-331 zegt wat hij voorbarig vindt, namelijk “dat is
ook al in het woordgebruik voorschotjes te nemen ook op uh dingen die we dus eenvoudig nu nog niet