Omslag Holland 2006/2 - Historische Vereniging Holland

74 jelle van lottum en sølvi sogner
den. Waar ze echter wél in voorkomen zijn de Lutherse doopregisters, omdat hun kinderen
wel werden gedoopt in de Lutherse kerk.
Uit de doopregisters van de Lutherse kerk blijkt dat de twee migranten vijf kinderen kregen,
met telkens een interval van ongeveer twee jaar. De eerste baby kwam ter wereld vóór
het huwelijk van haar ouders: Marij was bijna veertien maanden voor het huwelijk gedoopt,
op 18 februari 1657. Het is zeer wel mogelijk dat het tweetal vanwege de ‘vroege’ geboorte
van Marij ervoor koos om de wijk naar Amstelveen te nemen – later in dit artikel zullen we
hier nog op terug komen. Na het huwelijk van Magnus en Barbara volgden nog vier kinderen.
Catharijna werd gedoopt op 2 september 1659, Johannes op 23 oktober 1662, Christian
op 20 april 1664 en Maritje op 2 mei 1666. De laatste geboorte is het bewijs dat Magnus, ondanks
het feit dat hij de ‘beroemde’ brief van Barbara nooit heeft gekregen, is teruggekeerd
van zijn reis en zijn vijfde – en voor zover na te gaan laatste – kind heeft gezien. Barbara was
bij de geboorte van Maritje 36 jaar oud. Vanaf de geboorte van Maritje zwijgen de bronnen
helaas over het verdere leven van het gezin Andreson.
Vrienden en familie
Wie waren de andere personen die in de brief van Barbara worden vermeld? De namen van
Carsten Reiersøen en Lars Svendsøen – Karsten Reiersen and Lars Svendsen in de hedendaagse
spelling – zijn typische Noorse namen. We kunnen daarmee aannemen dat het landgenoten
waren. Verder weten we dat ze hoogst waarschijnlijk samen dienden op het schip
Het Geloof. Anneke Jørensdatter is eveneens een Noors luidende naam. Zij moet een vriendin
of buurvrouw van Barbara zijn geweest die waarschijnlijk niet in staat was om de kosten van
het (laten) schrijven en sturen van een brief te betalen; Barbara kon dit overduidelijk wel. Ze
gaf immers aan dit meerdere malen gedaan te hebben en zal via het post scriptum Anneke toch
in staat hebben gesteld alsnog een groet uit te brengen.
Met betrekking tot de aan de pest overleden Marike Lamers zijn enkele speculaties mogelijk.
Het is interessant dat een getuige van de doop van Johannes en Christian in 1662 en
1664 een gelijkluidende naam draagt, namelijk Maritje Lamers. Het ligt dan ook voor de
hand dat deze Marike Lamers dezelfde persoon is waarover Barbara enkele jaren later aan
Magnus moest melden dat zij zo plotsklaps aan de pest bezweken was. Toen in 1666 Magnus
en Barbara hun laatste kind kregen noemden ze haar Maritje. Het is aannemelijk dat zij
vernoemd werd naar de Maritje die twee jaar daarvoor overleden was. Het was in Noorwegen,
net zoals in Nederland, een gewoonte om een kind naar grootouders of overleden echtgenotes
te vernoemen. Het zou een voor de hand liggende lichte afwijking van dit patroon
zijn geweest om dit kind naar een recent overleden vriendin te vernoemen.
Wanneer we kijken naar de getuigen in de ondertrouwregisters lijken vrienden, zoals in het
geval van Magnus en Barbara, maar eveneens familie, een belangrijke rol te spelen in het leven
van Noorse immigranten in Amsterdam. Bruid en bruidegom werden beiden altijd bijgestaan
door een getuige, meestal een man voor de bruidegom en een vrouw voor de bruid. Niet zelden
werd de relatie tot de getuige in kwestie vermeld. 25 In de steekproef voor de periode 1650-
1662 waarin alle Noren en hun partner ongeacht de nationaliteit staan vermeld, treedt in 49%
van de gevallen familie op als getuige, bekenden in 41% en in 10% van de gevallen is de getui-
25 In onze database met informatie over de Noren tussen 1650 en 1662 hebben we deze informatie voor 156 van alle bruidegoms
en 230 van alle bruiden.