Management Scope 06 2006

ESTAFETTE
BERNARD VAN DER HEIJDEN (AD) - ERIK VELDHUIZEN (MRI CENTRUM)
Commercieel gescand
Te lange wachtlijsten voor MRI-scans? Dan open je als radioloog
toch gewoon je eigen commerciële scancentrum. En nog één.
En nog één. Zo pakt Erik Veldhuizen dat aan.
Interview Bernard van der Heijden | Tekst Rita Jager | Fotografie Lex Draijer
Aan een grote ronde tafel lezen patiënten een krant of tijdschrift. Sommigen
voorzien zichzelf van koffie of thee in een porseleinen kop en
schotel. De lampen zijn zacht. In één wand van de wachtkamer zit een
rijtje deuren. Hierachter bevinden zich de kleedkamers en de ruimte
waar de MRI’s worden gemaakt. Erik Veldhuizen, radioloog en directeur/oprichter
van het MRI Centrum, laat die zien: dan is direct duidelijk
waar het zo’n beetje om gaat bij de techniek van magnetic resonance
imaging. Twee radiologen monitoren het scanproces via de pc. De
patiënten kunnen ze zien via een groot raam. De patiënten liggen in
een grote buis - de magneten. Het lichaamsdeel dat wordt gescand, ligt
in een kleinere buis - de spoelen waarmee wordt gemeten. Wij mogen
meekijken bij een patiënt die de voorste kruisband in zijn linkerknie
heeft gescheurd. Veldhuizen legt uit dat bij MRI de metingen in ‘plakjes’
gebeurt, steeds een stukje erbij, zodat je uiteindelijk een totaalbeeld
in 3D krijgt van het gescande lichaamsdeel. “Een kruisband is op een
MRI normaal gesproken een egaal zwart lijntje”, zegt Veldhuizen. Hij
zoekt op de pc naar een plaatje waarop we de knie van de patiënt
goed kunnen zien. Dat heeft hij al snel gevonden. We zien hier echter
geen zwart lijntje op de plek van de voorste kruisband, maar witte
flarden, als draadjes los touw. “Het is wel duidelijk hoe die knie ervoor
staat”, zegt Veldhuizen laconiek. “Zo’n gescheurde kruisband is vrij
simpel te diagnosticeren, maar met MRI kun je ook complexere zaken
doen. Er zijn namelijk veel meer details zichtbaar dan op röntgen of
CT-scan.” Veldhuizen toont ons op een andere computer een al eerder
gemaakte MRI van een patiënt met een hersentumor. De tumor is goed
te zien als een witte vlek. “Als de chirurg de tumor wil wegsnijden, wil
hij zo min mogelijk gezond weefsel beschadigen en al helemaal niet
belangrijke functionele gebieden, zoals voor spraak of het gezichtsvermogen”,
geeft Veldhuizen aan. “Voor de neurochirurg is het belangrijk
te weten waar die functionele gebieden zitten in de hersenen. Door
MRI’s te maken waarbij die centra zijn geactiveerd - dat zijn oranje
delen op de plaatjes - weet de chirurg waar hij kan snijden zonder die
gebieden aan te tasten.”
Interviewer Bernard van der Heijden, directeur-uitgever van AD
Nieuwsmedia, vindt het fascinerend om te zien wat er allemaal mogelijk
is met MRI. Van der Heijden en Veldhuizen hebben elkaar één keer
eerder ontmoet tijdens een diner van Siemens, waarvoor beiden genodigd
waren. Van der Heijden zat aan een tafel met veel medici en was
zeer geboeid door het verhaal van de arts en radioloog Veldhuizen. Die
waagde in 1998 de stap naar het ondernemerschap en richtte het MRI
Centrum op. De drijfveer achter die stap was het gebrek aan MRI-capaciteit
in Nederland en de lange wachttijden. Dat er nog steeds behoefte
is aan capaciteit blijkt wel uit het feit dat het centrum inmiddels ook
vestigingen heeft in Rotterdam en Den Bosch en er plannen zijn voor
een vierde lokatie.
“ Het gaat voorkomen dat mensen gewoon
kunnen aanbellen voor een scan”
Je hebt toch maar een succesvolle business in de gezondheidszorg
uit de grond weten te stampen.
“Het is echt een groeimarkt. De MRI-markt zelf groeit nog steeds tussen
de vijftien en twintig procent per jaar. Dat kan doordat er steeds
meer toepassingen komen en dus ook steeds meer patiënten.”
Je zei dat het op termijn mogelijk is om scans te maken van
een toekomstig hartinfarct.
“Ja, dat kan straks met de CT-scan, niet met MRI. CT en MRI maken
allebei deel uit van de radiologie, maar zijn twee verschillende modaliteiten,
net als röntgen en echo. Van de CT-scan verwacht ik veel
in de toekomst. Daarmee kunnen we preventief significant nieuwe
dingen gaan zien, zoals inderdaad een hartinfarct. We kunnen al
langer zien of mensen verkalking in de bloedvaten hebben, maar dat
zegt niet zoveel over de kans dat ze een hartinfarct krijgen. Nu zijn
we ook al zover dat we kunnen zien of er vernauwingen zijn in een
bloedvat, wat duidt op een verhoogd risico op een hartinfarct. En
straks kunnen we een hartinfarct voorspellen. Maar een hartinfarct
is niet het enige. Wat we nu ook al kunnen, is bijvoorbeeld aantonen
of iemand Alzheimer heeft. Soms zijn een depressie en Alzheimer
moeilijk van elkaar te onderscheiden, maar met MRI kunnen we
dat wel. En in de toekomst kunnen we ook veel preventief werk
doen op het gebied van darmkanker. Dan kunnen we de kleine
JUNI 2006 65