Management Scope 06 2006

eizen Tekst
Ivo Weyel
Foto: courtesy of Rockefeller Center archives
74 MANAGEMENT SCOPE
New York terug bij af
Voor door de wol geverfde zakenlieden is het niet nieuw: als je naar New York vliegt, dan altijd naar Newark en
nooit naar J.F.K. De rijen bij de immigratie zijn korter, de stempelende douaniers zijn aardiger en er zijn minder
files richting Manhattan.
Maar ja, nu is er de US Helicopter Corporation. Voor het eerst sinds 1977 (toen een helikopter midden in Manhattan
neerstortte en daarbij, naast alle inzittenden, ook een argeloze wandelaar doodde) mag er weer over de stad
worden gehelikopterd. Geen uren van tevoren meer met de taxi naar het vliegveld, maar bij Wall Street opstappen
en binnen negen minuten op de terminal van J.F.K. landen. Kost $ 160,- voor een enkeltje. Inderdaad een
stuk duurder dan een taxi, maar nauwelijks meer dan de limoservice van menig hotel. Waarbij nog eens het grote
voordeel meespeelt dat je op het helikopterplatform jezelf en je bagage kunt inchecken en de douaneformaliteiten
kunt afhandelen. Dus doei rijen op het vliegveld. Oké, het is nog niet zo fantastisch als in de jaren vijftig, toen Pan
Am de helikopter zelfs midden in de stad neerzette op het dak van het Pan Am-gebouw aan Park Avenue. Maar
ja, wat is er nou tegenwoordig nog beter dan in de good old days? Het allerbeste nieuws is dat - indien een succes
- deze service aan het einde van dit jaar wordt uitgebreid naar LaGuardia en Newark.
Nu we het toch over New York hebben: wat is er toch aan de hand met al die hotels? Waar zijn al die oude vertrouwde
logeeradressen gebleven? The Plaza, The Pierre, The Stanhope, Grammercy Park, St. Moritz on the Park,
Trump International, fijne hotels waar het goed slapen was en waar altijd plaats was, want megagroot. Die zijn
niet meer, of beter gezegd: nauwelijks meer. Het gaat namelijk ongekend goed met de prijzen van onroerend
goed in de stad, dus kiezen projectontwikkelaars eieren voor hun geld en converteren hotelkamers in appartementen.
Als de Plaza uitverbouwd is, zijn er nog maar tachtig kamers over. Tegen ruim achthonderd daarvoor. Dan
word je als hotelgast een soort ondergeschikte logé temidden van al die schatrijke bewoners. Het kleinste piepkleine
appartementje doet al snel een miljoen of anderhalf (tot meer dan veertig miljoen voor een penthouse) plus
nog eens de torenhoge maandelijkse servicekosten. Gaat de portier nog wel de deur voor je openhouden?
Nieuwe helikopterdienst eigenlijk niks nieuws
Ook dat is, net als de ‘nieuwe’ helikopterdienst, eigenlijk niks nieuws, maar juist een terugkeer naar wat eens was.
Zo is de Plaza in 1907 oorspronkelijk gebouwd als pied-à-terre hotel, waar de superrijken (Alfred Vanderbilt, Jay
Gould) en megasterren (Enrico Caruso, Christian Dior, Cecil Beaton) permanent hun suites in bezit hadden en zelfs
naar eigen inzicht inrichtten. Het lijkt er dus op dat al deze vernieuwingen niets anders zijn dan terug naar af.
Zie ook het ‘nieuwe’ dak van het Rockefeller Center, de Top of the Rock. Toen het gebouw tijdens de crisisjaren zijn
deuren opende, had het de mooiste openbare daktuin ter wereld, met het allermooiste uitzicht. Maar crisis, leegstand
en verpaupering noopten de eigenaars dit weer schielijk te sluiten. In de jaren tachtig werd de open ruimte
zelfs definitief - zo leek het - opgeofferd voor de uitbreiding van de Rainbow Room. Maar nieuwe inzichten zorgen
voor nieuwe vergezichten, en dus besloten de eigenaars
het dak weer in ere te herstellen, ondanks de torenhoge
kosten: inclusief uitkopen van huurders kwam de verbouwing
uit op ruim 100 miljoen dollar. Het resultaat is verbluffend:
zoevende glazen liften met computergestuurde
lichtanimaties, tientallen meters hoge Swarovski kroonluchters
in het nieuwe trappenhuis en drie verdiepingen
buitenruimtes met niet normaal spectaculaire vergezichten.
Okay, het klinkt misschien als een nieuw toeristenuitje
- iets waar zakenlieden hun neus voor ophalen of
geen tijd voor hebben. Ik zou zeggen: laat het snobisme
een keertje varen, do as the tourists do, en ga erheen.
Eén troost: entree kost $ 17,50. Geruststellend duur dus
en daarmee de zekerheid biedend dat niet veel toeristenvolk
zal toestromen.
En zo blijkt alles bij het oude te blijven in het nieuwe
New York. The good old days are back.