TNO-rapport - Vereniging van Nederlandse Gemeenten

More documents

Recommendations

Info

TNO-rapport | KvL/P&Z 2007.025 | Juli 2007 18 / 65 effectieve behandeling voorhanden is) een positieve testuitslag heeft; de specificiteit is de kans dat degene die de aandoening niet heeft een negatieve uitslag heeft; en de positief voorspellende waarde is de kans op de aandoening indien de testuitslag positief is. Pas bij voldoende hoge waarden kan een screening naar tevredenheid worden uitgevoerd. Immers, bij een lage sensitiviteit zullen relatief veel kinderen met een stoornis worden gemist. Bij een lage specificiteit zullen relatief veel kinderen met een normaal verlopende taalontwikkeling worden doorverwezen voor nader onderzoek, met alle negatieve gevolgen van dien zoals ongerustheid bij de ouders en extra kosten van diagnostiek. Bij een lage positief voorspellende waarde zullen de instanties die de doorverwezen kinderen nader moeten onderzoeken (medisch specialisten, audiologische centra etc.) een relatief groot aandeel bij nader inzien ‘gezonde’ kinderen voor onderzoek doorverwezen krijgen, terwijl maar slechts af en toe een kind werkelijk de gezochte aandoening heeft. Bij het begrip effectiviteit wordt nagegaan in welke mate de zorg de patiënten daadwerkelijk beter heeft gemaakt, of verslechtering heeft weten te voorkomen (Mackenbach & van der Maas, 2004). Om dit te kunnen bereiken is het niet alleen nodig dat de patiënt met de screening wordt ontdekt, maar ook dat deze vervolgens deelneemt aan diagnostiek, dat deze diagnostiek goed is bij het vaststellen of er werkelijk een probleem is of niet, en dat uiteindelijk ook een behandeling kan worden ingezet die verbetering geeft bij het kind of verslechtering voorkomt. Het gaat dus om de effectiviteit van het gehele screeningsprogramma, d.w.z. screening, diagnostiek én behandeling. Elk van deze onderdelen moet op zichzelf effectief zijn: de screening in het opsporen van kinderen die gebaat zijn bij vroegtijdige behandeling, de diagnostiek in het toegeleiden naar het juiste vervolgtraject (de juiste behandeling of juist geen behandeling bij bijv. problemen die spontaan herstellen), de behandeling in het verbeteren van het kind of het voorkomen van verslechtering. De behandeling moet daarnaast ook nog extra gezondheidswinst geven als deze op jongere leeftijd dan gebruikelijk (zonder screening) kan worden ingezet. Als dat niet het geval is heeft vroegtijdige opsporing geen zin. Een programma is bewezen effectief als door onderzoek overtuigend is aangetoond dat er in de praktijk bepaalde doelen beter mee worden bereikt dan met andere programma’s of zonder het programma. Er zijn twee soorten aanwijzingen voor de effectiviteit, namelijk directe en indirecte aanwijzingen. Directe aanwijzingen zijn resultaten uit Nederlands onderzoek naar de effectiviteit van het programma, beschreven in een document. Indirecte aanwijzingen zijn resultaten uit Nederlands of buitenlands effectonderzoek bij soortgelijke programma’s. Ook wat betreft de onderzoeksopzet moet er onderscheid gemaakt worden naar mate van bewijskracht. Zo heeft een systematische review waarbij alle op dat moment beschikbare studies worden betrokken en waarbij ook een metanalyse gedaan is een grotere bewijskracht dan één waarbij geen metanalyse gedaan is. Een Randomized Controlled Trial (RCT) heeft verder een grotere bewijskracht dan follow-up- of patiëntcontrole-onderzoek of een patiëntenserie.
TNO-rapport | KvL/P&Z 2007.025 | Juli 2007 19 / 65 2 Vraagstelling 2.1 Opdracht VWS VWS heeft TNO gevraagd te inventariseren welke instrumenten er voor Nederland beschikbaar zijn om taalachterstanden en spraakstoornissen te signaleren, en deze te beschrijven in termen van wetenschappelijke onderbouwing (worden de juiste kinderen wel/niet opgespoord), uitvoerbaarheid door het kernteam JGZ 4 (artsen, verpleegkundigen en assistenten) en gevolgen voor het natraject, wat betreft de aantallen nader te diagnosticeren kinderen. Op basis daarvan kan de geschiktheid van de verschillende instrumenten worden beoordeeld. Ook moest worden nagegaan wat er bekend is over de effectiviteit (behaalde gezondheidswinst) van het gehele traject van screening met dit instrument, diagnostiek en behandeling. Uit dit onderzoek kan blijken dat er onvoldoende onderbouwing is voor een bepaald instrument. In dat geval moeten de meest veelbelovende instrumenten worden geselecteerd. De validatie van deze instrumenten die vervolgens plaats moet vinden valt buiten dit onderzoek. Tijdens het project kwam er extra politieke aandacht voor de aanpak van taalachterstanden in het Nederlands veroorzaakt door onvoldoende taalaanbod. In het coalitieakkoord (7 februari 2007) staat: “Kinderen waarbij op driejarige leeftijd door het consultatiebureau of elders een taalachterstand wordt geconstateerd, zullen via kinderopvang/peuterspeelzalen, voor- en vroegschoolse educatie (groep 0) en aparte (schakel)klassen op het vereiste niveau worden gebracht.” VWS heeft aanvullende vragen opgesteld over de mogelijke rol van de JGZ hierbij. 2.2 Twee doelen van vroegtijdige opsporing taalachterstand Het doel bij het beoordelen van de taal van het kind door de JGZ is van oudsher het nagaan of er sprake is van een taalontwikkelingsstoornis, al dan niet veroorzaakt door een medisch of cognitief probleem. De daarbij te onderzoeken taal is de eerste taal van het kind, dat is de taal die het kind het best spreekt. In de praktijk kan dit problemen geven bij anderstaligen omdat de JGZ-medewerkers vaak alleen Nederlands spreken. Als de ouders voldoende Nederlands spreken wordt via hen wel navraag gedaan naar de eerste taal bij hun kind. Een taalachterstand van de Nederlandse taal kan ook ontstaan door onvoldoende blootstelling aan het Nederlands. Om kinderen met dit probleem een zo goed mogelijke start te laten maken in het Nederlandse basisonderwijs is een behandeltraject met meer blootstelling aan het Nederlands nodig. Onvoldoende blootstelling aan het Nederlands kan voorkomen bij Nederlandse kinderen uit een taalarm milieu, of bij meertalige 4 Er is geen eenduidige definitie van JGZ-kernteam. Echter, alle kinderen en hun ouders hebben (frontoffice) te maken met JGZ-arts, jeugdverpleegkundige en CB-doktersassistent. Daarnaast zijn er allerlei ‘specialisten’ die (backoffice) worden ingezet voor geselecteerde kinderen en/of hun ouders. Hieronder vallen naast bijvoorbeeld pedagogen, diëtisten en VETC-ers ook logopedisten. Logopedie is op dit moment niet aanwezig in alle JGZ-organisaties, wordt niet ingezet voor alle contactmomenten en niet voor alle kinderen.
Page 1 and 2: TNO-rapport KvL/P&Z 2007.025 Screen
Page 3 and 4: TNO-rapport | KvL/P&Z 2007.025 | Ju
Page 17: TNO-rapport | KvL/P&Z 2007.025 | Ju
Page 69 and 70:
TNO-rapport | KvL/P&Z 2007.025 | Ju
Page 71 and 72:
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
show all

TNO-rapport - Vereniging van Nederlandse Gemeenten

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?