TNO-rapport - Vereniging van Nederlandse Gemeenten

TNO-rapport | KvL/P&Z 2007.025 | Juli 2007 47 / 65
• Van de langere instrumenten zijn sensitiviteit en specificiteit alleen bekend voor de
TSI (onderdeel van de LSI) bij te vroeg geboren kinderen, en voor de
Taalstandaard. Voor de TSI was de sensitiviteit tussen 62-83% en de specificiteit
tussen 91-95% voor verschillende cut-off punten. De Taalstandaard heeft een
gerapporteerde sensitiviteit van 89% en specificiteit van 84%.
5.3 Signaleringsinstrumenten voor het opsporen van kinderen met een
articulatieprobleem
Voor het screenen van de articulatie vanaf jonge leeftijd zijn (nog) geen instrumenten
ontwikkeld. Een bepaalde mate van verstaanbaarheid van kinderen is wel onderdeel van
de mijlpalen in de taalontwikkeling en is op deze wijze dan ook opgenomen in
signaleringsinstrumenten voor taalachterstand die zijn gebaseerd op mijlpalen in de
taalontwikkeling (GMS/SNEL, van Wiechenonderzoek, VTO taal 2-jarigen).
Verstaanbaarheid is echter breder dan articulatie. Als een kind bijvoorbeeld een zin zegt
met woorden die afzonderlijk wel correct worden uitgesproken, maar bijvoorbeeld de
samenhang klopt niet, dan begrijpt de ouder het kind ook niet. Verstaanbaarheid meet
daardoor ook de begrijpelijkheid van het kind. Daarnaast kan bijvoorbeeld een schor of
te zacht stemgeluid de verstaanbaarheid negatief beïnvloeden.
5.4 Signaleringsinstrumenten voor het opsporen van kinderen die stotteren
Voor het screenen van stotteren bij kinderen van 2 t/m 7 jaar is een instrument
ontwikkeld: de Screeningslijst voor Stotteren (SLS) (te dowloaden via
www.stotteren.nl). Op basis van zes vragen die de arts met de ouder invult wordt een
score bepaald, die aangeeft of verwezen moet worden naar een stotterdeskundige, het
onderzoek na 3 maanden herhaald moet worden, of er geen reden is voor verwijzing.
Afname duurt 2 minuten (Franken, 2004). De lijst is gebaseerd op een Amerikaanse
test, maar voor de Nederlandse versie zijn de testeigenschappen onbekend.
Overigens wordt op dit moment vroegbehandeling geaccepteerd om chronisch stotteren
te kunnen voorkomen, ook al worden daarmee kinderen behandeld die anders ook wel
waren hersteld en ook al is niet duidelijk wat precies het rendement is. De klinische
praktijk leert dat met vroegbehandeling de ernst van het stotteren vrijwel altijd tot een
geringe vorm beperkt kan blijven (Franken, 2004).