Geneesmiddelenwet MvT maart 2004 - VGT

Receptplichtige geneesmiddelen kunnen uitsluitend door of in opdracht
van een praktiserende apotheker of een apotheekhoudende arts worden
verstrekt aan degene die daartoe een recept inlevert. De feitelijke terhandstelling
hoeft niet altijd door de apotheker of door de apotheekhoudende
arts persoonlijk te geschieden. Hij kan daarvoor anderen inschakelen,
zoals apothekersassistenten onderscheidenlijk doktersassistenten dan wel
andere beroepsbeoefenaren die daarvoor gekwalificeerd zijn.
Aan de inschrijving in het register van gevestigde apothekers zijn op zich
geen nadere eisen verbonden. Uiteraard kan alleen een apotheker die
geregistreerd is in het zogenaamde BIG-register van apothekers voor
registratie als gevestigde apotheker in aanmerking komen.
Zoals uit de definitie van ter hand stellen in artikel 1, eerste lid, onder r, en
derde lid, al blijkt, gaat het daarbij niet alleen om het rechtstreeks
verstrekken van een geneesmiddel aan patiënten, maar ook om verstrekkingen
aan daar genoemde categorieën van beroepsbeoefenaren voor de
«dokterstas». Voor nadere uitleg van het begrip «dokterstas» wordt hier
verwezen naar de toelichting op artikel 1, eerste lid, onder r.
Het zesde lid van het onderhavige artikel bepaalt dat de beroepsbeoefenaar
die geneesmiddelen ten behoeve van de dokterstas door de
apotheker ter hand gesteld wil krijgen, daarom schriftelijk moet
verzoeken. In de praktijk zal het daarbij met name om receptgeneesmiddelen
gaan. Zelfzorggeneesmiddelen kan men immers op tal
van andere plaatsen aanschaffen.
Alleen in spoedgevallen mag een apotheker zonder recept een receptgeneesmiddel
aan een patiënt of een beroepsbeoefenaar als bedoeld in
artikel 1, eerste lid, onder r, of derde lid, ter hand stellen. Het zevende lid
van het onderhavige artikel voorziet daarin. Een bepaling als deze met
betrekking tot de apotheekhoudende huisarts ontbreekt uiteraard. Hij kan
immers zelf het vereiste recept uitschrijven.
Een (niet spoedeisend) verzoek om geneesmiddelen voor de dokterstas
moet zodanig zijn opgesteld dat daaruit blijkt of de aanvrager behoort tot
de beroepscategorieën zoals die worden zijn genoemd in artikel 1, eerste
lid, onder r, en derde lid (artsen, tandartsen, dierenartsen, verloskundigen
en optometristen).
Het achtste lid bepaalt dat de Minister van Volksgezondheid, Welzijn en
Sport bevoegd is aan een huisarts een vergunning te verlenen om
geneesmiddelen ter hand te stellen aan de patiënten van zijn praktijk
indien dit in het belang van de geneesmiddelenvoorziening is. Het motief
voor deze bepaling is dat ook in die gebieden in Nederland die dunbevolkt
zijn en waar het om economische redenen niet aantrekkelijk is om een
apotheek te vestigen, de geneesmiddelenvoorziening gewaarborgd is.
Het negende lid bepaalt dat indien een huisarts een praktijk deelt met een
andere huisarts die reeds een vergunning als apotheekhoudende heeft,
ook de eerstgenoemde huisarts een vergunning kan verkrijgen om
geneesmiddelen ter hand te stellen aan de patiënten die hij behandelt.
Deze vergunningen worden ook wel aangeduid als associée-vergunningen.
Het tiende lid, aanhef en onder a, houdt in dat een in het achtste lid
bedoelde vergunning vervalt indien de apotheekhoudende huisarts zijn
praktijk beëindigt dan wel zijn inschrijving in het BIG-register van artsen
wordt doorgehaald of geschorst. Doorhaling of schorsing van de inschrijving
betekent dat de betrokkene de titel van arts niet meer mag voeren en
dat heeft uiteraard consequenties voor de beroepsuitoefening.
Tweede Kamer, vergaderjaar 2003–2004, 29 359, nr. 3 60