Geneesmiddelenwet MvT maart 2004 - VGT

celebrity». Dat betekent niet dat het gaat om personen die een reputatie
hebben, zoals de Nederlandse vertaling van die richtlijnbepaling luidt,
maar om personen die bekendheid genieten bij het publiek. Door dit
laatste zouden zij immers in aanmerking komen voor inschakeling door
farmaceutische bedrijven om publiekelijk reclame te maken voor hun
geneesmiddelen. In onderdeel b van het onderhavige artikel is op dit punt
uitgegaan van de Engelse tekst.
Het tweede punt waarop artikelonderdeel b afwijkt van (zowel de Nederlandse
als de Engelse versie van) de desbetreffende bepaling van richtlijn
2001/83/EG betreft de bepaling dat het moet gaan om personen die door
hun «celebrity» het gebruik van geneesmiddelen zouden kunnen stimuleren.
De woorden «zouden kunnen stimuleren» komen niet in aanmerking
om in het onderhavige hoofdstuk te worden gehanteerd. Zij vormen
voor een officier van justitie een vrijwel onbewijsbaar delictselement. Een
officier van justitie zal in de praktijk pas kunnen vervolgen als het stimuleren
kennelijk al heeft plaatsgevonden. De desbetreffende woorden zijn
derhalve weggelaten.
In de derde plaats wijkt de tekst van het onderhavige artikel af op het punt
van de wijze waarop de aanprijzing door de «celebrity» plaatsvindt. In
richtlijn 2001/83/EG is sprake van verwijzing naar een aanbeveling van een
«celebrity» en niet van een rechtstreekse aanbeveling. Dat is niet logisch.
Als een verwijzing naar een aanprijzing strafbaar is, moet een rechtstreekse
aanprijzing op zijn minst strafbaar zijn. Dit laatste is in onderdeel
b van het onderhavige artikel toegevoegd.
Artikel 75
In het belang van de volksgezondheid moet het uiteraard mogelijk zijn dat
mensen worden aangespoord deel te nemen aan een inentingscampagne.
Het is niet waarschijnlijk dat in de oproep tot deelname aan zo’n
campagne een aanduiding van het te gebruiken vaccin wordt genoemd,
maar het is niet uit te sluiten; het kan wellicht in sommige gevallen aangewezen
zijn het juist wel te doen. In zo’n geval kan er sprake zijn van
publieksreclame. Aangezien alle vaccins UR-geneesmiddelen zijn en het
kan voorkomen dat er in het vaccin een middel zit dat op een van de
lijsten van de Opiumwet staat, is een uitzondering nodig op het verbod op
publieksreclame, bedoeld in artikel 70. Het eerste lid van het onderhavige
artikel voorziet daarin.
Ook is het in het belang van de volksgezondheid indien in de oproep om
deel te nemen aan een inentingscampagne, voor zover daarin sprake is
van reclame, melding wordt gemaakt van het feit dat de kosten niet ten
laste komen van degene die zich laat inenten, maar ten laste van het
AWBZ-budget. Ook in de daarvoor benodigde uitzondering op het verbod,
bedoeld in artikel 74, onder h, voorziet het onderhavige artikel.
Het spreekt voor zich dat het verbod op publieksreclame, bedoeld in
artikel 73, onder d, ook uitgezonderd moet worden voor vaccinatieprogramma’s.
Dergelijke programma’s propageren nu juist dat vaccinatie
voorkomt dat de gezondheid wordt aangetast.
Artikel 76
Artikel 91, eerste lid, eerste gedachtestreepje, van richtlijn 2001/83
verplicht ertoe dat de reclame die is gericht op beroepsbeoefenaren, de
essentiële gegevens omtrent het geneesmiddel inhoudt. Het kan hier gaan
om reclame in de vorm van folders of een direct mail dan wel om mondelinge
reclame (bijvoorbeeld een geluidsbandje). Wat de essentiële gegevens
zijn, wordt niet aangegeven.
Het zijn in elk geval niet alle gegevens die in de samenvatting van de
productkenmerken zijn opgenomen. In de eerste plaats niet omdat er dan
in die bepaling niet had gestaan «die verenigbaar zijn met de samenvat-
Tweede Kamer, vergaderjaar 2003–2004, 29 359, nr. 3 69