Geneesmiddelenwet MvT maart 2004 - VGT

«Op beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg gerichte reclame», onder
beroepsbeoefenaar verstaan degene die bevoegd is geneesmiddelen voor
te schrijven of ter hand te stellen. In titel VIII (Reclame) van richtlijn 2001/
83/EG is dat uiteraard niet veranderd. Het gaat hier immers om codificatie
van vóór 6 november 2001 geldende richtlijnen, waaronder richtlijn 92/28/
EEG.
Bij het begrip beroepsbeoefenaar gaat het om de voorschrijver of degene
die ter hand stelt, die de beslissing inzake voorschrijven onderscheidenlijk
ter hand stellen formeel neemt. Een van de doeleinden van de normen
van de bepalingen inzake geneesmiddelenreclame van richtlijn 2001/
83/EG is immers te voorkomen dat degene bij wie de beslissing inzake
voorschrijven of ter hand stellen berust, wordt beïnvloed door geld of op
geld waardeerbare diensten of goederen. Dat betekent bijvoorbeeld dat
assistenten van degenen die bevoegd zijn geneesmiddelen ter hand
stellen, deze handeling alleen in opdracht van bevoegden mogen
uitvoeren. Zij vallen buiten het begrip beroepsbeoefenaar.
Onderdeel b
De meeste normen van het onderhavige hoofdstuk richten zich tot een
ieder. Er zijn evenwel een paar normen die uitsluitend gericht zijn tot
farmaceutische ondernemingen. In de praktijk blijkt dat het meestal de
houders van de handelsvergunning zijn die zelf reclame maken voor hun
geneesmiddelen of daartoe opdracht geven.
Doch ook fabrikanten en groothandelaren die niet tevens houder zijn van
de handelsvergunning, kunnen er belang bij hebben zelf reclame te
maken voor de geneesmiddelen die zij bereiden onderscheidenlijk distribueren.
Met de mogelijkheid dat zij daartoe daadwerkelijk overgaan, moet
derhalve rekening worden gehouden. Gemakshalve zijn de farmaceutische
bedrijven die in de praktijk zelf reclame maken (houders van een
handelsvergunning, een fabricagevergunning of een groothandelsvergunning)
of dat door anderen laten doen, onder één noemer gebracht.
Artikel 68
De twee uitzonderingen die in dit artikel worden genoemd, zijn de eerste
twee uitzonderingen die in artikel 86, tweede lid, van richtlijn 2001/83/EG
worden genoemd.
De derde uitzondering die artikel 86, tweede lid, van de richtlijn noemt,
betreft «concrete informatie en de bijbehorende documentatie, bijvoorbeeld
over de wijziging van de verpakking, waarschuwingen voor ongewenste
bijwerkingen in het kader van de geneesmiddelenbewaking, en
over verkoop- en prijslijsten, voor zover daarin geen gegevens over het
geneesmiddel staan». In deze bepaling van richtlijn 2001/83/EG ontbreekt
het verkoopbevorderende element. Een dergelijk uiting is dus geen
reclame.
Het verkoopbevorderende element ontbreekt tevens in de vierde door
artikel 86, tweede lid, van de richtlijn genoemde uitzondering. Deze uitzondering
luidt: informatie betreffende de volksgezondheid of menselijke
ziekten voor zover die geen verwijzing, zelfs niet indirect, naar een
geneesmiddel bevat.
Artikel 69
Het eerste lid van dit artikel bevat de inhoud van artikel 87, eerste lid, van
richtlijn 2001/83/EG.
Het tweede lid bevat de inhoud van artikel 87, tweede lid, van richtlijn
2001/83/EG.
Het derde lid en vierde lid komen overeen met de inhoud van artikel 87,
Tweede Kamer, vergaderjaar 2003–2004, 29 359, nr. 3 67